Silently In Love (Completed)

Chapter 16: aylabshoochu

 heyyyah!! update update na rin sa wakas!! sorry po sa supeerrrrr late kong mag-update. dapat last week pa ito eh. kaya lang ayun. mahaba po chapter na ito kasi pinagsama ko na siya dahil nga sobrang lateeee updateee.. hahaha! read read nyo po ah. wag pong magsasawang magread. and thank you po sa mga readers na patuloy parin po sa pagreread. 2k reads naaahh.  v^____^v

uhmm.. binasa ko po yung story ko. haha! nakakacheness lang, mukhang chorva. ahahaha! kapag may time ieedit ko yung ibang chapters. hihi! ^0^ saka dahil hindi ko nga binabasa ang story ko, nun ko lang napansin na puro sad moments ang nanyayari. ang bitter ko po kasi. hahaha! osha. kaya ngayon susubukan kong kilig moments. kung kaya ko. ahahaah! :D

anubeyyy puro tawa ako.. ahaha! :))))

dedicate ko po ito kay Infinitelovemart27 .. yiiieehh! *blush *blush ako sa status and comment nya. ^__^

thank you po sa pagreread. and thank you dahil nagustuhan nyo po story ko..

okie dokie. read read. vote vote. comment comment. ^________^

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Khatelyn's POV

“It's funny how my heart just won't let it go

I just don't understand.”

Ha-ha! grabe lang talaga. Nakakatawa itong puso ko, parang may sariling pag-iisip. Hindi ka magawang kalimutan.

“It's crazy how the pain seems to overflow

The memories of you here with me by my side.. *pluck

Ayyyy. Mali na naman. Ano ba yan.”

Ahhhhh! Nakakainis na. kanina pa ako nagkakamali. Kanina ko pa hindi matapos tapos yung kantang ito.

Naramdaman ko ang pagtulo ng luha ko kaya naman agad ko itong pinunasan.

Tumingala ako at huminga ng malalim.

Hindi ako dapat umiyak.

Hindi ko dapat siya iniiyakan.

Pilit akong ngumiti.

Sabi nila kapag malungkot ka, ngiti ka lang daw. Kahit pilit. Kahit mahirap. Kasi kapag ngumingiti daw tayo kahit papaano nababawasan ang mararamdaman mong kalungkutan.

Ngumiti ako at sinubukan ko ulit tumugtog.

Kaya ko ito.

Kapag hindi ko nagawang tapusin ang kantang ito.

Ibig sabihin, hindi ko rin siya magagawang kalimutan.

“It's funny how my heart just won't let it go

I just don't understand

It's crazy how the pain seems to overflow

The memories of you here with me by my side

I can't deny that you are the love of my life.”

Hindi ko alam kung bakit hindi kita magawang kalimutan.

Hindi ko alam kung bakit nagkakaganito ang puso ko sayo.

Nakakainis, kasi kahit gaano kasakit ang mahalin ka, patuloy parin ako sa pagmamahal sayo.

Mahal na nga yata kita. Mahal na mahal….

“argggh! Paulit-ulit nalang! Bakit kasi mahal kita eh??!!” sigaw ko.