The New Hope

Chapter 18: The Way He Look At Me

Jonathan's P.O.V

I look to Aliyana's face backward, she was so gorgeous. Yung white na blouse na isinuot niya ngayon ay bagay na bagay sa'kanya, naka tingin din ako sa palda niya na black. Kumunot ang noo ko kaya naman pagkatingin ko sa muka niya yung kilay niyang naka-taas ang una kong nakita.

"Manyak ka ba?" sabay tawa sa'kin at tumalikod din siya pagkatapos.

"Sa tsura kong 'to? Ako pa talaga yung sasabihan mong manyak?" I glared.

"'O ba't affected? Guilty? So it means totoo?" sabay tinawanan niya ako ulit.

"Tch! I'm not affected I'm just clarifying it."

"Blah blah whatever you say, tara coffee tayo."

"Sure." ang tipid kong sagot.

Lumapit kami sa bilihan ng coffee dun, dalawa lang yung choices dun. Either Latte or Brewed, so I think I will choose Latte nalang? I hate brewed because it's so bitter.

"Ano sa 'yo?" ang tanong niya sa'kin.

"Latte, ikaw?"

"Brewed. Ate isa nga pong Latte at Brewed na large."

Tumango nalang ang tindera ang nagtimpla na ng coffee naming dalawa ni Aliayana.

"So... kamusta na?"

"I'm always fine." I nodded.

"No your not, look at me. Ang lungkot mo kaya."

"Not of your business."

"Ang sungit ah!" sabay nag-smirk siya.

. sabay kuha ng Latte na inorder niya sa'min at naglakad na ako palayo.

Aakto sana siya na hawakan ang braso ko pero iniwas ko ang kamay ko sa'kanya.

I don't have time talking in this girl.

Pilit niya akong hinabol, at yun din ang dahilan kung bakit ko binilisan ang lakad ko. Hinahabol niya padin ako hangang sa nagdagsaan na ng madaming tao sa paligid dahil siguro oorder na sila ng pagkain sa cafeteria o pupunta sa mga rides doon sa circle of fun.

'Di kalayuan tiningnan ko siya sa'king likod at natanawan siya na wala na sa'king likod. I decided go into the place we're can I think widely. And that place is at the back of Quezon Memorial Shrine. That grassland.

---***---

Eunice's P.O.V

I still crying, ang sakit. Dati kapag tumatakbo ako, hinahabol niya ako. Dati kapag umiiyak ako, pinupunasan niya ang mga luha ko. Dati kapag malungkot ako, pinapasaya niya ako. Hangang salitang dati nalang ba?

Sorry ahh, kasi hindi ako nakuntento sa 'yo. Sorry sa lahat Jonathan, sa lahat ng alaala. Sa lahat ng masayang nangyari sa buong buhay ko, yun yung salitang Naging Tayo. Sorry kasi pinagpalit kita, sorry dahil 'di ako naging tapat sa 'yo.

Hindi kasi ako nakuntento sa 'yo 'e kahit may mga pagkukulang ka sa 'kin noon. Pero ako, hindi naman ako perpekto pero ako padin ang pinili mo.

Nasayang lang ang opportunity. Sana masaya ka kahit wala ako, sana makita mo padin ang babaeng para sa 'yo. Yung hindi gag*ng katulad ko na loko-loko at pinagpalit ka lang din sa kapwa kong manloloko.

Jonathan, my heart says your name always. It's hard to forget the pain I felt, but the only thing that I have to do is to let you go.

"Jonathan, malaya ka na." kasabay nito ang luha na tumulo sa muka ko kasabay ang mga pekeng ngiti sa mga labi ko habang tinitingnan ko ang mga bitwin sa itaas habang ako ay nasa stage na walang tao sa Quezon Memorial.

Jonathan's P.O.V

Isang malaking lagok ang ginawa ko para ubusin na ang coffee na iniinom ko, 'di padin ako makapaniwala na nagawa ko iyon kay Aliyana. Well, it's kinda annoying because ang ayaw ko sa lahat yung kinekwestion ang ayaw kong tanungin sa 'kin.

I sigh.

I am tired to getting hurt by someone, I want to be happy man lang. Gusto ko makahanap ng mas better pa kay Eunice.

Forever, where are you na?

I look in the sky, I see the stars, I see the moon, you are in my mind, before I go sleep at night.

🎤🎵🎶 Kailan kaya muling matatamasap?
Ikaw ay makasama at sabay tayong kakanta...
Kailan kaya muling mararanasan?
Sa pagdilat ng mata...
Ika'y hindi lang ala-ala... 🎤

Ang tagal nadin nung last ako kumanta, 'di naman kasi ako gaanong mahilig kumanta. Pinapakita ko lang naman yung boses ko sa pagkanta tuwing nasa karaoke ako.

I put my palm in my face, I didn't noticed na umiiyak na pala ako. Hangang sa may narinig akong tatlong malalakas na palakpak sa bandang likuran ko, naka-ngiti siya sa 'kin.

" 'O bakit ka umiiyak?" ang tanong ni Jasmine sa 'kin sabay lumapit siya sa 'kin.

Jasmine's P.O.V

'Di ako makapaniwalang nandito si Jonathan sa Quezon Memorial Cirlcle, itong lugar kasi ang tambayan ko kapag walang pasok and besides isang sakayan lang naman ako para maka-uwi sa 'min kaya madalas dito ako tumatambay.

I hear Jonathan's voice, ang lamig. Ngayon ko lang nalaman na magaling pala to 'ng kumanta kaso hindi niya lang sinasabi, pwede pala to 'ng maging singer balang araw 'e kaya pumalakpak ako ng tatlong beses kasi naman ang galing niya. Kaso nung nilapitan ko siya, umiiyak pala.

"May I seat?" tanong ko.

"Ofcourse." tipid niyang sagot.

Habang pinupunasan ko yung mga mata niya tinanong ko siya.

"Why are you crying?"

"None of your buisness." madiin pero mahina niyang sabi.

" Oh com 'on." sabay hawak sa kanan niyang kamay.

Napatingin siya sa 'kin na parang may halong gulat, tiningnan ko din ang mga mata niyang kumikinang asul. Ang ganda ng mga mata niya pag nasa harap mo siya, ocean blue ang ganda. Tiningnan ko siya, na parang gusto ko ng halikan kaso hindi pwede.

"I know what are you thinking, com 'on. Kiss me." ang sabi niya.

Paano niya nahulaan na gusto ko siyang halikan? Nababasa niya ba yung isip ko? 'O baka naman may lahi siyang psychic, char!

"Before you can do that you are not allowed to kiss me beca---"

'Di ko pa natatapos yung dapat kong sabihin ay inunahan na niya akong halikan sa sa labi, 'di nadin ako pumiglas dahil maski ako ginusto ko din ang mangyari.

He kissed me passionately.

Hinawakan niya pareho kong balikat at pinalapit pa lalo sa 'kanya, parehas naming ipinikit ang aming mga mata hangang sa tumigil na siya.

"S-Sorry, nabigla ako, sorry talaga Jasmine. H-Hindi ko sinasadya."