Should I do ?

[part15]

-วันผ่าตัด-

เป็นเวลามากกว่าสามชั่วโมงแล้วนับจากที่ร่างของแทฮยองถูกนำเข้าห้องผ่าตัด คุณนายคิมและทุกคนต่างพากันนั่งเงียบอยู่หน้าห้องด้วยความตื่นเต้นลุ้นระทึกสำหรับผ่าตัดครั้งสำคัญนี้
คุณนายคิมผู้เป็นแม่เอาแต่สวดอ้อนวอนเทพเจ้าตลอดเวลาเพื่อให้ลูกชายของเธอปลอดภัย ยุนจีนั่งกอดเพื่อนรักแน่นซบหน้าลงที่ไหล่ จีมินโอบกอดร่างของยุนจีและลูบหลังเบาๆเพื่อปลอบใจและให้กำลังใจเพื่อน
จองกุกนั่งขมวดคิ้วหลับตาแน่นนั่งสั่นขาเบาๆด้วยความร้อนใจนอกจากจะกังวลกับการผ่าตัดแล้วเขายังกังวลกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของจีมินด้วย ฝ่ามือหนากุมกันแน่นทั้งสองข้างจนเส้นเลือดปูด
จองกุกรู้ว่าการกระทำของตัวเขามันไม่น่าให้อภัยแต่ว่าอย่างน้อยก็อยากจะได้ปรับความเข้าใจกับอีกฝ่ายและได้ชดใช้ในสิ่งที่ได้ทำลงไป ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลยเพราะจีมินไม่ยอมให้เข้าใกล้แถมเอาแต่หนีเวลาที่เขาพยายามจะเข้าหา
'ไม่มีช่องว่างให้ได้เปิดโอกาสแม้แต่น้อย'

ในขณะที่บรรยากาศกำลังเคร่งเครียดอย่างถึงที่สุดไฟหน้าห้องผ่าตัดก็ปิดลงพร้อมกับเตียงคนไข้ที่ถูกเข็นออกมาช้าๆ ทุกคนรีบกรูเข้าไปหาหมอทันที
"สำเร็จใช่มั้ยคะ ลูกฉันเป็นยังไงบ้าง..?"
"แทฮยองเป็นยังไงบ้างฮะ"
"เยี่ยมได้เมื่อไหร่ครับ"
"จะฟื้นตอนไหนหรอครับหมอ"

สารพัดคำถามจากคนทั้งสี่ทำให้หมอยิ้มออกมานิดๆก่อนจะค่อยๆตอบคำถามของทีล่ะคน

"ผ่าตัดสำเร็จด้วยดีตอนนี้คนไข้ปลอดภัยแล้ว เข้าเยี่ยมได้ทันทีหากคนไข้ฟื้นซึ่งก็คงภายในวันสองวันนี้หรืออาจจะไวกว่านั้นทั้งนี้ขึ้นอยู่กับตัวคนไข้เอง หมอขอตัวก่อนนะครับ"

คำตอบอันเป็นข่าวดีนั้นเรียกเสียงถอนหายใจด้วยความโล่งอกจากพวกเขาได้เป็นอย่างดีเพราะว่าไม่ต้องเสียบุคคลอันเป็นที่รักไป
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนบางคนที่ยังไม่ค่อยรู้สึกโล่งใจซะเท่าไหร่
ร่างสูงแอบชำเลืองมองร่างบางที่กำลังยิ้มแป้นยืนกอดกับยุนจีที่กำลังดีใจกระโดดดึ๋งๆด้วยสายตาละห้อย และแล้วก็เกิดคำถามนึงขึ้นมาในหัว