The student

Κεφάλαιο 27ο

Χτύπησε η πόρτα και σηκώθηκα για να του ανοίξω, έκανα πέρα όλο μου το άγχος και με το που τον είδα ορμιξα πάνω του και τον φίλησα. Του έκανε λίγο εντύπωση γιατί συνήθως δεν τον καλωσορίζω με τέτοιο τρόπο αλλά Υγεία.
Καθίσαμε στον καναπέ και για αρχή δεν έλεγα τίποτα όπως και αυτός, και οι δύο ήμασταν πάρα πολύ σκεπτικοί και αυτό με αγχώναι ακόμα πιο πολύ, φαινόταν λες και θέλει να μου πει κάτι πολύ σημαντικό.
Κάποια στιγμή είπε το όνομα μου και με κοιταξε, κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

"Εχω να σου πω κάτι σημαντικό.."

"Κι εγώ αλλά ξεκινά εσυ"

"Λοιπόν, η Melissa... έμαθε για εμάς άλλα πριν πεις οτιδήποτε να ξέρεις είπε ότι θα μας καλύψει και-"

"Μην αγχώνεσαι, το ίδιο έγινε και με τον Damon"

"Δηλαδή Έχουμε κάλυψη τώρα;"

"Αποτι φαίνεται..."

Luke's P.O.V
Δεν ήθελα να της πω για την Melissa και τον διευθυντή, δεν ξέρω γιατί αλλά δεν ήθελα να την προδωσω. Έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται να το ξέρει η Laura, δεν επηρεάζει εμάς τους δύο ως ζευγάρι.

Καθίσαμε στο σπίτι της για ώρες, όσο περνάει ο καιρός νιώθω όλο και περισσότερα συναισθήματα γι αυτήν. Βασικά μου μαθαίνει πράγματα, όχι μόνο για το πώς πρέπει να φαιρομαι αλλά και για το σχολείο και τα μαθήματα. Πλάκα πλάκα είναι η πρώτη φορά που έχω κάτσει να διαβάσω, ακόμα κι αν έχω υπερβολικά πιεστικους γονείς δεν κάθισα ποτέ να ανοίξω ένα βιβλίο, ίσως από αντίδραση.
Αλλά όσο να'ναι δεν θέλω να σκέφτομαι την όλη φάση με τους γονείς μου, δεν αξίζει καν.

[...]

Laura's P.O.V
Είχαν περάσει αρκετές μέρες, ο Damon όντως στάθηκε δίπλα μου και δεν έκανε κάτι αρνητικό. Το ίδιο και η Melissa από ότι είδα καταλάβει.
Είχε έρθει πλέον η μέρα για να παραδώσουμε βαθμούς, με τρόμαζε το γεγονός ότι θα ερχόμουν αντιμέτωπη με τους γονείς του Luke, δεν ξέρω γιατί με αγχώνε τόσο αλλά είχα κακό προαίσθημα.
Καθόμουν στο γραφείο περιμένοντας να έρθουν οι γονείς για τους βαθμούς, κάποια στιγμή μπήκε μέσα ο Luke. Εγώ είχα μείνει άναυδη γιατί ήταν μπροστά όλοι οι καθηγητές, τι ήρθε να κανει; Με πλησίασε με αργά βήματα και ζήτησε την άδεια να μου μιλήσει, η Jenna μας κοιτούσε πολύ περίεργα, ήταν σαν να είχε καταλάβει κάτι.
Δεν έδωσα σημασία και βγήκα με τον Luke στο προαύλιο του σχολείο, κοίταξε γύρω του και αφού σιγουρευτηκε ότι δεν είναι κανένας τριγύρω άρχισε να μου μιλάει.

"Άπλα θέλω να σου ζητήσω μια χάρη... μην πεις κακα λόγια στους γονείς μου, είναι πολύ αυστηρή κι ας νομίζεις ότι με έχουν γραμμένο και πως μπορώ να κάνω ότι θέλω.. "

Μου έκανε λίγη εντύπωση, η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσα να φανταστώ τους γονείς του Luke αυστηρούς, βέβαια Έλαβα υπόψιν μου ότι μπορεί να υπερβάλλει λίγο αλλά και πάλι.

"Μη ν ανησυχείς, δεν έχω λόγω να πω κάτι κακό για σένα έτσι κι αλλιώς"

"Σ'αγαπάω.."

Δεν με άφησε καν να απαντήσω κι έφυγε με σκημενο το κεφάλι, ένιωσα πολύ περίεργα εκείνη τη στιγμή. Δεν μου έχει ξανά πει σαγαπω, αν το έχει πει θα ήταν ή μετά από καυγά για να φτιάξει λίγο η ατμόσφαιρα ή όταν ήταν μεθυσμένος. Ήθελα τόσο πολύ να πάω από πίσω του και να του πω πως κι εγ  τον αγαπάω, γιατί όντως, τον αγαπάω αυτόν τον άνθρωπο. Δυστυχώς όμως δεν είχα χρόνο... ο Damon μου έκανε νεύμα να μπω μέσα στην αίθουσα. Είχε έρθει η ώρα να δω επιτέλους να γνωρίσω τους γονείς Του, υπό περίεργες συνθήκες αλλά και πάλι... Είχε έρθει η ώρα.