The New Hope

Chapter 26: The Unexpected

Jonathan's P.O.V

Few months later, I think 10 months? Nandito parin ako, hinihintay maka-uwi si Jasmine, wala nadin akong balita sa 'kanya simula nung huling usap namin nung kaarawaan ko.

Nasa kwarto ako nakaupo't ngpapahinga kasi saturday ngayon, nakatingala lang ako sa langit sa bintana, baka sakaling bumalik siya, sana mamaya na.

Nang biglang nag ring ang cellphone ko, ganun padun umaasa na sa sana siya na nga yun. Pero nagkamali ako, tumatawag si tita sa 'kin. Sinilip ko iyon at binasa ang sinend sa 'kin.

"Oh iho, kamusta? Pwede bang makahingi ng pabor?" ang tanong ni tita.

"Opo naman tita ano po yun?"

"Hatid mo naman ako sa airport, hindi ko kayang mag-isa doon, alas-tres ng hapon ang flight ko hindi ko na maaubutan si Santina kasi alas-kwatro pa yung uwian niya."

"Yun lang pala tita, sige po maghahanda lang ako."

Kinuha ko lahat ng pwede kong suotin, yung mas babagay sa 'kin, aalis nanaman si tita papuntang ibang bansa. Dating gawi nanaman, kailangan bantayan nanaman si Santina dahil panigurado may gagawin nanaman yun na kalokohan.

Tumingin ako sa orasan. Ala-una pa naman ng hapon 'e.

Nagsuot ako ng itim na pantalon at black t-shirt, sinuot ko din ang jacket kong itim, baka sakaling lamigan ako sa biyahe dahil aircon pa naman ang sasakyan kong bus.

Lumabas na ako ng bahay, sinuot ko sa kaliwa kong tenga ang earphones ko tapis naglakad ako papuntang sakayan ng bus. Halos punuan ang bus ngayong araw dahil nga weekend, kaya't naglakad nalang ako patungo sa bahay nila tita.

Habang maglalakad ako, sa hindi inaasahang pangyayare. Nadaanan ko ang Animax Campus, nasa tapat ako mismo ng gate nito. Samu't-saring ala-ala ang unang bumungad sa 'kin, dahil hindi pa naman alas-tres pinasok ko ang campus.

Nasa sidewalk ako ngayon, isang masayang ala-ala ang bumungad ulit sa 'kin. Ang babaeng naka banga sa 'kin noon, ang babaeng nagpatunay sa 'kin na kapag may umalis may bagong darating, ang babaeng sa kabila ng sakit at hirap nandiyan palagi para sa 'yo. Walang iba, kundi si Jasmine.

Pumunta ako sa pond ng campus, nandun ako sa tulay nun pinagmamasdan ang mga isda.

Sana nandito siya, dito sa tabi ko.

🎤🎵🎶 You and I, we're like fireworks and symphonies exploding in the sky With you, I'm alive Like all the missing pieces of my heart, they finally collide...🎤🎵🎶

"Yes, say it and I'm all your's. I'll make you my everything, I'll make you my queen."

🎤🎶🎵 So stop time right here in the moonlight
'Cause I don't ever wanna close my eyes...🎤🎵🎶

🎤🎵🎶 Without you, I feel broke
Like I'm half of a whole
Without you, I've got no hand to hold
Without you, I feel torn
Like a sail in a storm
Without you, I'm just a sad song
I'm just a sad song...🎤🎵🎶

May kinuha ako sa bag ko. Ang aking diary, ibinuklat ko iyon sa pinahuling pahina. Akalain mo, may naka-ipit pala doon na papel. Medyo may kalumaan nadin ito at lukot lukot na kung ito'y titignan, nakakalungkot lang kung maaalala ko ito pala yung huling liham ko sa taong nagturo sa 'kin na kapag may umalis sa 'yo na taong mahalaga, may panibagong darating na kahit pinagmuka kang tanga ng past mo noon may taong darating padin na aalagaan ka at iingatan ka.

Isa nga pala itong goodbye letter, nung gabing tinapos namin ang lahat. Maiilap ang buong kalangitan, at nagdurusa ang mga bitwin sa kadiliman. Lungkot biglang nagparamdam, at saya'y biglang nag paalam.

FLASHBACK

"Jonathan sorry!" sabay habol sa 'kin sa kalsada pauwi sa 'min.

Gabi na iyon dahil 9:30PM na yun at tumawag para makipag kita at maka-usap ako.

"Sorry?! No, I used to say sorry instead of you. Dahil tanga ako, naniwala ako sa 'yo."

Hinawakan niya ang kamay ko.

"Jonathan." ang naluluha niyang sabi. "Please, stay."

"I just want you to be happy, even if that happiness is no longer includes me." I sigh. "I'm leaving you, I'm no longer to stay."

Humagulgol siya sa iyak at tiningnan ako ng diretso sa mga mata, habang patuloy lang siya sa kakatingin sa 'kin yumuko nalang ako at naglakad pauwi ng luhaan.

END OF FLASHBACK

Pinunit punit ko na ito hangang sa maging maliit nalang ito.

Past is past.

Huminga ako ng malalim at naglakad papunta sa coffee shop malapit sa Animax Campus, naka ngiti akong naglakad habang naalala ang araw na nagka bangaan kami ni Jasmine dahil sa kakamadali niya noon.

-----*****-----

Saktong pagkapunta ko sa cafe nandoon na naghihintay sa 'kin si tita.

"Tita let's go?" ang tanong ko kay tita.

"Sige iho baka malate pa ako sa flight ko."

Pero syempre bago kami umalis namburaot muna ako ng tinapay sa loob ng shop ni tita hehehe, para hindi magutom sa byahe at agad naman akong pinagbigyan ni tita. Mga isang oras din kaming nasa byahe, wala din akong ginawa sa loob ng isang oras na yun. Sobrang bagot ako sa byahe.

Akalain mo pinaglaruan ko pa hood ng jacket ko, pinaglaruan ko pa string nun ay pinagtali tali sa leeg ko. Ganyan ako kabaliw hehehe.

Sa isang oras ng byahe sobra akong nabagot kaya inunat ko lahat ng katawan ko.

"Papano Nathan, ingat sa pag-uwi ah? Ingatan mo yung sarili mo at 'wag mo pababayaan ang pasaway mong pinsan ah?"

"Opo naman tita makaka-asa ka, ako pa ba? Pinaka maalaga 'to sa pamilyang Malacau!" ang oagmamayabang ko.

"Sige iho, papasok nako ah? Ingat ka ulit." sabay niyakap ako ni tita at hinalikan sa ulo. "Hangang sa muli pamangkin ah?"

"Sige na tita, baka umiyak ka pa." ang pang-aasar ko.

Habang papalayo na ang hakbang sa 'kin tita, pinagmasdan ko siya habang papalayo sa 'kin. Si tita na kasi yung naging pangalawang nanay ko simula nung araw na namatay sila papa at mama sa isang cars accident.

Naglakad ako palayo ng makitang nasa loob na si tita, nag para ako ng taxi para maka-uwi doon sa 'min. Nang maka pasok ako sa loob ng taxi at umandar na ito palayo sa airport, sa pangalawang pagkakataon lumingon ulit ako.

At isang pangyayareng nangyre ng hindi inaasahan, pilit ko mang habulin at bumaba ng sasakyan ay hindi na pwede. Masyado na akong malayo.

"Bumalik na siya." ang bulong ko. "Naka-uwi na siya."