The student

Κεφάλαιο 11ο

Πέρασαν οι μέρες και είχε φτάσει Τετάρτη, με την Andrea είχα περάσει αρκετά όμορφα όταν βγήκαμε φάνηκε πολύ καλή κοπέλα. Την γνώρισα και στην Jennifer, πιστεύω πως θα ταιριάξουμε πολύ ως παρέα εμείς οι τρεις. Αυτό που με αγχώνε πολύ ήταν η συνάντηση με τον μυστηριώδη τύπο στο πάρκο, για κάποιο λόγο ήμουν σίγουρη ότι ήταν ο Clark αλλά πραγματικά είχα αγχωθεί πάρα πολύ.

Λίγο πριν φύγω από το σχολείο ήρθε ο Luke στο γραφείο των καθηγητών με αφορμή να με ρωτήσει κάτι που δεν κατάλαβε σε μια άσκηση, μου έδωσε ένα χαρτί στο οποίο υποτίθεται πως ήταν γραμμένες ασκήσεις αλλά στην πραγματικότητα έγραφε:

"Να προσέχεις πολύ, εάν αγγίξει έστω και μια τρίχα σου οποίος και να είναι δεν θα έχει καλά ξεμπερδέματα"

Του χαμογέλασα και του έκλεισα το μάτι, υπήρχαν δύο καθηγητές μέσα στην αίθουσα οπότε έπρεπε να προσπαθήσω να μη φανερωσω κανένα συναίσθημα.
Πήρα το χαρτί για να του γράψω κάποιες "σημειώσεις" αλλά στην πραγματικότητα του έγραψα πως θα προσέχω και πως όλα θα πάνε καλά.

Μετά από αυτή τη περίεργη συνομιλία έφυγα από το σχολείο και πήγα στο πάρκο, δεν ήταν κανένας πέρα από ένα αγόρι που καθόταν σε ένα παγκάκι. Μόλις άκουσα βήματα σήκωσε το κεφάλι του και είδα ότι ήταν ο Jordan. Σοκαρίστηκα αρκετά, δεν είναι ότι δεν το περίμενα απλά ήταν το σοκ της στιγμής. Με το που με είδε έβαλε το κινητό στην τσέπη του και ήρθε προς το μέρος μου, εγώ έκανα βήματα προς τα πίσω γιατί είχα αρχίσει να φοβάμαι.

"Jordan, εσυ;"

"Μη μου πεις ότι δε το περίμενες, σου είχα δείξει πολλά σημάδια"

Συνέχισα να κάνω βήματα προς τα πίσω μέχρι που ακούμπησα σε έναν τοίχο, αυτός έβαλε τα χέρια του στη μέση μου και ακούμπησε το μέτωπο του στο δικό μου. Τομ έσπρωχνα αλλά δεν κατάφερνε απολύτως τίποτα.

"Έλα τώρα αφού καμία δεν μου αντιστέκεται, αφεσου και δε θα το μετανιώσεις"

"Jordan σε παρακαλώ άσε με"

"Σςςς"

Συνέχισε να με πλησιάζει μέχρι που άκουσα μια δυνατή φωνή να λέει "Αστην κάτω" γυρίσαμε και οι δύο να δούμε ποιος ήταν και για καλή μου τύχη, ήταν ο Luke. Έτρεξε προς το μέρος μας και έσπρωξε με όλη του τη δύναμη τον Jordan, τον έσπρωξε τόσο δυνατά που έπεσε στο πάτωμα. Σηκώθηκε μετά αρκετά νευριασμένος και έπιασε τον Luke από την μπλούζα.

"Για πες μου, εσυ τι ζόρι τραβάς και επίσης τι δουλειά έχεις εδώ"

Τότε ο Luke τον έπιασε δυνατά απ'τον καρπό και τον έριξε πάνω σε ένα παγκάκι, δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που γινόταν, μου ήταν αδιανόητο.

"Εγώ απλά περίμενα τον Aaron μέχρι που άκουσα την φωνή της Collins και ήρθα να δω τι στο διάολο γίνεται, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να απλώνεις χέρι πάνω της"

"Έλα τώρα ρε φίλε, όταν εσυ σχολίαζες τον κωλο της καλά ήτανε;"

Μόλις το είπε αυτό αισθάνθηκα υπερβολικά άσχημα, δε μπορούσα ούτε καν να φανταστώ ότι με ήθελε μόνο για το σώμα μου ή γενικότερα για την εμφάνιση μου.
Τότε άρχισαν να χτυπάνε ο ένας τον άλλον πολύ άσχημα, πήγα να τους χωρίσω αλλά καταλάθος ο Jordan με χτύπησε στο μάτι και στο στόμα, έπεσα κάτω επειδή ζαλιστηκα και τότε άκουσα την φωνή του Aaron, μα τι στο καλό γινόταν;

Ευτυχώς κατάφερε να τους χωρίσει και στη τελική έφυγε μαζί με τον Jordan ώστε να μας αφήσει μόνους, εγώ βρισκόμουν στο πάτωμα και ο Luke καθόταν στο παγκάκι προσπαθώντας να σταματήσει τη ροή του αίματος από τη μύτη του. Μόλις είδε ότι ήμουν το πάτωμα με μαυρισμένο μάτι έτρεξε προς το μέρος μου να με σηκώσει αλλά εγώ τραβήχτηκα.

"Τι έγινε; γιατί τραβήχτηκες;"

"Άσε μας ρε Luke"

Σηκώθηκα πάνω και παρόλο που ζαλιζομουν έκανα μια προσπάθεια να περπατήσω προς το σπίτι αλλά παραπατουσα, αυτός ήρθε και με βοήθησε να περπατήσω χωρίς να πέσω κάτω. Είχα πολλά νεύρα μαζί του αλλά δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς, δεν μπορούσα να πάω σπίτι μόνη μου εφόσον ζαλιζομουν τόσο πολύ.