Love Never Fails

Kabanata 9

Chapter 09: Special Dinner

EGSY'S POV

Hindi ako mapakali sa kinauupuan ko ngayon. Kasama ko ngayon sila Daddy, Lianna and Eaden. It's already 7:30 P.M in the evening still hindi pa rin dumadating ang hinihintay namin.

"Dad, sino ba 'yung hinihintay natin?" Tanong ni Lianna. Tahimik lang akong naka-upo habang pinagmamasdan ang paligid. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. I feel nervous. Not really but why? Damn.

"Egsy, are you alright?" Nag-iba ang timpla nang mukha ko nang magsalita ang taong nasa harap ko. It's Dad.

"Yes, sir." Magalang na sagot ko. This time, kailangan kung ibaba ang pride ko dahil importanteng tao ang kasama namin mamaya. Hindi rin ako makatingin sa kaniya dahil sa ayaw kong makita ang pagmumukha niya. Hanggang ngayon kasi galit pa rin ang nangingibabaw at hinding-hindi 'yun magbabago.

Hour passed, hindi pa rin sila dumarating. Dahil sa nabobored ako sa loob ay napagpasiyahan kung lumabas nang walang paalam. Wala naman silang pakialam sa akin hindi ba? Dumapi ang malamig na hangin sa aking balat. I can smell the fresh air, nasa Tagaytay kami ngayon. Hindi ko maimagine na mag-didinner lang naman kami ay dito pa sa Tagaytay. So many thoughts come up in my mind. Paano kung hindi ko iniwan si Roxy noon masaya sana kami ngayon. Hanggang ngayon kasi hindi pa rin siya nawawala sa isip ko at sa puso ko. Baliktarin mo man ang mundo ay siya pa rin. Mawala man ang alaala ko pero mananatili pa rin siya sa puso ko, kasi mahalaga siya sa'kin at no'ng nawala siya ay parang nawala na rin ang buo kung pagkatao. She's my life and I can't breathe without her.

"Son, they're here." Hindi na ako nag-abala pang sumagot sa kanya. I sigh. Inayos ko ang neck tie ko dahil parang hindi na ako makahinga dahil sa sobrang sikip. Again, I sigh. Pumasok na ako sa loob. I saw a girl standing in the front of my Father. Maputi, matangkad and her body is... cut that, Egsy. Hindi ko nalang iyon pinansin pa at nagulat ako nang hinila ako ni Daddy sa gitna.

"Good evening ladies and gentlemen this is my son. Egsy Hollesten our heir." My dad started to spoke in from of her family. I didn't expect na sila ang makakadinner namin dito sa Tagaytay. Kaya pala hindi ako mapakali kanina pa.

"Our pleasure to meet your son again, my friend." So they're friends? Hindi ako na inform. Isang matamis na ngiti ang sumilay sa mga labi ni Daddy. Umupo na kami at ako naman ay katabi ko siya. Kompleto ang pamilya niya, masaya silang kinakausap ni Daddy para bang magkakilala na talaga sila. I never expect that ganito ka-close ang family namin. My father was a silent type of man, hindi siya palasalita. Isang sagot, isang tanong lang kami kung mag-usap. Nag-umpisa na kaming kumain. Her father and my father talked about their own businesses.

"It's been a long time, amigo. Matagal tagal na rin tayong hindi nagkikita, siguro naman ay pwede na nating pag-usapan ang pinunta namin dito" Tugon ni Mr. Culen

"Oo naman, amigo. Matagal tagal na rin natin itong hinihintay. So let's talk about it. Ayoko nang patagalin pa ito. " Bakas sa mukha ni Mr. Culen ang pagkasabik. Ngumiti si Daddy at tumayo, ganoon rin ang ginawa ni Mr. Culen. They're holding a wine glass while smiling at us.

"My dear, Roxy. Can you please come here?" His father said. Tumayo na nga siya at lumapit sa kaniyang ama. Nakita ko naman ang paglihis nang tingin niya no'ng tiningnan ko siya sa mata. Then, my father spoke again and this time pinapapunta niya rin ako sa gitna. Ano ba ang gusto nilang palabasin? Naguguluhan na ako? Naguguluhan na ako sa mga nangyayari?

"The Hollesten and the Culen families have maintained close and good relations throughout the years and I agreed that we need to streghten the bonds of our familes. And therefore I conlude that we are happily to announce that four months from now, ay may magaganap na kasalan at 'yun ay walang iba kundi ang aking anak at ang anak mo, amigo" Mr. Reos said. Tumingin silang dalawa sa'kin at kay Roxy.