The New Hope

Chapter 16: Last Sorry

Eunice's P.O.V

My tears fall apart to my legs, I feel the guilt, I feel the pain. Bakit ganon? Ako yung nang-iwan, pero bakit ako ang nasasaktan? I still nodded, I am speechless. Pinipigilan ko nalang yung mga luha ko, dahil nagsisi ako sa nangyari. Nagsisi ako dahil iniwan ko yung taong walang ibang ginawa kundi mahalin ako ng sobra.

Hangang ngayon wala parin kaming kibuan ni Nathan, he still nodded, like me. I don't know, nasasaktan din kaya siya sa mga nangyayari?

--**--

Jonathan's P.O.V

Hangang ngayon wala padin kaming kibuan, she still nodded, patuloy padin siya sa pag-iiyak.

"Eunice, com 'on. Let's have a little walk." sabay inabutan ko siya ng kamay, at agad naman niya yun tinangap at pinunasan niya yung luha niya.

Habang naglalakad kami, she still nodded. Nakayuko lang siya at may mga ilang luha din na tumutulo sa mga mata niya.

"Ahhh--- Eunice, doon kaya tayo sa circle of fun?" ang naiilang kong tanong sa 'kanya, she still nodded at parang wala siyang narinig sa mga sinabi ko.

"Jonathan.... sorry talaga ah?"

"It's ok, di ko naman kailangan magpaka-tanga para lang mahalin ako ulit right? At besides, wala namang nagbibilang kung ilang beses na akong nagpaka-tanga sa isang tao diba?"

She nodded again, wala siyang sigla, ang tamlay niya. She still crying.

"Eunice... look, everything happens for a reason, and there is a reason kung bakit tayo pinaghiwalay ng tadhana. Maybe, yung mga masasaya nating ala-ala noon, siguro kailangan na nating wasakin ngayon."

"S-sorry" ang naluluha niyang sabi habang naka-yuko.

"Sorry? Sorry for what? For everthing you did? Sorry dahil iniwan mo ako? Sorry dahil minahal mo yung bestfriend ko? Sorry dahil ngayon mo lang na-realize na worth it ako? Eunice, ang salitang sorry ay ginawa para sa mga bagay na hindi na inuulit. Alam ko na matagal mo na akong niloloko, walang magagawa y'ang sorry na yan. Hindi niyan maayos ang nawasak kong puso, nasira kong tiwala, at pagmamahal ko na nawala."

Huminto kami sa dapat ng fountain na may madaming kulay, yung song na pinapatugtog doon. Yung theme song namin ni Eunice noong kami pa, yung song na nagpakilig sa'min, yung theme song namin maching violin pa nung aniversarry nung lumabas kami para magdate, ang song na nagpaiyak sa'kin. Photograph ni Ed Sheeran.

She still crying, she still nodded, nagsisisi na siya sa desiyon niya. Pero huli na ang lahat para mag sorry siya, hindi na pwedeng mabalik pa ang nawala na.

Iyak padin siya ng iyak, medyo na gui-guilty na ako, so I hug her. I hug her for the last time, I hug her para hindi na siya umiyak. Habang siya tinatakpan niya yung kamay niya sa muka niya para hindi ko makita yung mga luha niya kahit pati sa kamay niya tumutulo nadin yun.

🎤🎤🎵 Hmp, we keep this love in this photograph
We made these memories for ourselves
Where our eyes are never closing
Hearts were never broken
And time's forever frozen still
So you can keep me
Inside the pocket of your ripped jeans
Holding me closer 'til our eyes meet
You won't ever be alone
And if you hurt me
That's okay baby, only words bleed
Inside these pages you just hold me
And I won't ever let you go
Wait for me to come home
Wait for me to come home
Wait for me to come home
Wait for me to come home... 🎤🎵🎶

Hinawakan ko yung muka niya at ihinarap yun sa'kin, pinunasan ang mga luha niya gamit ang hinlalaki ko at nginitian siya.

🎤🎵🎶 You can fit me
Inside the necklace you got when you were sixteen
Next to your heartbeat where I should be
Keep it deep within your soul
And if you hurt me
Well, that's okay baby, only words bleed
Inside these pages you just hold me
And I won't ever let you go... 🎤🎵🎶

When I'm away, I will remember how you kissed me
Under the lamppost back on Sixth street
Hearing you whisper through the phone,
"Wait for me to come home. 🎤🎵🎶

"Eunice.... pinapatawad na kita." I gave her my biggest smile, and I hug her very tight.

Thank you for the love noon, finally. The pain I felt today will be my happiness tomorrow.

I know I made the right decision...

I think madami na akong sacrifice sa relasyon na 'to, I think kailangan ko na ng pahinga, and I think sarili ko naman ang dapat kong mahalin... Eunice, pinapatawad na kita, pero hindi na pwedeng maibalik pa ang nakaraan. Mahal kita... pero tama na.