i'm adopt ✔

_7_

p.o.v Sofie

Ik kijk op en gelijk voel ik de angst weer. Daar is Anna. Ze loopt op me af met het mesje in haar hand. 'waag het hem te roepen' zegt ze zodra ze ziet dat ik Niall wil roepen. Ik ga in een bolletje liggen terwijl Anna mijn pols pakt en me van het bed af sleept.

Nu lig ik dus op de grond. Ze zet het kleine mesje in mijn arm en maakt er een snee bij. Ik gil het uit van de pijn. 'je hebt alles verpest' zegt Anna terwijl ze er nog een snee bij maakt. Het doet pijn. Laat het stoppen. Ik heb tranen in mijn ogen van de pijn. Ze zet het mes weer op mijn huid maar dan vliegt de deur open.

Daar staat Niall. Zodra hij Anna ziet, zie je dat hij echt kwaad wordt. 'wat denk jij wel niet' roept hij boos uit waardoor je de andere jongens ook de trap op hoort stormen. Ik lig nog steeds huilend op de grond van de pijn. 'ga je spullen maar pakken' zegt Niall boos. Anna laat mijn arm los en schopt me nog tegen mijn hoofd waardoor ik het weer uitschreeuw van de pijn. Gelijk rent Niall naar mij toe en pakt mijn pols vast. Inmiddels staan de andere jongens er ook.

'Louis, ga even een doekje halen' zegt Niall. Louis rent weg terwijl Niall mij probeert te troosten. 'pijn' huil ik. 'ik weet het, ze gaat weg. Ik zal je beschermen' zegt Niall. Ik wil overeind komen maar voel pijn in mijn hoofd. 'nee, blijf liggen. Je hoofd bloed een beetje' zegt Niall. Ik doe wat hij zegt en Louis komt aangerend met een doekje. Gelijk legt Niall het doekje op mijn hoofd. Achter de jongens zie ik Anna grijzend meekijken.

Niall haalt het doekje van mijn hoofd en legt hem op mijn arm waar gelijk een verschrikkelijk pijn doorheen gaat. Niall ziet het en strekt zijn arm uit als teken dat ik in zijn hand kan knijpen. Gelijk pak ik de hand aan. 'het komt goed' probeert Niall me gerust te stellen.

p.o.v Niall.

Ik til Sofie naar boven en leg haar daar in bed. Daarna loop ik weer naar beneden en ga bij de jongens zitten. 'wie is de gelukkige' vraagt Liam gelijk. Ik moet even nadenken maar dan snap ik het. 'Sofie, ik denk gewoon dat ik haar goed kan helpen. ze vertrouwd me en ik vind haar wel schattig' zeg ik tegen de jongens. Er zijn zo veel reden. En gister avond toen ze me papa noemde was het voor mij gewoon duidelijk.

'maar hoe gaat het met hun' vraagt Harry. 'Anna is iemand die echt helemaal niet bang is en best wel rijk. Sofie is echt helemaal anders. Ze is snel bang door het verleden en ze is helemaal niet rijk' vertel ik. Gelijk kijken de jongens me raar aan. 'vroeger is Sofie mishandeld door haar ouders. Als ze een klusje niet deed kreeg ze pijn' vertel ik. De jongens kijken me geschrokken aan.

'maar dat is zo zielig' zegt Liam. Ik knik. Dan hoor ik geschreeuw van boven. Precies hetzelfde als gister avond. Sofie. Zo snel ik kan ren ik naar boven. Ze is niet op de gang. Ik doe de kamer deur open en schrik me kapot. Anna staat er met een mesje in haar hand. Ze heeft de pols van Sofie vast waar 2 grote sneeën zitten. Hoe kan ze dit doen? Nu nog denken dat ik haar wil.

Sofie heeft de tranen in haar ogen van de pijn. Dit kun je iemand toch niet aandoen? 'wat denk jij wel niet' roep ik boos. Ik heb tranen in mijn ogen, zo zielig vind ik het. Gelijk hoor ik op de trap gerommel en daarna staan de jongens met open mond te kijken. 'ga je spullen maar pakken' zeg ik tegen haar. Echt niet dat ik haar nu nog wil. Wat moet er wel niet door haar hoofd gaan om dat te doen?

Sofie doet nooit iemand iets aan en dan doet Anna dit. Mijn keuze is wel bevestigd. Anna staat op en schopt tegen Sofie haar hoofd. Sofie huilt gelijk harder. Ik ren naar haar toe en ga bij haar zitten. Ik pak haar pols en kijk naar de jongens. 'Louis ga even een doekje halen' zeg ik gestrest. Ja ik ben in de stress.

Zij hoort dit niet mee te maken, en al helemaal niet op haar leeftijd. 'pijn' zegt ze huilend. Dit breekt me. Dit is echt zo zielig om te zien. Ze is nu mijn dochter en dan leid ze zo veel pijn. Als vader breekt je dat, bij de meeste. 'ik weet het, ze gaat weg en ik zal je beschermen' zeg ik tegen haar. Ze kijkt me hoopvol aan. Dan wil ze opstaan maar ze gaat gelijk weer liggen waarbij ze een pijnlijk gezicht trekt.

'nee blijf liggen. Je hoofd bloed een beetje' zeg ik tegen haar. Gelijk kijkt ze me geschokt aan. Dan komt Louis de kamer in gerend. Hij geeft mij het doekje en ik leg hem op Sofie haar hoofd. Ze trekt een nog al moeilijk gezicht. Na een paar seconden haal ik het doekje van haar hoofd en leg ik het op haar arm. Ze trekt een pijnlijk gezicht. Ik strek mijn arm uit zodat ze er in kan knijpen en dat doet ze ook. Ze kan hard knijpen. 'het komt goed' zeg ik nog tegen haar. Ze kijkt me weer hoopvol aan.

Hooi. Deel 7
Ze is bijna geadopteerd
Xxx de schrijver van dit boek