Schaamteloos verleid

23.

"Weet je," zei ze. "Ik wil bij je zijn. Ik heb ontslag genomen. Ik zal met je meegaan naar Parijs of New York, of waar je ook maar heen wilt, en ik zal net zolang bij je blijven als je me toestaat. Ik hou van je, Ethan. Ik ben liever zoveel mogelijk dagen bij jou, met het risico dat ik op een dag eenzaam achterblijf, dan dat ik hier in Bell Gap blijf zonder jou. Ik wil herinneringen. En het feit dat jij niet zoveel om mij geeft, is geen reden om die niet te kunnen maken." Ze zweeg, benieuwd naar zijn reactie, maar hij had geen spier bewogen. "Zo. Dat was alles wat ik te zeggen had."

"Goed," zei hij. "Mijn beurt." In zijn ogen lag een vreemde glinstering, die ze niet vertrouwde. Het was dezelfde glinstering als toen hij aan het einde van de lagere school had aangeboden om haar te duwen toen ze op de schommel zat, en ver volgens was hij naar de voorkant gelopen om te genieten van het uitzicht, terwijl zij haar best had gedaan om te voorkomen dat haar rok omhoog waaide, en rond haar nek ging zitten.

"Toen ik nog een jochie was," begon hij, "woonde er een schattig meisje naast me. En we waren vriendjes. Op de middelbare school werd ze nog veel schattiger. Maar ze was heel, heel erg slim en ze leek niet erg onder de indruk van alle streken die ik uithaalde. Om je de waarheid te zeggen, imponeerde ze me nogal. Toen ik de stad verliet, stond zij op het punt om naar de universiteit te gaan. Mijn vertrek leek haar niets te kunnen schelen."

Hij zweeg even om een traan weg te vegen die over haar wang rolde. "Ook al zag ik haar daarna jarenlang niet, behalve op de begrafenis van mijn moeder - toen ze een geschenk uit de hemel was - ik ben haar nooit vergeten. Ze was voor altijd in mijn hart. Tot ergernis van een flink aantal andere vrouwen, dat kan ik je verzekeren."

Lindy maakte een geluidje, dat half lach, half snik was.

"Dus toen ik die uitnodiging voor de reünie kreeg, besloot ik terug te gaan en te kijken of ze nog steeds vrij was. En dat was ze." Met zijn voorhoofd tegen het hare, keek hij diep in haar ogen. "En ik hield meer van haar dan ooit, en ik hoopte dat ze ook van mij hield. Maar ik was bang om haar te vertellen hoe ik me voelde, of om haar ten huwelijk te vragen, dus besloot ik om klein te beginnen. Daarom vroeg ik haar om een poosje in mijn wereld te komen wonen."

Even sloot hij zijn ogen. "Toen ze nee zei, brak ze mijn hart."

Lindy loslatend, deed hij een stap naar achteren. "En ik gedroeg me als een sukkel en ging weg, waardoor ik haar bijna had verloren, maar toen besefte ik dat ik terug moest gaan om haar alles te vertellen."

Hij haalde een klein, wit doosje met een zilveren strik erom uit zijn zak en liet zich op één knie zakken.

Achter hen snakte iemand naar adem, maar verder was het doodstil in de bibliotheek.

"Ik hou van je, Lindy Melton," zei Ethan. "Wil je me de eer aandoen mijn vrouw te worden?"

"Ik wil dolgraag je vrouw zijn," antwoordde ze. Bevallig ging ze op zijn knie zitten, en hij klapte het doosje open en liet een ring met een prachtige, vierkante diamant om haar vinger glijden.

Achter hem zei een vrouw: "Waarom heb jij dat nooit voor mij gedaan, Melvin?"