Should I do ?

[part20]

ผ่านมาแล้ว 3 เดือน

แทฮยองกับยุนจีออกจากโรงพยาบาลตั้งแต่สองเดือนก่อนหลังจากพักฟื้นเรียบร้อยจนแข็งแรงดีกันแล้วทั้งคู่ตั้งใจจะไปเยี่ยมจองกุกที่ห้องพัก นับจากวันนั้นที่ได้สารภาพออกมาทั้งหมดจองกุกก็ไม่มาให้พวกเขาเห็นหน้าอีกเลยเป็นเวลาสามเดือนเต็ม
ทั้งคู่จึงตัดสินใจที่จะมาเยี่ยมเยียนแต่สิ่งที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าก็ทำเอาทั้งสองคนช็อคมาก..
สภาพห้องพักราคาแพงที่พื้นห้องเต็มไปด้วยขวดเหล้า กระป๋องเบียร์ เศษบุหรี่มากมายกองเกลื่อนกลาดรกและเลอะเทอะ แล้วสิ่งที่ให้แขกผู้มาเยือน
ทั้งสองช็อคมากกว่าเดิมก็คือร่างซูบผอมหนวดเคราเฟอะฟะที่แลดูเหมือนพวกขี้ยาไม่มีผิด
"จองกุก!!" ยุนจีวิ่งถลาเข้าไปเขย่าตัวเพื่อนร่างสูงที่กึ่งนั่งกึ่งนอนพิงขอบเตียง มือของเขายังถือขวดเหล้าอยู่เลยแถมกลิ่นตัวและลมหายใจก็มีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปหมด นี่ดื่มขนาดนี้มานานแค่ไหนหรืออาบมันแทนน้ำกันแน่เนี่ยเหม็นไม่บันยะบันยังขนาดนี้
"อือ..จีมินหรอ?" ชายหนุ่มลืมตาขึ้นอย่างสะลึม
เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นใครก็ออกจะผิดหวังเล็กน้อย ไม่ใช่คนที่เขาอยากเจอ...

"ยุนจี.... แทฮยองด้วย....มา.ทำไม" ร่างสูงยกขวดเหล้าในมือกระดกน้ำสีอำพันลงคอหลายอึกก่อนจะปาดมุมปากเบาๆ
"ก็มาเยี่ยมน่ะสิ ตกใจมากเลยนะที่เห็นสภาพที่ไม่เป็นผู้เป็นคนของนายแบบนี้" แทฮยองว่าพลางมองไปรอบๆก่อนจะกลับมามองชายหนุ่ม
"ทำไมต้องมาเยี่ยมกันล่ะ พวกนายน่าจะเกลียดฉันจนไม่อยากเจอหน้าด้วยซ้ำ.." จองกุกตอบด้วยท่าทางเลื่อนลอย ความเปลี่ยนแปลงไปจากเมื่อก่อนทำเอายุนจีถึงกับน้ำตาคลอ

"ความผิดของฉันเองจองกุก...."
ยุนจีคิดถึงตอนที่จองกุกเล่าให้ฟังว่าทำไมเค้าถึงคิดที่จะทำร้ายจีมิน
"ความผิดของฉันต่างหากยุนจี.." แทฮยองเดินมาจับบ่าคนตัวเล็กตนไว้แล้วบีบเบาๆ
"มันไม่ใช่ความผิดของพวกนายสองคน คนที่ผิดคือฉัน..จีมินต้องแปดเปื้อนเพราะฉัน" ชายหนุ่มมองเพื่อนทั้งสองตรงหน้าด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ  "แต่เวรกรรมมันก็ตามทันแล้วล่ะ..กว่าจะรู้ตัวว่ารักเค้า
จีมินก็หนีฉันไปแล้ว ไม่เข้าใจเลยทั้งๆที่เมื่อก่อนฉันมีแต่ยุนจี แต่ตอนนี้ทำไม..."