i'm adopt ✔

_30_

p.o.v Sofie

thuis aangekomen ren ik naar binnen, pak ik Freddie en ga ik naast Harry op de bank zitten. 'hooi Harry' zeg ik. 'heey blije' antwoord hij terug. 'ik had gehoord dat je morgen naar je echte ouders ging' vraagt Harry een beetje angstig. 'ik blijf daar niet wonen. ik ga er gewoon 1 keer naartoe. ik verlaat jullie nooit' antwoord ik. 'gelukkig' zegt Harry zuchtend.

Freddie ligt tegen me aan te slapen. Louis komt de kamer ingelopen en kijkt gelijk mijn kant op met een glimlach. de dag daarna zit ik rond 10 uur in de auto met Niall. ik vind het wel spannend. ik wou dit omdat ik wil gewoon kijken hoe het met hun gaat. en dat ze me een keer kunnen zien. want ze zijn en blijven mijn echte ouders.

maar dadelijk doen ze me pijn. of dadelijk willen ze me niet eens zien. ik weet het niet. aangekomen bij het huis stap ik rustig uit en pak ik Niall zijn hand. 'het komt goed' zegt Niall zacht tegen me. ik knik en samen lopen we naar het huis. er branden wat lichten dus ze zullen thuis zijn.

Niall belt aan en echt mijn hele hand trilt. na een minuut gaat de deur eindelijk open. daar staan ze, mijn ouders. ze kijken me raar aan. 'wat kan ik voor u doen' vraagt mijn moeder. 'hoi ik ben Sofie, jullie kind' zeg ik droog. 'Sofie' vraagt mijn vader gelijk. ik knik en ze kijken me boos aan. gaat het nog goed?

 mijn vader haalt uit en slaat me in mijn gezicht. 'auw' zeg is droog. 'waarom deed u dat' vraagt Niall nog al boos. 'ze heeft ons leven verwoest' zegt mijn moeder. en dan komt er iemand naar de deur lopen die ik niet echt herken. hij lijkt op me, alleen heeft hij veel blauwe plekken en ik niet. maar ik herken hem nergens van.

'hooi ik ben Sofie' roep ik naar de jongen. 'hooi ik ben Daan' roept de jongen terug. ''pap', wie is dat' vraag ik aan mijn vader. 'vader, is hij jou vader' vraagt de jongen dan. 'ja, dat is hij' zeg ik. 'dan zijn we broer en zus' zegt hij droog. echt random. oke dit was wel erg droog. 'heb ik een broer' vraag ik ongelovig. 'Daan, hou je kop dicht' zegt mijn moeder. 'maar jullie hebben mij nooit iets gezegd over een zusje' zegt hij.

mijn vader gromt naar Daan en geeft hem dan een harde klap in zijn ballen. niks veranderd dus. 'wat doe je hier eigenlijk' vraagt mijn moeder. 'ik wou jullie weer een keer komen opzoeken. en zo te zien is er nog veel te ontdekken' zeg ik wijzend naar Daan. 'dat schroothoop? we hebben je nooit iets over hem verteld omdat net voor jou geboorte hebben we hem weggedaan' zegt mijn vader.

 'schroothoop? kijk naar jezelf' zeg ik boos. Daan ligt nog steeds met tranen in zijn ogen op de grond. 'Daan, pak boven even al je spullen en doe ze in een koffer' zegt Niall uit het niets. Daan knikt en loopt naar boven.

mijn ouders kijken raar naar Niall. of kijken ze altijd zo raar? ik weet het niet. het is een best wel grote schok. ik heb een broer. ik weet alleen zijn naam. ik weet niet eens hoe oud hij is.

 na 20 minuten komt Daan naar beneden gelopen. Niall staat op en trekt me mee. 'bye' zegt Niall. hij pakt Daan zijn koffer en zijn hand. en dan loopt hij naar de auto waar hij de spullen inlaat. wat is hij van plan? weet hij dat dit niet mag? waarom doet hij dit?

 'pap, dit mag niet' zeg ik. 'Daan mishandelen mag ook niet dus staan we Kiet' zegt Niall. ik grinnik en Daan snapt niet heel goed wat er gebeurt. 'wat doen jullie' vraagt Daan. 'we laten je niet mishandeld worden, je gaat mooi bij je kleine zusje wonen' zegt Niall.

 Daan zijn gezicht klaart gelijk op. 'mag dat echt' vraagt hij. 'nee' hoor ik mijn vader zeggen. ik kijk achter me en zie hem daar staan. 'het in ons kind, beide zijn het onze kinderen' zegt hij. 'jammer dan' zegt Niall die ons snel de auto in duwt.

badboy Niall. hij overtreed de regels.