{13}

1.7K 176 191
                                    

Pov Φιλίππου

Πώς θα το πω τώρα αυτό στην Μάγδα ?! Δεν θα το αντέξει και αυτό !! 

"Φιλιππε , τι έγινε ?", με ρωτάει ανήσυχη και με πλησιάζει . Πώς θα της το πω τώρα ?

"Μάγδα θέλω να μείνεις ψύχραιμη εντάξει ? Σου υπόσχομαι πως όλα θα πάνε καλά . Όλα θα πάνε καλά μάτια μου .", της λέω καθώς έχω 'παγιδεψει' το πρόσωπο της με τα χέρια μου .

"Φιλιππε τ-τι έγινε ?", με ρωτάει ξανά . Αυτή την φορά τα μάτια της έχουν γεμίσει δάκρυα . Είναι σα να το νιώθει ...

"Μάγδα ...απήγαγαν τον Δημήτρη .", της λέω ότι συνέβη με βαριά καρδιά .

Μόλις το ακούει αυτό , δάκρυα αρχίζουν και τρέχουν από τα μάτια της . Δάκρυα ..δάκρυα ..και άλλα δάκρυα ...

"Όχι δεν γίνεται αυτό . Δεν γίνεται ..μου λες ψέματα έτσι ? Μου κάνεις πλάκα έτσι ? Πες μου πως ο Δημήτρης είναι καλά στο σπίτι και ότι όλο αυτό είναι μια ηλίθια πλάκα . Σε παρακαλώ πες το μου .."

"Δεν είναι πλάκα όλο αυτό Μάγδα . Μακάρι να ήταν μια πλάκα ..δεν είναι όμως ..Σου υπόσχομαι πως θα βρω τον Δημήτρη . Με ακούς ? Στο υπόσχομαι . ", της λέω και την πλησιάζω και άλλο .

Αυτή ξεσπάει σε κλάματα και πέφτει με τα γόνατα της στο πάτωμα . Λυγίζω και εγώ τα γόνατα μου και την βάζω στην αγκαλιά μου . Δεν μπορώ να την βλέπω έτσι ...όταν πονάει αυτή ..πονάω και εγώ ...

"Εγώ φταίω ...εγώ ..φταίω ..", άρχισε να επαναλαμβάνει αυτή την φράση μέσα από τα αναφιλητα της .

"Δεν φταις εσύ . Μην λες ανοησίες . ", προσπαθώ να την καθησυχάσω και παράλληλα να την ηρεμήσω .

"Όχι εγώ φταίω . Αν δεν ερχομουνα εδώ , ο Δημήτρης δεν θα είχε πάθει τίποτα . Θα ήταν δίπλα μου τώρα . Δεν έπρεπε να έρθουμε εδώ . Δεν έπρεπε να δεχτώ να κάνουμε αυτό το ταξίδι . Δεν έπρεπε να αφήσω τον Δημήτρη μόνο του . Είμαι άθλια μητέρα ."

"Σςςς δες είσαι άθλια μητέρα . Κι αν δεν φεύγαμε θα μπορούσε να συμβεί αυτό . Θα τον βρούμε το Δημήτρη , μην κλαίς άλλο , σε παρακαλώ ." , της λέω και της σκουπίζω τα δάκρυα  της .

Αυτή σηκώνεται απότομα από το πάτωμα αλλά με το πρώτο βήμα που κάνει  παραπατάει με σκοπό να χάσει την ισορροπία της . Ευτυχως που την έπιασα έγκαιρα εγώ και δεν έπεσε κάτω και μετά θα είχαμε άλλα .

"Μην σηκώνεσαι τόσο απότομα. Πρόσεχε .", της λέω αλλά αυτή φαίνεται χαμένη ..

"Πρέπει να γυρίσουμε , πρέπει να βρούμε τον Δημήτρη .", λέει και πάει να φύγει προς την έξοδο της σάλας .

"Our Child" #Wattys2019BCWhere stories live. Discover now