CHOSEN ONES (Revised Version) (COMPLETED)

Part 2 of Chapter 21 : HISTORY OF NGS

They are just victims as well.

They just want to survive. We all want it. We all want to survive from this messed up thing called life. 

So...kasalanan ba nila na naging makasalanan sila?

"These are too much, Dr. Mantis' said. Narinig ko lang sa pag-uusap nila Dad sa bahay no'n. Hindi ko alam kung ano ang pinag-uusapan nila, pero nang marinig ko ang sinabi niya na ayaw na niya ay nalaman ko na 'yung gusto niyang ipahiwatig. Kinuwento niya sa'min nila Yulee ang totoong pinagmulan ng NGS. Kaya no'ng tumalikod siya sa sistema, kasama niya kami." I literally felt chills went down to my spine as he said it wholeheartedly.

Kasalanan din bang ituro namin ang mga kasalanan nila?

"Bakit ka sumama? You have a pretty decent life, you're not suffering from destitution and would never cry for a grain of rice. You're living well, then why?" I asked. This time, I made sure that I'm watching over his face. To judge his eyes. They are calm as they landed on my sight.

"The posterity. I want to save them." Determinadong sagot niya na ikinangisi ko. "Akala ko matalino ka. So gusto mong maging superhero? Diyos ka ba?---eh kahit nga Siya hindi maligtas ang posteridad. Matagal nang panalo ang demonyo, ang kailangan mo lang iligtas ngayon, sarili mo, hindi ang ibang tao. Makikita mo ba 'yung pagpalakpak nila o maririnig mo ba mga papuri nila kung patay ka na?" He calmly shrugs his shoulders before he folds his legs.

"Hindi ako Diyos pero matagal na Niyang niligtas ang mga tao, matagal na Siyang panalo. Mukha lang talo dahil tayo 'yung natatalo. Akala ko rin matalino ka. Pero mukhang hindi mo makuha 'yung kailangan nating gawin ngayon; 'yung gustong ipagawa sa'tin ng tatay mo. Wala pa sa puso mo." Sagot niya saka pinitik ang noo ko. "Kaya bulag ka pa ngayon." 

He uttered simple words but I could hardly comprehend each of them. Am I lacking something other than sympathy?

"LUNCH NA! KAIN NA!!!!!" Sigaw na halos tili ng blonde na Gerilla. Halos lahat kami napatigil at napatingin sa kanya nang dahil sa ginawa niya. Ngunit nang makaramdam ata ng hiya ay yumuko ito at tumakbo papasok sa gusali. Ang ilan ay bahagya pang natawa sa ginawa niya. Tumayo na rin kami ni Ru upang sundan sila sa pagpasok sa loob at patungong dining table.

"Anyway, I just couldn't believe that you're that Jade na kinukwento niya sa'kin. You look different----dreadfully---F-FUDGE!---Bitawan mo nga ako!!!" Sigaw niya nang kurutin ko ang braso niya gamit ang kuko ko. Napatingin tuloy sa'min ang mga kaklase namin kaya painosente na lang ako na umupo sa harap ng dining table. Pinandilatan ko pa ng tingin si Ru nang magtangkang humiwalay ng upuan kaya nauwi rin siya sa tabi ko.

Payapa namang natapos ang tanghali pati ang maghapon. Sumabay na rin ako sa kanila para sa hapunan. Dumating na rin ang oras ng aming pahinga kaya naligo na ako bago napagdesisyunan na humiga sa kama. Bukas na namin sisimulan nila Ru ang blueprint. Hindi pa nga ako sigurado kung may magagawa ako kasi kung sakaling biochips 'yun ay dehado kami.

Napagdesisyunan ko nang matulog at nagising ng alas nwebe ng umaga. Mabuti na lang ay nagising ako. Nalimutan ko na 10am ang simula ng araw namin nila Ru sa lab. Naligo na ako at nag-ayos saka deretsong nagtungo sa kusina. Tahimik ang paligid at mukhang tulog pa ang iba o nagsipunta na sa labas ng gusaling ito. Naabutan ko lang si Ate Gina na nagluluto at si Luis Warren na nanonood habang nakaupo sa bar stool. 

"Oh, hija! Gising ka na pala!---Teka at iinitin ko lang 'yung agahan mo---" Bati niya nang mapansin ang pagbukas ko ng refrigirator na malapit sa kanya. Tuluyan ko nang nakuha ang pitchel ng tubig saka pinatong sa bar table. Napalingon pa ako kay Warren nang tignan ako nito ngunit binalik niya lang ang tingin niya sa harap. "Magkakilala na ba kayo ni Luis, One?" Umiling ako nang lingunin si Ate Gina habang nagsasalin ako ng tubig sa baso bago uminom.