-"Bir zahmet ölüp ölmiyeceğime karar verseniz artık!''
Uzun süredir Bayan ecelle tartışıyorduk. Bu' ölücek ölmiycek' kavgasıydı. Ve hayatımda hiç bir öğretmenle böyle konuşmamıştım.
-"Peki Pröfesör bahse girelim." Dedim kendimi beğenmiş bir şekilde. Harry bana şaşkın şaşkın bakıyordu. Tabi bakçak üzerine bahse giriyorum.
" Eğer ölmesse ki ölmiycek. Yani her insan ölür ama onun ki bu sene içinde olmassa bir ay boyunca üzerinde 'Mary çok mökemmel bir kahin' yazan tişörtle geziceksiniz." Dedim gözlerimle onu delip geçerken.
"Peki tişört benden olsun."
Elini masaya vurdu ve garip puslu sesini keskin ve sert çıkartarak konuştu.
"Kabul!'' Ve beni göstererek devam etti." Eğer ben kazanırsam ve ölürse bir ay boyunca çırağım olucaksın."
Bende elimi masaya vurdum ve çaydanlığı devirdim.
"Kabul!"
Sonra bizi şaşkın bakışlarla izleyen sınıfa döndü ve gergince gülümsedi.
"Sanırım bugünkü dersi burada bitiriyoruz."
Oturduğum masaya gidip çantamı sırtıma geçirdim. Ardından hışımla sınıftan çıktım.
Gıcık hamamböceği kılıklı çok bilmiş fare ne olucak! Sayesinde kardeşim ölmiycek diye bahse girdim. Sorun yok seneye üstünde benim özel imalatım olan tişörtle gezicek Hıh!
Döne döne inen merdivenlerden biçim değiştirme dersinin yolunu tuttum. Yol o kadar uzundu ki derse ucu ucuna yetiştim. Sınıfa girip en önde bir yer bularak oturdum. Animegus olmayı anlatacaktı ve bunu kaçıramazdım.
Mcgonnagal ders anlattıyordu ama ben ve Hermione dışında dinleyen yok gibiydi. Hatta Mcgonnagal kediye dönüştüğünde tek alkışlayan ben olmuştum.
"Neniz var bugün sizin?" dedi McGonnagall , puf diye normal haline dönüp sınıftakilere bakarak.
"Gerçi benim için fark etmez, ama ilk defa bir dönüşümüm bir kişi tarafından alkışlanıyor."
Sınıftan ses gelmeyince ve bütün kafalar Harry'e dönünce oflayıp elimi havaya kaldırdım.
-"Profesör Ecel pardon Trelawney, Harry'nin ölüceğini söyledi . Fincandaki köpeğin benim köpeğim olduğunu söyledim ama kimse inanmadı. Neyse bence en fazla kolu ısırılır o kadar."
Tek nefeste söylediğim şeyden sonra deriiiin bir nefes aldım.
"Anlıyorum," dedi McGonagall, boncuk gibi gözlerini Harry'e odaklayarak. "O halde Profesör Trelawney'in bu okula geldiğinden beri her yıl bir öğrencinin ölümünü öngördüğünü bilmelisin. Henüz hiç biri ölmedi. Ölüm alametleri görmek onun en sevdiği yeni sınıf karşılama merasimi. Meslektaşlarım hakkında hiç kötü konuşma gibi bir alışkanlığım olmasada–" McGonagall lafını yarımda bıraktı. Burnunun kanatları bembeyaz kesilmişti. Daha sakin bir sesle devam etti." Kehanet, sihrin kesinlikle en uzak dallarından biri. Şahsen ben, pek tahammül edemediğimi sizden saklamayacağım. Gerçek görücüler çok enderdir ve Profesör Trelawney..."
Yeniden durdu ve çok gerçekçi bir ses tonuyla "Bana sağlığın gayet yerindeymiş gibi görünüyor, Potter," dedi.
"Bu yüzden bugün seni ödevlerden muaf tutmazsam kusura bakmazsın herhalde. Seni temin ediyorum ki, ölürsen ödevlerini teslim etmek zorunda değilsin."
Hermione güldü. Harry rahatlamış gibi gözüküyordu. Bende şunu düşünüyordum, acaba bu ödevleri yapacağıma ölsem mi?
Biçim değiştirme dersi bittikten sonra, öğle yemeyi için ilerleyen paldır küldür kalabalığa karıştım. Yanımda Anna vardı ve sırıtıyordu.
Büyük salona vardığımızda masanın en ortasına oturdum. Anna'da karışımdaydı.
"Düşünsene, Potter ölse bütün Quiddich maçlarını biz kazanırdık." Dedi . Hayallere dalmış gibiydi.
Kendime balkabağı suyu doldurdum. Ve hayallere dalmış Anna'ya bakarak ofladım.
"Evet ölsün. Sonra ben yine yalnız kovboy olıyım. Sonra büyücülük dünyasının tek umudu ölünce millet voldıye köle olsun... Ne güzel bir dünya, kesin voldi çok gerekli diye Quiddich'i kaldırmaz." dedim alayla. Ağzına patates atarak omuz silkti. Sonra aklına harika bir fikri gelmiş gibi gözlerini büyüttü ve heyecanla " Arayıcı sen olabilirsin! Düşünsene kardeşin bu kadar iyiyse sende iyisindir! Hadi Mary lütfeen, seçmelere katılsana!"
Balkabağı suyumu içip yaw hehe bakışımı attım.
"Benim tercihim vuruculuk. Stres gideriyor. O gün Snape"e mi sinirlendin bir vur bütün sinirin gitsin. Weasley ikizleri Nasıl bu kadar rahat ve dertsiz sanıyorsun?"
