Akşam olduğunda çadırdan ayrıldım. Orada kalabilirdim. Ama hayır. Nedense Alev'in yanında olmak daha iyi hissettiriyordu. Ağır adımlarla kulübeye yaklaştım. Uyumuş olabilirdi. Onu uyandırmak istemiyordum. Kulübeye adımımı atar atmaz benim üzerimdeki bakışlar ile karşılaşınca şaşırdım. Kulübede Alev ve bir kız daha vardı. Alev'in tersine sarışın olan kızın yine Alev'in tersine kıvırcık saçları ve yeşil gözleri vardı. Alev beni görünce "Merhaba" dedi.
Ben de:
"Merhaba"
"Bulut, Gizem. Gizem, Bulut"
"Merhaba Gizem"
"Merhaba"
Kızın sesi ince ve neşeli çıkıyordu.
Oturdum. Alev bana Gizem'i anlatıyordu.
"Gizem ile ben ilkokuldan beri çok iyi arkadaşlardık. Buralara da beraber düştük dolayısıyla. Geri kafalı pislik ailesi Gizem'imi sokağa attılar. Onlardan hep nefret ettim."
"İğrenç insanlar olmalılar..."
Kısa bir sessizlik oldu.
Gizem:
"Bulut"
"Efendim?"
"Alev bana senin arkadaşlarından bahsetti. Çok iyi insanlar gibiler. Beni de tanıştırabilir misin diyecektim."
Alev:
"Anıl'a aşık oldum demiyorsun da"
Kahkaha attım. Alev de gülüyordu. Gizem'e baktım. Yanakları kıpkırmızı olmuş yere bakıyordu.
"Tanıştırabilirim ama Anıl'dan çok şey bekleme. Mantığı ile hareket eder."
Gizem:
"Tamam. Ama belki deneyebilirim?"
"Öyleyse kalkın. Hadi"
Gizem:
"Ne! Şimdi mi?!"
"Evet şimdi"
"Uyuyorlarsa?"
"Ben gidiyorum gelen gelsin."
Kulübeden çıkıp yürümeye başlamıştım ki tahmin ettiğim gibi Gizem'in sesini duydum.
"Bekle. Bulut!"
Durdum. Bana yetişmelerinin ardından yine gecenin ayazında yürümeye başladık.
"Uyumamışlardır değil mi?"
"Hayır"
Sonra Alev ile konuşmaya başladı.
"Alev"
"Ne?"
"Ben ne diyeceğim ki ona?"
"Merhaba diyeceksin. Sonrası gelir."
"Ya gelmezse"
"Gelmezse ben bir şeyler yaparım"
Gelmiştik. Herkes kamp havasında çadırların ortasında ateş yakmış oturuyor ve konuşuyordu.
"Hey!"
Bize döndüler. Beni ve Alev'i tanımalarının ardından yanımıza geldiler ve selamlaştık. Sonra Gizem'i gördüler tabii. Burak:
"Ooo Bulut bey her gün başka kızla geliyor bakıyorum."
Omzuna hafifçe vurdum.
"Bu Gizem. Gizem bunlar da Can, Burak ve Anıl.
Burak ve Can hemen onunla tanışırken Anıl yalnızca onu izliyordu. Düne kadar hiç bir şeye inancı olmayan biri bile olsam Anıl'ın ikinci defa birine böyle baktığını görüyordum. Nisan'dan sonra kimseye aşık olamamıştı. Tanışma sırası Anıl'a geldiğinde hala kızın gözlerinin içine bakarak konuşuyordu:
"Anıl"
"Ben de Gizem"
Burak ve Can ona iltifatlar yağdırmıştı. Oysa Anıl sadece tanışıp tekrar bize dönmüştü. Bu onu hayal kırıklığına uğratmış olacak ki yüzü asıldı. Ama Anıl'ın yüzündeki aptal ifadeyi görmek bana yetmişti. Anıl da Gizem'den hoşlanmıştı.
