Moon Prophecy

Κεφάλαιο 29

Τζάκσον POV

Την είδαμε να πεθαίνει και αμέσως μετά τον Κάστερ. Τρέξαμε γρήγορα προς το μέρος της με τον Τζον, ο Φρέντυ και η Έρρικα στον Ίθαν και ο Ραμόν με τον Ντρέικ στον Κάστερ. Τη σήκωσα στην αγκαλιά μου, ενώ ο Τζον πήγε και πήρε το στιλέτο από την άμμο. Άρχισα να προχωράω προς τη θάλασσα και μπήκα μέχρι τη μέση μέσα. Την έβαλα ολόκληρη μέσα, όμως δεν ανταποκρινόταν και άρχισα να ανησυχώ.

«Έλα μωρό μου, ξυπνά...» είπα αγχωμένος και την έπιασα με το ένα χέρι από τη μέση της και με το άλλο της χάιδεψα το μάγουλο.

Λίγα μέτρα μακριά μου μπήκε και ο Ραμόν με τον Ντρέικ που κρατούσαν μέσα στο νερό τον Ίθαν. Ούτε εκείνος ανταποκρινόταν και κοιταχτήκαμε ανήσυχοι. Ένιωσα το σώμα της να σφίγγεται μέσα στο νερό και κοίταξα αμέσως το πρόσωπο της. Πετάχτηκε έξω από το νερό και άρχισε να παίρνει ανάσες, ενώ εγώ ξεφύσηξα ανακουφισμένος. Γύρισε και με κοίταξε προτού πέσει στην αγκαλιά μου. Την έσφιξα και είδα τον Ίθαν να πετάγεται και αυτός έξω από το νερό και να παίρνει ανάσες. Έφερα το πρόσωπο της μπροστά μου και την φίλησα απαλά και τρυφερά.

Όταν βγήκαμε από τη θάλασσα είδαμε μία γυναίκα να μας περιμένει. Δεν πατούσε στο έδαφος και ήταν περιτριγυρισμένη από αστέρια. Φορούσε μία μαύρη μπέρτα με κουκούλα και κοιτούσε την Αντριάνα γλυκά. Εκείνη την πλησίασε και σταμάτησε μπροστά της.

«Είσαι η γυναίκα από τα όνειρα μου! Η γυναίκα από το δάσος! Ποια είσαι;» ρώτησε απορημένη τη γυναίκα και εκείνη της χαμογέλασε.

«Η εκλεκτή πριν από εσένα...» είπε η γυναίκα με απαλή φωνή.

«Γιατί με ρωτάς τι είμαι;» την ρώτησε απορημένη.

«Όλες οι εκλεκτές και οι εκλεκτοί είμαστε κάτι διαφορετικό. Εγώ είμαι φύλακας των ψυχών. Εσύ τι είσαι;» της είπε στον ίδιο τόνο και ύφος.

«Φύλακας των ψυχών;» απόρησε μπερδεμένη η κοπέλα μου.

«Τα αστέρια είναι οι ψυχές όλων όσων ζουν στη γη. Το κάθε αστέρι ανήκει και σε κάποιον. Εγώ φυλάω το φως τους ώστε να μη πάψουν ποτέ να λάμπουν παραμόνο όταν ο κάτοχος τους πεθάνει. Τότε ρίχνω το αστέρι από τον ουρανό και γίνεται ένα πεφταστέρι...» είπε και πλησίασε την Αντριάνα. «Τι είσαι; Άκου τα αστέρια...» είπε σιγανά.

Έκλεισε τα μάτια της και διάφορα βουίσματα ακούστηκαν πολύ σιγανά. Άνοιξε τα μάτια της και την κοίταξε με σιγουριά.