Kidnapped Assassin's (Nederlands) (voltooid)

hoofdstuk 4

Ik word weer ruw uit mijn slaap getrokken. De bewaker bind mijn handen weer vast achter mijn rug en trekt me mee.

Als ik wil kan ik nu ontsnappen maar dat doe ik niet, weet je waarom? Nee? Dan zal ik het jullie vertellen. De verwarming staat hier op maximum waardoor het buiten hoogwaarschijnlijk ijskoud is. De muren zijn niet geluidsdicht en er zijn geen enkele geluiden van auto's of dergelijke, dus we zijn niet in de buurt van de samenleving, en als laatste de kleding.

Aangezien het buiten ijskoud is, we niet in de buurt van de samenleving en ik een korte broek draag zou ik het nog geen dag uithouden buiten.

De bewaker port in mijn rug en ik word weer in de kantine geduwd. Ik ga met mijn bord aan een lege tafel zitten en niet veel later komt Ari erbij zitten. Ik ben erachter gekomen dat iedereen hier ongeveer dezelfde heeft meegemaakt als ik.

"Hey, laat me los klootzak" roept een meisjes stem opeens. De hele eetzaal is stil en kijkt naar het meisje dat naar binnen wordt gebracht. Ik niet, ik kijk naar mijn 'eten'.

"Haven?" Ik kijk naar het meisje dat net is binnengekomen. "Bella?" we lopen naar elkaar toe en geven elkaar een knuffel. De hele zaal kijkt ons aan, we trekken er niets van aan en gaan gewoon terug aan tafel zitten. "Hoe kennen jullie elkaar?" vraagt Ari

"we zijn nichten" zeggen we tegelijkertijd.

Bella kijkt me bezorgd aan. Ik heb net training gehad en ik zit onder het bloed. "Wat hebben ze met je gedaan?" vraagt ze. Ik draai met moeite mijn gezicht naar haar. "Ze leerden me om met dolken te vechten" antwoord ik zo zacht dat Bella het amper hoort. Tranen blinken in haar ogen en ze kijkt me doodsbang aan. "We hebben gelukkig elkaar nog" zegt ze met een trieste glimlach. Ik weet niet wat ik zonder haar zou moeten. "Nichten vooraltijd" we haken onze pinken in elkaar "nichten vooraltijd"

"Die jongen zit de hele tijd naar je te kijken" zegt Bella opeens. Ik schrik op uit mijn gedachte "huh?" vraag ik afwezig. Ze draait lachend met haar ogen "die jongen daar kijkt de hele tijd naar jou" ze wijst zo subtiel mogelijk naar iemand en ik volg haar vinger.

De jongen waar ik gisteren mee vocht kijkt naar me. Zodra hij me ziet kijken, draait hij zijn hoofd weg en luistert hij mee naar een gesprek van de andere jongens. Ik kijk terug naar mijn eten en probeer niet te blozen. Ari en Bella lachen en eten hun eten op.

We worden weer naar de trainingszaal gebracht. We worden in andere groepjes gedeeld en ik pak de wapenstokken. Ik ga tegenover de jongen staan. Hij heeft zwart haar, en zongetinte huid en donker ogen. Hij draait zijn knuppel in zijn hand en maakt de eerste aanval.

Ik duik soepel weg ik sla tegen zijn zij en wil terug toeslaan als hij mijn pols vastpakt en stevig achter mijn rug draait. Een paar kreunen verlaten mijn mond en hij stompt een paar keer in mijn maag.

Ik hef mijn been op en schop hem recht in zijn klokkenspel. Hij laat me kreunend los en ik zak op de grond. Ik kom overeind en pak mijn wapenstokken. De jongen is ook opgestaan en ik rol razendsnel achter hem. Ik schop tegen zijn been, net niet hard genoeg om blijvende schade te veroorzaken, waardoor hij ineenzakt en kreunend op de vloer terecht komt. Ik leg mijn voet tussen zijn schouderbladen waardoor hij niet meer kan ontsnappen.

Ik kijk om me heen en zie de jongen van gisteren Ari vloeren waardoor ze met een knal op de grond terecht komt en hij legt net als ik zijn voet tussen haar schouderbladen. Ik draai mijn gezicht weg en kijk weer naar de jongen. Ik laat hem los en word meegenomen door een paar bewakers. "de rest traint verder!" roept een bewaker. Ik zucht en laat me meeslepen naar het labo die blijkbaar vlak naast de trainingszaal ligt.

Ze binden me weer vast aan zo'n stoel van bij de tandarts en de dokter komt weer met een kille grijns op haar gezicht. Ze rolt een paar messen, scalpels, scharen, etc. uit en kijkt me grijnzend aan.

Ze pakt een scalpel en komt naar me toe gelopen. Ik begin tegen te stribbelen.

Ze begint in mijn arm te snijden en maakt me weer vast aan buizen met gekleurde vloeistof. De vloeistof komt in mijn lichaam terecht en in combinatie met het gesnijd, schreeuw ik het uit. Tranen rollen over mijn wangen waardoor de vrouw nog harder begint te grijnzen.

Het duurt deze keer langer. Ongeveer een uur. Een bewaker pakt me vast en brengt me naar mijn kamer. Onderweg komen we een groepje tegen die ik herken als mijn trainingsgroep. Ze kijken me allemaal geschokt aan. Ik kan het ze niet kwalijk nemen, mijn bloed drupt nog steeds op de grond.

De bewaker loopt verder en legt me op mijn bed. Hij doet de deur op slot en ik zink dieper en dieper in de duisternis.