i'm adopt ✔

_16_

P.O.V Niall.

Dan gaat mijn telefoon. Ik kijk en zie dat het Paul is. Snel neem ik op.

'Niall, wat doen jullie in het ziekenhuis'.

'oke, ik ga heel eerlijk zijn'.

'ja dat heb ik graag'.

'oke, ik heb een kind geadopteerd. Maar ze was boos en is weggelopen. Toen werd ze aangerend door een bus en nu ligt ze in het ziekenhuis'.

Ik hoor Paul aan de andere kant van de lijn zuchten.

'je weet dat dit niet mag van het management'.

'het is mijn kind. Hun hebben er niks over te zeggen'.

'helaas hebben ze dat wel. Je hebt een contract getekend'.

'dat is dan hun probleem. Ik hou van mijn kind en ik laat haar niet in de steek. Al helemaal niet in deze kwetsbare tijd'.

'je gaat het zelf maar regelen bij hun'.

Ik hang boos op en kijk naar de rest. 'ik kan het zelf gaan regelen bij hun' zeg ik. 'het komt goed. En als je uit de band gaat snap ik je. Je kind gaat voor' zegt Louis. 'ik ga nooit uit de band. En ik laat Sofie nooit in de steek' zeg ik vastbesloten.

Het is 2 weken later. Elke dag hebben we tegen haar gepraat. Ik ben elke dag bij haar gebleven. De jongens kwamen vaak langs. En ik kreeg eten van het ziekenhuis omdat ik niet weg wou bij Sofie. De dokters verwachten dat ze echt elk moment wakker kan worden. Elke dag heb ik tegen haar gepraat. Femke heeft ook nog een paar keer tegen haar gepraat. De dokters zeggen dat ze echt veel vooruitgang heeft gemaakt. Maar dat als ze wakker word nog wel veel pijn zal hebben.

Ook zal ze niet te veel mogen bewegen. Ik verheug me zo op het moment dat ze wakker word. Haar bijdehante opmerkingen weer te horen. Haar lieve stem. Ze is gewoon zo schattig. Ik mis haar. Elke keer als ik naar haar kijk, ligt ze er zo levenloos bij. De dokters zeiden wel dat als ze binnen een week niet wakker word de coma niet goed is gegaan, dat de pijn dan haar lichaam over neemt. Ik ben zo bang dat het gebeurt.

dadelijk is ze er niet meer. dat vergeef ik mezelf nooit. ik wil haar bij me hebben en als ze er niet meer is zal ik zo verdrietig zijn. Over een week moet ik ook naar het management want waren echt boos dat ik zonder hun toestemming een kind in huis had genomen. Het boeide me ook echt niks. Als ik een kind wil dan doe ik dat.

Op dit moment zitten alle jongens in de kamer. ik heb Sofie haar hand vast en ben over de rug van haar hand aan het wrijven. Ik zit al echt de hele dag rondjes te lopen door de kamer, dat komt ook omdat ik hier al 2 weken zit en ik me begin te vervelen,maar ik wil Sofie niet in de steek laten.

Dr jongens hebben al echt vaak gezegd dat ik naar huis moet om te slapen en gewoon normaal te eten, maar ik vond het hier prima. Ook voel ik me nog steeds schuldig. Ik vind dat ik dit heb gedaan, dat dit door mij komt. Na een lange tijd over haar hand heen wrijven sta ik op en begin weer door de kamer te lopen. 'Niall, we gaan weer naar huis, houd je rustig en alles komt goed' zegt Louis. Ik knik en met zijn 3e lopen ze de kamer uit.

'alsjeblieft Sofie, ik hou van je. Word wakker. Ik kan nu al niet meer zonder je. Misschien heb je het niet gemerkt maar ik ben bijna elke seconden bij je geweest. Word wakker. Ik mis je bijdehante opmerkingen' zeg ik met tranen in mijn ogen. 'ik mis je glimlach, je schattige stem. Ik mis zo veel van je. De afgelopen 2 weken waren een ramp. we waren veel in het nieuws, maar de jongens hebben nog niks over je gezegd' zeg ik erachteraan.

Wat moet ik nou doen? ik wil maar 1 ding en dat is dat ze wakker word. Ik ga weer naast haar zitten en pak haar hand vast. Weer begin ik met het wrijven over haar hand. 'ik hou van je' zeg ik zacht. En dan gebeurt er iets van ik niet had verwacht.

Ik voel een zacht kneepje in mijn hand. Gelijk kijk ik haar met grote ogen aan. 'Sofie, doe dat nog eens' vraag ik. Gelijk voel ik nog een keer een kneepje. 'o mijn god, je bent eindelijk wakker' zeg ik met tranen in mijn ogen. Ze heeft haar ogen nog niet open maar ze is er gewoon weer. 'moet ik een dokter halen, een ja is een kneepje' vraag ik. en gelijk voel ik weer een kneepje. ik ga de kamer uit en na een gang doorgelopen te hebben vind ik een dokter.

samen lopen we naar de kamer waar Sofie onderzocht word. 'ze is wakker, en het gaat best wel goed, alleen heeft ze veel pijn' zegt de dokter. ik knik en zie dat ze haar ogen open heeft. 'ik heb je zo gemist' zeg ik met tranen in mijn ogen. 'ik jou ook' zegt ze zacht. haar stem klinkt net alsof ze een droge keel heeft. voorzichtig trek ik haar in een knuffel. ik pak mijn telefoon en bel de jongens die er gelijk aankomen.

'ik heb alles gehoort wat je zei, en je bent echt geweldig' zegt ze. ze vind me geweldig. hopelijk is dit het begin van een goede vader dochter relatie. 'dat je uit de band zou gaan voor mij, je bent echt gek' zegt ze met een grijns. 'die grijns heb ik gemist' zeg ik tegen haar. 'papa, ik heb pijn' zegt ze zacht. nu ben ik degene die een grote grijns op zijn gezicht heeft. ze noemde me papa. eindelijk.

ik weet niet wat er in die coma is gebeurt maar ik ben er blij mee. 'zal ik aan de dokter vragen of je wat pijnstillers mag' vraag ik zacht. ze knikt en weer ga ik opzoek naar de dokter. ik haal de dokter en die geeft Sofie pijnstillers. ik ga weer naast haar zitten en kijk haar aan. 'meende je alles wat je zei toen ik in coma was' vraagt ze zacht. ik knik. 'maar laat me alsjeblieft nooit meer zo schrikken, ik kreeg bijna een hartaanval toen ik je niet meer zag liggen' zeg ik.

'sorry, ik dacht gewoon dat jullie me deden pesten' zegt ze zacht. 'dat zouden we nooit doen, de andere jongens zijn hier ook veel geweest' zeg ik. ze knikt. 'papa, ik ben moe' zegt ze. 'dan ga je slapen' zeg ik. 'wil je hier komen liggen, ik weet dat je dat graag wilt' zegt ze. oke, ze heeft dus echt alles gehoort.

ik knik en pak haar op wat haar een pijnlijke blik oplevert. Snel ga ik liggen en leg ik haar op mijn schoot. 'dat deed pijn' zegt ze zacht. Ze zucht en gaat dan met haar hoofd op mijn borst liggen. Ze ligt bijna te slapen als de jongens binnen komen gelopen, met nogal veel kabaal. En gelijk is ze ook weer wakker. Verschrikt kijkt ze mijn kant op. 'ik had ze gebeld, weet je nog' vraag ik haar. Ze knikt en gaat weer terug op mijn borst liggen. Dit is echt zo geweldig.

Hooi deel 16
Sofie is weer wakker.
Xxx de schrijver van dit boek