Moon Prophecy

Κεφάλαιο 3

Ανδρέας POV

«Τι εννοείται όταν λέτε ότι ο ουρανός έχασε αστέρια και το φεγγάρι το φως του;» ρώτησε μπερδεμένος και ειρωνικά ο Φίλλιπος.

Ε, κι αυτός πια! Τι δεν καταλαβαίνει; Χαζός είναι και αυτός...

«Ρε Φίλλιπε, σου λέμε ότι είδαμε τη δύναμη της Σεληνιακής Προφητείας​!» του εξήγησε ο Νικήτας λίγο αγχωμένος. Προφανώς που κανονικά δε θα έπρεπε αυτή η Προφητεία να ισχύει πια. Κι όμως συνέβη και το είδαμε και οι έξι. Τα μεσάνυχτα. Όμως, δε προλάβαμε να δούμε ποιος το προκάλεσε... Έτσι, φωνάξαμε την ομάδα που ήταν με τον αδερφό μου από το διπλανό σχολείο από εμάς που κάνει κατασκήνωση. Τους φωνάξαμε σήμερα στις εννιά και ήταν εδώ μέσα σε δευτερόλεπτα​. Τώρα τους λέγαμε τι ακριβώς είδαμε προσπαθώντας να βγάλουμε άκρη, καθώς περπατούσαμε προς κάτι μικρά και μεγάλα βράχια που υπήρχαν λίγο πιο πέρα από τις σκηνές του σχολείου μας, μπροστά από τη θάλασσα.

«Αφού η κόρη του πρώην αρχηγού των "Selene" πέθανε εκείνη τη μέρα... Δε θα έπρεπε να περάσουν πρώτα 100 χρόνια από το θάνατο της εκλεκτής​ για τον επόμενο που θα πάρει τη θέση της;» ρώτησε σκεπτικά ο Λέανδρος.

«Ακριβώς!» αναφώνησε σοβαρά ο Αντώνης.

«Παιδιά σταματήστε...» είπε χαμηλόφωνα η Έλενα πιάνοντας το μπράτσο μου σταματώντας με και μαζί και τους υπόλοιπους.

«Έλενα, τι έγινε; Όλα καλά;» τη ρώτησα ανήσυχα και την κοίταξαν όλοι μπερδεμένοι.

«Κοιτάξτε...» είπε και μας έγνεψε προς τα βράχια που πηγαίναμε. Ήμασταν λίγα μέτρα μακριά τους και μπορούσαμε να δούμε πολύ καθαρά μια κοπέλα να κάθεται στην άμμο με ένα μπερδεμένο ύφος, και να χαϊδεύει τα χέρια και τα πόδια της απαλά σαν να είναι κάτι εύθραυστο και φοβάται μη το σπάσει.

«Μισό. Αυτή δεν είναι το κορίτσι που πήγαινε κόντρα εχθές σε κάποιον Τζάκσον;» είπε αβέβαιος ο Αλέξιος και την παρατήρησα καλύτερα. Όντως, ήταν εκείνη η κοπέλα...

Τι έκανε εκεί; Θα έπρεπε να είναι με τα υπόλοιπα παιδιά στις σκηνές.

«Ναι, αυτή είναι. Τι κάνει εκεί;» ρώτησε η απορημένη η Έλενα κοιτάζοντας προσεχτικά την κάθε της κίνηση.

«Ποια είναι αυτή;» ρώτησε με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του ο Λέανδρος.

«Η Αντριάνα» απάντησε η Ηλιάνα με ένα τόνο υποτίμησης και ο Κροίσος, αδερφός μου την κοίταξε καχύποπτα.