The New Hope

Chapter 14: The Concert

Jonathan's P.O.V

Habang kami ay nabalot ulit ng katahimikan, may isang babaeng lumapit sa harapan namin at kinamusta.

"Hello, kamusta kayo, nakikilala niyo ba ako?"

"Uhh-m, no hindi" ang sabi ni Jasmine.

"Wait, familiar ka sa 'akin." ang sabi ko.

"Yes, familiar ka din sa 'akin. Did we met before?" ang tanong niya sa 'akin.

"Ay oo, nakita kita noon sa entrance ng Animax Campus."

"Exactly, I will introduce myself, I'm Aliyana Gonzales, Nice to meet you all."

Umupo siya sa tabi namin at umorder ng espresso coffee na lumapit na waiter sa 'kanya.

"Ano pa po order niyo ma 'am, sir?"

"Uhhmm... isang Cuppucino" as always naman eh, cuppucino palaging inoorder ko 'pag kape ang pinaguusapan.

"Ahhh, isa pong Brewed Coffee." ang naka ngiting sabi ni Jasmine.

"Sige po, 10 minutes." ang sabi ng waiter.

Napatingin nalang kami sa harapan namin na may tao pala sa stage, siguro kakanta sila kasi may mga instruments silang mga dala such as guitar, drums, and piano.

Nagsimula na ang kanta nila sa malamig na boses na tinig ng lalake.

🎤🎶🎵 I met you in the dark, you lift me up
You made me feel as though I was enough
We danced the night away, we drank too much
I held your hair back when
You were throwing up... 🎤🎵🎶

"Say you won't let go ni James Arthur" ang sabi ko, and I nodded.

Then you smiled over your shoulder
For a minute, I was stone-cold sober
I pulled you closer to my chest
And you asked me to stay over
I said, I already told ya
I think that you should get some rest... 🎤🎵🎶

I knew I loved you then
But you'd never know
'Cause I played it cool when I was scared of letting go... 🎤🎵🎶

I know I needed you
But I never showed
But I wanna stay with you until we're grey and old
Just say you won't let go...
Just say you won't let go... 🎤🎵🎶

Sa di inaasahang pangyayari, di ko na kinaya ang agos ng emotion ko. Pinipigilan ko m 'ang umiyak pero hindi ko na kinaya, mas pinili ko pading tinikom ang bibig ko kasi ayokong mahalata nila na umiiyak ako. Dahan-dahan tumulo ang mga luha ko sa palad ko, I still nodded na parang walang kantahang nagaganap.

Hindi padin ako tumitingin sa harap, I feel pain to the song. I felt something strange feelings and emotion, I remember Eunice. Our first met, my first love, my first heartbreak. I cried because of pain, the pain I felt because of past. Painful past.

"Di mo kailangan magpaka-tanga para lang mahalin ka niya ulit, Jonathan."

Tiningnan ko si Jasmine na kanina pang nakatingin sa 'akin.

"Shhh, ilabas mo lang lahat, iiyak mo na lahat. Darating din ang araw na ang lahat ng sakripisyo at paghihirap mo ay mapapalitan ng ginhawa."

Hinawakan niya yung kamay ko at tiningnan siya, pero si Aliyana nanatiling nakatingin sa kumakanta. Hindi ko namalayan na natapos na pala ang katang Say you won't let go kasi busy ako makipag usap kay Jamsine nung time na yun. Wala ako sa sarili kakaiyak.

Maya-maya't umuwi narim kami, naghiwalay-hiwalay kami ng daan pauwi dahil iba din naman ang daan namin sa kanya-kanyang bahay.

Pag-uwi ko sa bahay, bagsak na bagsak yung katawan ko. Hindi ko ata kayang gumala bukas sa sobrang pagod, I nodded.

I nodded for a couple of minutes and then my tears fall apart to my face, di ko na napigilan umiyak habang nakatakip sa muka ko yung kanan kong kamay.

"Eunice..." ang mahina kong bulong.

"Ngayon Jonathan, sa mga nangyare sa 'yo ngayon. Anong natutunan mo?"

" 'Wag magpaka-tanga sa taong 'di ka naman mahal."