"Our Child" #Wattys2019BC

{50}

Φόρεσα και την μαύρη μου την μπλούζα και αφού χτένισα τα μαλλιά μου ήμουν πλέον έτοιμη να φύγω για το νεκροταφείο.

Πριν όμως βγω από το δωμάτιο , η ροζ κάρτα που υπήρχε πάνω στο κομοδίνο μου τράβηξε την προσοχή και έτσι με σταμάτησε από το να βγω από το δωμάτιο .

Πήγα δίπλα από το κομοδίνο και πήρα την κάρτα στα χέρια μου . Είναι η κάρτα που μου είχε δώσει πριν ο Δημήτρης και για κάποιον   περίεργο λόγο δεν ήθελε να την διαβάσω μπροστά τους . Βασικά μπροστά στον Φίλιππο .

Ένα ' χρόνια πολλά μανούλα μου ' , γραμμένο με χρυσόσκονη αναγράφεται στο μπροστινό μέρος της .

Ανοίγω την κάρτα και αρχίζω να διαβάζω αυτά που ο Δημήτρης έχει γράψει σε αυτές τις δύο εσωτερικές πλευρές της .

Γλυκιά μου μανούλα , σε αγαπώ πάρα πολύ και το ξέρεις αυτό . Κάποιες φορές λέω πως δεν σε αγαπάω , αυτές οι φορές είναι όταν με θυμώνεις , δεν το εννοώ όμως μανούλα μου  . Σαφώς και σε αγαπάω !! Γίνεται να μην σε αγαπάω μετά από τόσα που έχεις κάνει και κανείς για μένα ;! Είσαι η πιο γλυκιά και η πιο καλή μαμά που μπορεί να υπάρχει στο κόσμο !!

Δεν θέλω όμως  να σε βλέπω  στεναχωρημένη . Ούτε να κλαις θέλω . Κλαίς για τον μπαμπά Στέλιο , τον αληθινό μου μπαμπά . Μην κλαίς άλλο. Δεν νομίζω να θέλει να σε βλέπει έτσι , να κλαις . Πονάει μαμά . Με το να κλαις εσύ πονάμε όλοι μας . Σε παρακαλώ μανούλα μου μην κλαίς άλλο . Χαμογέλα μόνο. Στο πρόσωπο σου να υπάρχει μόνο αυτό το υπέροχο χαμόγελο που έχεις .

Είσαι η πιο τέλεια μαμά σε όλο τον κόσμο και δεν θα σε άλλαζα με τίποτα . Σε αγαπάω μαμάκα μου !!

Υ. Γ. Ελπίζω τώρα που θα γεννηθεί η μπέμπα να μην την αγαπάς περισσότερο από μένα .

Στην ανάγνωση του τελευταίου το χαμόγελο επανέρχεται και πάλι στα χείλη μου εφόσον στην ανάγνωση των προηγούμενων ένα κύμα λύπης με είχε κατακλύσει. 

Και τους δύο θα σας αγαπώ το ίδιο πρίγκιπα μου . Ποτέ δεν θα ξεχωρίσω κάποιον από εσάς . Για μένα θα είστε ακριβώς το ίδιο . Θα είστε ο πρίγκιπας μου και η μικρή μου πριγκίπισσα .

Σκουπίζω τα ελάχιστα δάκρυά που είχαν κάνει την εμφάνιση τους , βάζω την κάρτα στο ντουλαπάκι και κατεβαίνω κάτω όπου οι δύο κολώνες του σπιτιού με περιμένουν για να πάμε στο νεκροταφείο.

Θα μου πείτε γιατί παίρνεις μαζί σου στο νεκροταφείο ένα μικρό παιδί .

Γιατί πιστεύω πως πρέπει να βρίσκεται εκεί . Πιστεύω πως στο τρισάγιο του πατέρα του , πρέπει να είναι και αυτός παρών.  Δεν έχει σημασία ότι είναι μικρός . Είναι ο πατέρας του.