Ateşin başında epey sohbet ettik. Alev ve ben yan yana oturmuştuk. Anıl ve Gizem'in de yan yana oturmalarını sağlamıştık. Sonra aniden aramızda en çocuksu davranan Can, şişe çevirmece oynamayı teklif etti. Sırayla Burak, Gizem, Alev ve gece boyu suskun olan Anıl onaylayınca onları bozmak istemedim. İlk olarak Can çevirdi.
"Gizem, Anıl'a"
Gizem önce biraz düşündü. En azından düşünüyormuş gibi yaptı çünkü başından beri aklında bu soru olduğuna adım gibi emindim. Gizem:
"Hiç birine aşık oldun mu?"
"Hayır"
Gizem çevirdi.
"Burak, Bulut'a"
Doğruluk dersem Alev hakkında şeyler sorarlardı ki cevaplayamazdım. Bu yüzden cesaret dedim. Ve pişman oldum.
"Çadırların ötesinde 'Alev'e aşığım' diye bağır."
"Hadi ama"
"On, dokuz,sekiz..."
Kalktım ve yavaşça ilerledim. İstedikleri noktaya ulaştığımda haykırdım:
"ALEV'E AŞIĞIM"
Yıllardır ilk defa utanmıştım. Geri döndüğümde Alev'in yüzünün kızarmış olduğunu gördüm. Benimkinin de onun yüzü gibi olmadığını umarak yanına tekrar oturdum. Burak'tan intikamımı aldıktan, Can'ı oyun teklif ettiğine pişman ettirdikten, Gizem'i de kıpkırmızı ettikten sonra herkesin uykusu gelmişti. Çadırlar ile kulübe arasında yaklaşık on beş dakikalık yürüme mesafesi vardı ve hiç yürümek istemiyordum. Biz tam gidecekken bir çadırın boş olduğunu ve kalabileceğimizi söylemeleri beni çok mutlu etmişti tabii. Duyar duymaz
"Bana uyar" dedim. Kızlar da içlerine sinmeyerek kabul ettiler. Fakat bir çadır en fazla iki kişilikti. Ben ve Alev aynı çadırda kalacaktık. Bu da Gizem'in birinin yanında yatması gerekiyor demekti ki Burak ve Can'ın yeri göğü oynatması üzerine bu kişi Anıl'dı. Herkes çadırlarına girerken biz de çadıra daldık. Ben battaniyenin altına girdim ve Alev de yine kafasını omzuma koyarak bana büyük bir acı yaşattı. Acıya gözlerimi yumarak uyudum.
