Uyandığımda beyaz bir tavanla karşılaştım. Yanımdan sesler geliyordu,ama net değillerdi. Kafamı yana çevirdiğimde Harry,Ron ve Hermione'ye gördüm .
Harry elinde bir mektubu sallayarak hararetli hararetli konuşuyordu.
Sonunda Hermione beni farketti.
-"UYANDI MADAM" Hermione 'nin sesiyle Madam Pomfrey' hızla yanıma geldi.
-"Şok geçirdiğin için bayılmışsın.Bir saat sonra çıkabilirsin." elime bir iksir tutuşturdu," iç bunu".
İksir e baktım, turuncu renkteydi, pek güzel kokmuyordu . Hepsini bi dikişte bitirdim. Tadı balkabağı suyuna karıştırılmış limon gibiydi.
Ron bana döndü.
-" Mektubu okuyabilir miyiz? Harry okudu ama bize okutturmoyo." Evet anlamında Kafamı salladım. Mektup şöyleydi,
Sevgili Mary,
Bu duyucakların seni şok edebilir ama artık bilmen gerekiyor,
Sen bir Potter'sın ,
James ve Lily'nin ikiz çocukları vardı, biri sen diğeride Harry.
Bunu sadece en yakınları biliyordu, karanlık bir dönemdeydik ve Voldemort Harry'i Öldürmek istiyordu,seni öğrenirse Senide Öldürmek isteyecekti seni saklamak için kimseye bir şey söylemedik. O gece Voldemort Öldüren laneti ikinize birden gönderdi, lanet ikinizden tepince Voldemort yok oldu. Biz senin öldüğünü düşünüyorduk daha doğrusu ben öyle düşünüyordum çünkü varlığını bilen tek ben kalmıştım. Peter öldü , Sirius Black' de Azkaban'da zaten, ama sen ölmemişsin, Harry'nin alnındaki yara izinin sendede olduğunu düşünüyorum. Sadece insanlar fark etmesin diye seni kaçıran kişi izi kahkülünle mühürlemiş. Sonra yetimhaneye bırakmış, Dumbledore 'a söylersen mührü kaldırır. Bende bunu yeni öğrendim ,Godric Hollow daydım , biliyorsun orda mugglelar yaşıyor. Bende kamera dedikleri şeyin kayıtlarına baktım. Severus Snape'in seni alıp gittiğini gördüğümde senin hala yaşadığını anladım. İzini sürüp Hogwarsta olduğunu öğrendim.
Şuanda yurt dışındayım ama yaz ortasında gelicem, Harry'le birlikte bana gelirseniz çok sevinirim.
Sevgiler Vaftiz baban Remus Lupin
-" Mary bu mektupta yazanlar doğrumu? Ve Remus Lupin kim?"
Harry'nin gözlerinde gözle görülür bir umut vardı, bende Kelid aynasında gördüğümde nasıl anlamadım onu merak ediyorum, demek ki o kadar zeki Değilim . Neden Ravenclaw olmadığım anlaşıldı.
-"Bunlar doğru olmalı Harry, Remus babanın en yakın arkadaşlarındandı.
Ona bakınca bana doğru gelmeye başladı.
-" Baba'nın değil babamızın, kardeşim . " dedi ve bana sarıldı, bende ona sarıldım. Ama bir yandanda ağlıyordum. Ondan ayrılıp gözlerimi sildim.
-"Kardeşim değil abla diyceksin . Eminim senden büğüyümdür."
Güldü.
-"Hiç sanmıyorum, asıl sen bana abi de!"
Gözlerimi ondan çektim ve diğerlerine baktım. Ron mektubu tekrar tekrar okuyor, Hermioneyse gözleri dolmuş bizi izliyordu.
-"Peki o zaman abi hadi Dumbledore'un odasına gidelim."
Hep birlikte Dumbledore'un odasına gidiyorduk.
-"Şimdi siz ikiz misiniz?" Ron bu soruyu sorunca yanımdaki Hermione'nin mırıldandığını duydum.
-"Jeton yeni düştü."
Dumbledore'un Odası'nın önüne geldiğimizde Dumbledore dışarı çıkıyordu.
-"Profesör sizinle konuşacağımız bir şey var."
Dumbledore bize gülümsedi.
-"Peki Harry içeri girin." Içeri girince masasının yanındaki koltuklara oturduk. Harry Profesör'e mektubu uzattı.
Dumbledore'un yüz ifadesi okurken
Habire değişti, bazen gülümsüyor bazende kaşlarını çatıyordu.
-"Bu duruma göre" dedi Dumbledore" sağ kalan çocuk değil, sağ kalan çocuklarımız var." gülümsiyerek bana bakti.
-"Gel bakayım Mary" Dumledore'un yanına gittim. Asasını alnıma doğrultup sessiz bir büyü yaptı. Masanın üztündeki aynayı elime aldım.
Aynaya bakarak kahkulumu kaldırdım.
-"AAAAAAAAAAAAAAA" aynadaki görüntümle bir çığlık atıp elimdeki aynayı yere attım.
Alnımda aynı Harry gibi bir yara izi vardı, ama benimki sağ taraftaydı.
Çığlık atmayı kesip Harry'nin boynuna atladım.
-"Eğer bana abla dersen seni Dursley'lerden kurtarırım kardeşim."
-"Beni kurtarıp nereye götürüceksin kardeşim." kardeşimi vurgulayarak söylemişti.
Somurttum, doğru söylüyordu nereye götürücektim ki! Aklıma gelen fikirle sırıttım,
-"O zaman ben size gelirim bilader!
Umarım beğenirsiniz!
