Should I do ?

[part6]

"วันนี้นายต้องไปเยี่ยมยุนจีที่โรงพยาบาลกับฉัน!" น้ำเสียงแกมคำสั่งเอ่ยขึ้นพลางโยนเสื้อไหมพรมคอเต่าสีขาวมาให้ จีมินรับเสื้อไว้ท่าทางอึกอัก
"คือว่า ฉันไม่..."
"เกิดหน้าบางขึ้นมาหรือไง เพิ่งจะมากระดากอายที่แย่งผู้ชายมาจากเพื่อนตอนนี้มันสายไปแล้วมั้ง ฮึ" จองกุกแค่นหัวเราะอย่างเหยียดๆ
"รีบใส่เสื้อตัวนั้นซะถ้าไม่อยากโชว์รอยรักที่ฉันทำไว้กับนายให้ใครเห็น เดี๋ยวคนเขาจะรู้กันหมดว่านอกจากนายแย่งแทฮยองมาแล้วไม่พอ ยังหลับนอนกับชายอื่นอีก!" คำพูดเหล่านั้นที่พรั่งพรูออกมาจากริมฝีปากของชายหนุ่มมันกรีดลึกทิ่มแทงเข้าไปในอกของจีมิน
ร่างบางขบเม้มริมฝีปากแน่นน้ำตาคลอเบ้า และรีบไปเปลี่ยนเสื้อก่อนที่จะถูกอีกฝ่ายพูดจาดูถูกว่ากล่าวตนอีกครั้ง

'จองกุก..นายมันใจร้ายที่สุด..'
แต่ถึงอย่างนั้นเรากลับยอมเขาซะได้ ทั้งโดนย่ำยีเป็นของเล่นที่เอาไว้รองรับอารมณ์ทางเพศ ซ้ำยังถูกถ่ายวิดีโอเอาไว้อีก
ไหนจะคำพูดจาดูถูกดูแคลนนั่นอีก เราบ้ารึเปล่าที่โดนขนาดนี้แต่ก็ยอมทนทั้งๆที่ความจริงมันไม่จำเป็นต้องทนก็ได้ แถมยังรู้สึกเจ็บแปลบทุกทีที่ได้ยินคำพูดของจองกุกว่าจะแก้แค้นให้กับยุนจี
เขาน่ะ.. ในใจของเขามีแต่ยุนจีคนเดียวสินะ
ส่วนเราก็คงเป็นได้แค่สัตว์ที่ถูกขังอยู่ในกรงเพื่อรอรับการกระทำที่โหดร้ายจากเขาเท่านั้น คนๆนี้ไม่มีทางที่จะเมตตาหรือหันมามองเราแม้แต่น้อย
คนแพศยาอย่างผมคงไม่มีทางที่จะถูกเหลียวแลได้อยู่แล้ว เจ็บเหลือเกิน...

-โรงพยาบาล-

"จีมินนนน!" ร่างเล็กของยุนจีที่นอนอยู่บนเตียงลุกพรวดขึ้นนั่งทันทีด้วยความดีใจที่เห็นร่างของเพื่อนสนิทหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาสามอาทิตย์
"นี่!! ยุนจี อย่ารีบลุกแบบนั้นสิเดี๋ยวแผลฉีกนะ.." ร่างบางถลาเข้าไปกุมมือเพื่อนรักไว้ ครั้นพอเห็นสภาพของยุนจีแล้วจีมินก็รู้สึกผิดอย่างมาก