Should I do ?

[part25]

(ตอนแถม2)

"ทำไม..จองกุกถึงรักฉันหรอ..?"
ร่างบางยืนสบตากับร่างสูงที่มีผ้าพันแผลพันรอบศรีษะ หลังจากที่ได้รีบพาจองกุกมาห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ที่สุด
"อ่า..เพราะความใกล้ชิดล่ะมั้งนะ"
ชายหนุ่มเม้มปากนิดๆแล้วก้มลงมองพื้นรวบรวมลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่
"ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่..ที่เวลาลงมือกับนายแล้วมันรู้สึกเจ็บ มันเจ็บทุกครั้งเลยล่ะ" จองกุกเริ่มอธิบายความรู้สึกที่เก็บมานานออกมาทีละนิดๆ ซึ่งจีมินก็ยืนเงียบเป็นผู้ฟังที่ดีดวงตาคู่สวยสั่นไหวระริกด้วยความตื้นตันใจ
"แล้วยิ่งตอนที่บอกว่าเกลียด..รู้สึกเหมือนจะบ้า ยิ่งตอนที่รู้ว่าหนีไปต่างประเทศก็ยิ่งทำให้ความรู้สึกนั้นมันชัดเจนขึ้น ว่าฉันรักนายจนขาดไม่ได้.."
ฝ่ามือหนาลูบแก้มเนียนใสของอีกคนอย่างแผ่วเบา
"ฉันดีใจที่สุดเมื่อตอนที่ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่าจีมินกลับมาแล้ว ไม่ว่าจะต้องทำอะไรก็ยอมเพียงแค่ยกโทษให้ฉัน..ถึงนายจะแกล้งเอาคืนหนักแค่ไหนก็ยอมทั้งนั้น สิ่งที่ฉันได้เจอนั้นมันเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่ได้ทำไว้กับนาย"
"ฮึก.. คนบ้า..ที่ผ่านมาฉันยอมถูกนายข่มเหง ก็เพราะว่ารักนายนั่นแหล่ะ ฮืออ.." ร่างเล็กยืนสะอื้นไห้จนอีกฝ่ายต้องรวบตัวเข้ามากอด ตอนนี้ไม่สนใจแล้วว่าที่ๆทั้งคู่ยืนกอดกันอยู่นั้นจะเป็นบนทางเท้ามีคนเดินพลุกพล่านผ่านไปมาเยอะแค่ไหน ตอนนี้เวลานี้มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น
"ขอบคุณที่รักฉัน..ขอบคุณที่ให้อภัยคนเลวคนนี้นะ
จีมิน" น้ำเสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูคนหน้าสวยอย่างอบอุ่น จีมินส่ายหน้าเบาๆแล้วซุกหน้าลงกับแผงอกกว้างของอีกคน
จองกุกยิ้มขณะที่ฝ่ามือลูบผมนุ่มสลวยนั้นเบาๆก่อนจะเอ่ยถามว่า
"แล้วทำไมจีมินถึงได้รักฉันล่ะ..?"
"ก็..ก็ คือว่า..ตอนแรกแค่ชอบ ตั้งแต่เริ่มรู้จักกันพอรู้ว่าจองกุกน่ะชอบยุนจีก็เลยไม่กล้าบอกแล้วเก็บเป็นความลับไว้ มีแค่แทฮยองที่รู้..." จีมินเงยหน้าขึ้นมองอีกคนพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า
"เพิ่งมารู้สึกตัวว่ารักก็ตอนที่ถูกจองกุกข่มเหงสารพัด ไม่ว่าจะร้ายแค่ไหนก็รัก..อยากเป็นคนเดียวที่จองกุกอยากจะรังแก แม้ว่าจะไม่ได้รักกันเลยก็ตาม..."
"มันจะไม่เป็นแบบนั้นอีกแล้วล่ะเพราะว่าตอนนี้หัวใจเราตรงกัน" ร่างสูงจูบแผ่วเบาที่หน้าผากเนียน
"จีมิน....นายจะเป็นคนเดียวที่อยู่ตรงนี้ของฉันนะ" ฝ่ามือหนาดึงมือเล็กของอีกฝ่ายมาทาบลงบนอกซ้ายตัวเองซึ่งนั่นทำให้จีมินหน้าแดงก่ำลามไปถึงหูและลำคอ
"แบบนี้มันน่าแกล้งคืนให้หนักกว่านี้ไม่ก็อยู่ต่างประเทศให้นานกว่านี้ซะหน่อยคงจะดี"
เขินจนต้องทำเป็นโมโหกลบเกลื่อนจนทำให้ถูกขโมยหอมแก้มฟอดใหญ่
"นี่~!" ร่างบางแหวใส่คนฉวยโอกาสพลางทำแก้มป่องกลมๆดูน่ารัก
"ฉันก็อยากเอาคืนที่ยั่วกันในห้องอาบน้ำวันนั้นเหมือนกันแหล่ะนะ" ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วลูบสะโพกคนตัวเล็กกว่าอย่างหน้าไม่อาย
'....นี่มันในที่สาธารณะนะว้อย!!'
"ชิ! อยากทำอะไรก็ทำสิ ฉันเป็นของนายมาตั้งแต่แรกแล้วนี่...." จีมินพูดออกไปด้วยความรู้สึกอับอายจนแทบจะแทรกพื้นปูนหนีลงไปใต้ดิน
เล่นมาขอกันในที่แบบนี้ไม่ไหวเลยจริงๆ แต่เพราะรักหรอกนะถึงได้ยอมคนพรรค์นี้มันเนี่ย ฮืออ..
(T//w//T)

- The End -

_______________________________

NC >>> อยู่ในตอนที่แล้ว (Part 24)