The New Hope

Chapter 3: No Pain No Gain

Jonathan's P.O.V

Nang pagkaupo ko sa ibinigay ng crew sa cafe, napansin ko ang pagbabago ng seats, settings, view, space, at brightness ng lugar. Aaminin ko, mas gumanda na ang cafe ngayon kaysa sa dati. At magaling pumili ang crew na yun ng pwesto, ito na ata ang pinaka magandang seat na naupuan ko.

It's just a typical cafe with people who drink their coffee, some people read magazines, news papers, nor pocket books. This cafe is special, it brings people joy, and the view is literally nice. It's the view of grassland of Animax Campus, with grass, trees, buildings, etc.

Kaso... Naalala ko nanaman si Eunice.

Nang biglang may nagpatugtog sa speaker ng cafe, isang song na sobra akong nasaktan.

Pero napawi lahat ng lungkot ko ng nang makita ko yung pinsan kong si Santina, Santina Bartolome. Malapit lang yung school niya dito, ang Siglahmore High.

"Oy couz!! Kamusta ka na?" bigla niya akong sinampal, how sweet nga namang pinsan " 'O ba't ka namumula? Kinilig ka ng makita mo ako?"

Abnormal nga naman, tinanong kung ba't namumula yung muka ko 'e sinampal niya kaya ako!

Sa'kanila kasi 'tong cafe na 'to, si tita Margarette kasi ang may ari nito, ang mama ni Santina. Maganda din ito kasi umuunlad na itong tindahan nila, at nakaka-agaw pansin din yung mga love songs nila dito.

🎤🎶🎵 Wag ka nang umiyak
sa mundong pabago-bago
Pag-ibig ko ay totoo
Ako ang iyong bangka
kung magalit man ang alon
Ng panahon, sabay tayong aahon... 🎤🎶🎵

🎤🎶🎵 Kung wala ka nang maintindihan
Kung wala ka nang makapitan
Kapit ka sa akin, kapit ka sa akin
Di kita bibitawan... 🎤🎶🎵

🎤🎶🎵 Wag kang umiyak, mahaba man ang araw
uuwi ka sa yakap ko
Wag mo nang damdamin
kung wala ako sayong tabi
iiwan kong puso ko sa yo
At kung pakiramdam mo'y
wala ka nang kakampi
isipin mo ako
dahil puso't isip ko'y nasa yong tabi
Kung wala ka nang maintindihan
Kung wala ka nang makapitan
Kapit ka sa akin, kapit ka sa akin
Di kita bibitawan
(Woah woah woah, woah oh oh)
Kung wala ka nang maintindihan
Kung wala ka nang makapitan
Kapit ka sa akin, kumapit ka sa akin... 🎤🎶🎵

🎤🎶🎵 Di kita bibitawan
Di kita pababayaan
Hindi kita pababayaan
Huwag ka ng umiyak... 🎤🎶🎵

I'm finding some waiter to serve me, namiss ko na kasi to 'ng cafe na 'to 'e. Namimiss ko na yung palagi kong inoorder and my most favorite in all time. The coffee I order is Cuppuccino, favorite din yun ni Eunice dahil siya mismo ang nag offer sa 'kin nun, and I like the flavor of it.

Maya-maya'y nag taas na ako ng aking kamay para umorder ng coffee. Mga ilang sandali lang napansin agad ako ng isang crew doon.

Naka-ngiti niya akong sinalubong habang bit-bit niya ang ang notebook kung saan naka-lista ang mga inoorder ng mga customer.

"Uhmm... sir ano pong order ninyo?" ang tanong niya saakin.

"Ah miss, isa pong cuppucino large na may ice." ang sabi ko sakanya.

"Sige sir, mga 5 minutes pa po. Willing to wait?" ang tanong niya ulit saakin.

"Forever ko nga hinintay ko ng matagal, cuppucino pa kaya?" ang sabi ko sakanya na may halong pabiro na boses.

"Sige po sir, hintayin niyo nalang po order ninyo." ang sabi niya saakin na naka ngiti.

Habang hiningintay ko ang aking inorder na cuppucino. Pinagmasdan ko muna ang view sa taas ng cafe.

"Wow, ang ganda talaga ng view. Kita ang wide grassland ng Animax Campus, lalo na yung mga malalaking puno." ang bulong ko saaking sarili.

Maya maya'y dumating na ang inorder kong cuppucino, at inabot ito ng crew saakin.

"Here's your coffee sir, please enjoy." ang sabi niya saakin na may kasamang malaking ngiti.

"Wow, it looks delicious. Kung titingnan mo ang itsura, masasarapan ka na. Plus look at the color of the coffee, it's quite delicious." ang sabi ko habang nakatitig sa coffee ko.

Nakaka-ingganyong uminom ng kape dito kasi masarap na nga ang coffee nila, malamig pa ang aircon, at maganda pa ang view ng campus kasi tanaw na tanaw mo ang green na grass niya na malawak.

Maya maya'y naubos ko na ang cuppucino ko at hinimas himas ang aking tiyan.

"Hayy, ang sarap ng coffee nila dito. Na-enjoy ko talaga." sabay himas sa tiyan na para bang baboy na gusto ng himiga sa higaan hehe.

Habang nagpapakasaya ako dito sa cafe, di nagtagal ang kasiyahan ko. Bumungad sa aking harapan ang Ex ko na si Eunice at ang Bestfriend ko na si Jonas na magka hawak kamay habang nagtatawanan sila.

Para akong binagsakan ng langit at lupa, pakiramdam ko bumalik ulit ang masasakit na nakaraan ko. Yung mga panahong niloko niya ako at sinaktan, lahat yun bumalik saakin.

Alam ko sa sarili ko na affected ako pero sino ba namang makaka-move on agad kung 7 years ba naman kayong nagsama?

Mga ilang saglit, tumulo nadin ang mga luha ko habang pinagmamasdan silang masayang magkasama. May pahawak pa sila sa kamay at pa halik halik pa sa noo. Maya maya, napansin na din ako ni Eunice at ang mga masasaya niyang ngiti, napalitan ng lungkot at guilt sa sarili.

"Jonathan, I'm so sorry... sana mapatawad mo pa ako sa ginawa ko." ang pabulong niyang sabi saakin.

Maya-maya'y binitawan nadin niya ang kamay ni Jonas at dahan dahang lumapit saakin. Pero mga ilang saglit, bago pa siya lumapit saakin. Naunahan ko na siyang tumakbo ng mabilis papuntang exit ng cafe.

Pinigilan ni Jonas si Eunice na habulin pa ako. At habang tumatakbo ako sa sidewalk, lumipat ako sa isang lane pa ng sidewalk sa kabila at doon nag tago sa malaking puno. Habang hinahabol ko ang aking hininga, binuksan ko ang aking bag at kinapkap ko ang pinaka importanteng bagay saakin. Pero mga ilang saglit, di ko nakita yun saaking bag at tila bang natataranta na ako kung saan ko yun naiwala.

Mga ilang saglit sa aking paghahanap, may isang babaeng lumapit saakin at  tumimgin sa 'kin ng direto sa mata ko.