Love Never Fails

Kabanata 7

Chapter 7: Boracay Island

ROXY'S POV

The breeze of the wind. The warm air. The sun rays. The coconut trees. Tourist spots. Perfect! Tanging pag-flash lang nang kamera ang nakikita ko ngayon. The photoshoot already started. Kaso wala pa ang partner ko kaya ako ang unang sumabak, habang hawak-hawak ko ang wine na ini-endorse namin which is our wine. Rosalyn's Wine ang bagong wine na gawa ni Daddy.

"Job well done, Ms. Culen. Alright 30 minutes break!" Masayang tugon nang photographer.

I took a breathe. Wew. Sa wakas natapos rin. Umalis na ako sa venue dahil medyo sumasakit na rin ang sikat ng araw. Kaya nagpasya na akong pumunta sa rest house. May kinuhang rest house si Dad para sa aming lahat. Mayroong limang kwarto para sa lahat. 'Yung isa is para sa'min ni Demmy. Sa iisang kwarto ay mayroong dalawang kama kaya kasama ko si Demmy. Speaking of Demmy, she's here. Dala-dala ang ang bag ko, nando'n kasi ang mga personal needs ko.

"So madame kamusta ang photoshoot?" Agad na tanong ni Demmy.

"Okay naman. Nakaka-relax." Tipid na sagot habang menamasahe ang leeg ko. Nangawit siguro kanina sa kaka-pose.

"Gano'n po ba. Sino po ang magiging partner niyo madame?" Excited na tanong niya. Magsasalita na sana ako pero may narinig akong boses na dapat hindi ko marinig.

"I'm her partner." Nakita ko ang mukha ni Demmy na mukha ng kamatis. Dahan-dahan ko siyang nilingon.

"What are you doing here?" Kalmadong tanong ko habang nakatingin ng diretso sa kanya. A smile show up in his lips.

"I'm here for the photoshoot." kampanteng sagot niya.

W-What?

"So you mean?" Agad na lumaki ang mga mata ko ng narealize ko na siya pala ang magiging partner ko. What the. This can't be!

"This is ridiculous!"

"B-But why?" Hindi makapaniwalang tanong niya.

"Geez. Just forget it, Dem---" Maglalakad na sana ako ng matapilok ako. Umaasa ako na hahalikan ko ang buhangin. Napapikit ako pero bakit gano'n bakit ang tigas? Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko and What the heck!? Tell me I'm just having a nightmare. God. This is too much!

"Jesus, are you alright. Jene?"

That name. Bakit niya pa rin ako tinatawag sa gano'ng pangalan. I stare at him. His eyes telling me that his worried. Pero agad akong umiwas sa mga titig niya. Dahan-dahan akong tumayo habang hawak niya pa rin ang bewang ko.

"T-Thanks." Naiilang na tugon ko. Nakita ko naman na napatingin siya sa wrist watch niya.

"Magsisimula na. So tara?" Aangal pa sana ako. Kaya ko naman mag-lakad ng mag-isa dahil hindi naman ako pilay. Pero hinawakan na niya ang kamay ko na siyang ikinagulat ko. Hinila niya ako patungong venue, sakto naman at nando'n na ang mga staffs, camera man, photographers and of course si Demmy. Hindi na nagpatumpik-tumpik pa ang mga photographers ay agad na rin kaming nag-simula. Like I did before, pose dito and pose doon ang eksena ng dyosa.

"Egsy. Hawakan mo ang bewang ni Ms. Culen. 'Yan. . good. So 1, 2 and 3!"

Flash.

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko ngayon. Ang awkward lang kasi. Ngayon ay hindi maalis-alis ang titig niya sa'kin habang nakahawak pa rin ang kamay niya sa bewang ko. As I look at in his eyes it reminds me of the time that we get together. 'Yung abot mata niyang ngiti. Ang mga korny niyang joke. Pero hindi pa rin mawawala sa isip ko ang nangyari sa relasyon namin noon. Mas nangigibabaw pa rin ang sakit at lungkot sa buong pagkatao ko ng dahil lang sa kanya. My memories still haunting me over and over again. I'm trying to pick myself piece by piece. But why the hell I still love him even though he broke every part of me?