"Our Child" #Wattys2019BC

{52}

Pov Μάγδας

"Τι σκέφτεσαι;", με ρωτάει ο Φίλιππος καθώς τυλίγει τα χέρια του γύρω μου και βυθίζει το κεφάλι του στο λαιμό μου .

"Δεν φαίνονται ωραία τα αστέρια;", τον ρωτάω ενώ κοιτάω έξω από το παράθυρο τον ουρανό ." Τα κοιτάς και σε ηρεμούν . Σε κάνουν να ονειρεύεσαι . ", συμπληρώνω .

"Ωραία είναι . Δεν σκέφτεσαι αυτό όμως . Για πες μας τι σκέφτεσαι .", απαντάει. Τελικά δεν θα ξεφύγω αυτή την ερώτηση .

"Αυτό σκεφτόμουν Φιλιππε , απλά κοιτούσα τα αστέρια και χάζεψα.", του απαντάω συνεχίζοντας να κοιτάω έξω και να βρίσκομαι στην αγκαλιά του .

"Θες να το πιστέψω τώρα αυτό; Εσύ κοιτάς τα αστέρια με τέτοιο τρόπο μόνο όταν σε βασανίζει κάτι , οπότε πες μου τι τρέχει .", μου λέει .

"Απλώς σκεφτόμουν αυτά που λέει κάθε φορά η θεία σου . Έχει δίκιο Φίλιππε , αν δεν ήμουν εγώ ο Στέλιος δεν θα είχε καταστραφεί , δεν θα είχε πεθάνει . Είμαι η αιτία όλων των συμφορών που έχουν χτυπήσει την οικογένεια σας. Τώρα δίπλα μου θα καταστραφείς και εσύ και είναι πλέον αργά να φύγεις και να σωθείς. ", του λέω και ένα δάκρυ κυλάει πάνω στο μάγουλο μου .

Σκέτη καταστροφή , αυτό είμαι...

"Αντε πάλι από την αρχή. Μάγδα πόσες φορές πρέπει να στο πω να μην υπολογίζεις ότι ασυναρτησία λέει η θεία μου;", με ρωτάει και με γυρίζει έτσι ώστε να τον κοιτάω κατάματα.

"Μα Φίλιππε έχει δίκιο. Αν δεν ήμουν εγώ τίποτα δεν θα είχε συμβεί .", του απαντάω και αποφεύγω να τον κοιτάξω.

"Ναι σωστά τίποτα δεν θα είχε συμβεί. Δεν θα είχες ομορφύνει την ζωή του Στέλιου , δεν θα είχε γεννηθεί αυτό το αξιαγάπητο παιδί και ούτε θα είχα αλλάξει προς το καλύτερο. Θες να σου πω και πόσα άλλα καλά έχουν συμβεί τουλάχιστον στην ζωή μου χάρη στην ύπαρξη σου;", με ρωτάει κρατώντας το πηγούνι μου ψηλά έτσι ώστε να τον κοιτάω όταν μου τα λέει .

"Δεν θέλω , εξάλλου δεν υπάρχουν καλά. Μόνο μίσος και λύπη προσφέρω εγώ .", του απαντάω και και τα δάκρυα κάνουν αισθητή την εμφάνιση τους .

"Μωρό μου , ψυχή μου , καρδιά μου.. αν δεν ήσουν εσύ δεν θα ένιωθα τι πάει να πει αγάπη , δεν θα είχα ωριμάσει ποτέ , θα έμενα για πάντα ο 18χρονος που άλλαζε τα κορίτσια σαν τα πουκάμισα. Θα ήμουν μια ζωή ο μαλάκας και τελείως αναίσθητος Φίλιππος. Εσυ με άλλαξες. Αν δεν ήσουν εσύ , δεν θα σε είχα ερωτευτεί και δεν θα το είχα βάλει στόχο να αλλάξω και να γίνω καλύτερος ." , μου λέει και ταυτόχρονα σκουπίζει τα δάκρυα μου.