Kidnapped Assassin's (Nederlands) (voltooid)

hoofdstuk 10

Ik word wakker en kijk direct naar mijn handen. De lijnen zijn weg, het was maar een nachtmerrie. Ik kijk de kamer rond toch niet... De kamer zit nog steeds vol met bomen en struiken. Ik sta langzaam recht en wankel naar de bomen.

De deur gaat open en Olivia komt binnen. Ze gaat op het bed zitten en kijkt naar een paar papieren. Ik kom naast haar zitten en ze kijkt me aan. "Hoe voel je je?" vraag ze na een tijdje. "Bang" zeg ik zonder haar aan te kijken. "Ik ben bijna nooit bang." zeg ik terwijl ik haar aankijk. Ze geeft me een stevige knuffel.

Olivia vertrekt uit de kamer en ik blijf verveeld achter. Waarom niet? Ik concentreer me op mijn krachten. Het zachtbrandende gevoel op mijn lichaam is het teken dat het werkt. Ik kijk naar mijn hand en zie een zwak vlammetje op mijn handpalm. Ik probeer het vlammetje te doven maar er komt in de plaats een grote steekvlam.

Het vuur verdwijnt en ik haal opgelucht adem tot ik een brandgeur ruik. Ik kijk naar de bomen en zie dat de bladeren vlam vatten. Oeps... Met ongelooflijk veel moeite laat ik een waterstraal uit mijn handen komen die het vuur dooft. Ik zal nog wel even wachten met vuur.

Ik krijg het opeens benauwd en ik leun tegen de muur. Het is net alsof mijn hartslag 1000 keer versterkt wordt en alle bomen versplinteren. Op mijn hand staan nu lijnen van steen. Oh god, dit is zo..... Cool! Ik heb nu geen last meer van de bomen. Ik ga op het bed liggen en laat verveeld een waterdruppel in mijn hand draaien. 

De deur gaat open en er komt een bewaker binnen. Hij pakt mijn arm vast en trekt me mee naar een kleine trainingszaal. Ik bestudeer de ruimte aandachtig voordat de baas binnenkomt. Hij kijkt me kil aan "wel, hier mag je trainen en zou veel mogelijk dingen platbranden." zegt hij voor hij de ruimte verlaat en me verward achterlaat.

Ik concentreer me op vuur maar er komt niets. Ik zucht geïrriteerd en boks kwaad tegen en boksbal. Ik kijk terug naar de boksbal en zie een brandplek in de vorm van mijn vuist. Zo werkt het dus.

Ik concentreer me op de momenten waar ik kwaad van word en sla zonder genade tegen de boksbal doe ondertussen helemaal is weggeschroeid. Even denken. Toen ik water gebruikte was ik verdrietig.

Ik roep al mijn trieste herinneringen naar boven, ik heb daar meer dan genoeg van. Er schieten waterstralen tegen de muren, het plafond en alles wat er in zit tot de grond bedekt is met 30 cm water.

Ik laat het water verdampen met vuur en laat een heel bos tevoorschijn komen. Ik klim in een boom. En rust even uit. Het is vermoeiender dan het lijkt. De deur gaat open en een bewaker komt binnen. "Laat de bomen weggaan. De volgende komt eraan" zegt hij grommend. Ik rol met mijn ogen en doe hetzelfde als gisteren. De bomen versplinteren waardoor de grond vol ligt met stukken hout ter grootte van tandenstokers.

Ik volg de bewaker terug naar buiten. Er gaan nog 9 andere deuren open en ik zie de rest van mijn trainingsgroep staan. We kijken elkaar opgelucht aan en stappen verder met de bewakers mee.

Ik zie iemand naar binnen en buiten gaan met bakken voedsel waardoor de deur op een kier staat.

Ik hoor lichamen op de grond vallen en zie dat de rest hun bewakers Knock out hebben geslagen. Ik draai me vlug om en doe hetzelfde.

We verbergen de bewusteloze bewakers en rennen naar de machinekamer. We openen alle cellen en binnen 5 minuten hebben de 20 andere gevangenen hun bewaker bewusteloos geslagen.

Ze leggen de bewusteloze lichamen in hun cel en ik sluit de deuren zodra iedereen terug buiten is. Ze zien de open deur ook en stormen erop af. De arme man die voedsel brengt wordt helemaal overdonderd door 20 tieners die door de deur lopen.

We pakken onze wapens en volgen hun. Ik hoor een paar mensen roepen achter ons en zie dat Olivia naast ons is komen lopen en dat sommige bewakers wakker worden en er nieuwe bijkomen.

We lopen naar buiten waar de ijzige kou en de sneeuw ons verwelkomt.

Er komt een harde windvlaag en een grote sneeuwvlaag verblind me. Ik knijp mijn ogen dicht ter bescherming en zodra de sneeuw wat zachter wordt zie ik dat de rest al weg is.

Ik kijk wanhopig naar het bos voor me maar kan niemand zien. Ik draai me om en zie dat bewakers achter me aan zitten. Ik ren een random kant op.

De sneeuw kraakt onder mijn voeten maar ik heb geen tijd om me te bewegen door de sneeuw zodat er geen sporen achterblijven. De sneeuw komt tot boven mijn enkels maar ik ben daarop getraind. Ik loop zo hard als ik kan.

Ik kijk naar achter en zie de bewakers niet. Ik grijns en zie nog net een gestalte voor me staan. Ik kan niet optijd stoppen en ik knal vol tegen de persoon aan.

____________________________
OMG ze zijn ontsnapt!!!!
Wie denken jullie waar Haven tegen is gebotst?

Ik werd vanochtend wakker met krampen en ik heb daar de hele dag last van gehad en we moesten handstand en al doen en ik moest kei veel trappen op en af en da deed verrekt veel pijn. Hopelijk is het morgen over....

Laat weten wat je ervan vond.

Xx Gallifrey-stands