"Our Child" #Wattys2019BC

{34}

"Πονάει ;" , ρωτάω τον Φίλιππο εννοώντας την πληγή του στο χέρι .

"Όχι και τόσο πολύ . Περισσότερο τσούζει παρά πονάει . ", απαντάει στην ερώτηση μου ο Φίλιππος .

Παίρνω στο ένα μου χέρι ένα κομμάτι βαμβάκι ενώ στο άλλο το μπουκαλάκι με το μπεταντίν . Βάζω πάνω στο βαμβάκι λίγο μπεταντίν και κινώ το χέρι μου προς την πληγή αλλά αυτός με το άλλο του χέρι με σταματάει .

"Είναι αναγκαίο τώρα να μου βάλεις μπεταντίν ;", ρωτάει και εύκολα κάποιος θα μπορούσε να διακρίνει τον φόβο μέσα στα μάτια του . Φόβο ενός μικρού παιδιού βασικά .

"Ναι είναι αναγκαίο .", του απαντάω ." Τι έγινε , φοβάσαι το μπεταντίν;" , τον ρωτάω και προσπαθώ να συγκρατήσω για να μην γελάσω .

"Εγώ; Όχι βέβαια !! Εξάλλου είμαι άντρας εγώ , δεν φοβάμαι τίποτα ." , μου λέει και εγώ τον κοιτάζω με ύφος 'ναι σίγουρα , αυτό είναι '.

"Δηλαδή εσύ δεν φοβάσαι τίποτα τώρα επειδή είσαι άντρας και καλά .", του λέω με ειρωνικό υφάκι . "Αν σου φέρω τώρα έναν αρουραίο εσύ θες να μου πεις πως δεν θα αρχίσεις να τσιριζεις σαν ένα μικρό κοριτσάκι .", του αναφέρω τον μεγαλύτερο του φόβο .

"Το πρώτο το αφήνω ασχολίαστο . Αμα αμφισβητείς τον ανδρισμό μου , πάμε πάνω να σου δείξω πόσο άνδρας είμαι . " , μου λέει κλείνοντας το μάτι .

"Όχι τώρα !!", του λέω και αυτός αρχίζει να μου χαμογελάει πονηρά .

"Καλά εντάξει , όχι τώρα . Θα σου δείξω το βράδυ τότε . Βασικά τι θα σου δείξω , αφού το έχεις δει αρκετές φορές , θα στο ξαναθυμισω  .", μου λέει χωρις να βγάλει το πονηρό χαμόγελο από τα χείλη του. 

"Φιλιππε !!" , του φωνάζω με επιβλητικό τόνο .

"Πες μας πώς δεν σ' αρέσει τώρα .", συνεχίζει να λέει και ως απάντηση του υψώνω το μεσαίο μου δάχτυλο . "Αυτό να-" , πάει να πει την γνωστή σε όλους μας φράση αλλά εγώ τον διακόπτω. 

"Μην το πεις !! Και ας αλλάξουμε θέμα . ", του λέω .

"Οκ , όπως θέλει το μωρό μου .", ψιθυρίζει στο αυτί μου και έπειτα δαγκώνει ελαφρά το λοβό .

Όχι , όχι , όχι δεν πρέπει να συνεχιστεί αυτό . Είμαστε και στο σαλόνι , όχι τίποτα άλλο .

"Ώρα να σου βάλω μπεταντιν.", του λέω καθώς προσπαθώ να αλλάξω τελείως θέμα συζήτησης αλλά και ατμόσφαιρας .

"Δεν χρειάζεται . Να , βλέπεις μια χαρά είναι το χέρι μου .", μου λέει δείχνοντας το χέρι του .