i'm adopt ✔

_27_

p.o.v Sofie.

het is een paar dagen later en we zijn ergens in Europa. vandaag moeten de jongens een concert geven. ik ben al een heel stuk opgeknapt. alleen ben ik vaak nog te slap om lange stukken te lopen. of de trap op lopen is ook nog best wel moeilijk. maar ik kan wel kleine stukjes lopen. nu zit ik op de bank terwijl de jongens een soundcheck hebben.

ik doe vanavond wel gewoon mee. alleen staat er dan een stoel waar ik op ga zitten. de afgelopen dagen hebben de jongens echt veel met mij gedaan. het was zo gezellig. alleen ik ben wel bang dat de fans vanavond boos op mij zijn omdat de tour door mij stilgezet werd. we zullen het wel zien.

na 20 minuten komen de jongens door de deur. Niall tilt me op en zet me op zijn schoot. zo zitten we vaak. gewoon omdat hij dat leuk vind. en mij boeit het niet. als ik maar kan zitten. 'heb je wel een beetje zin in vanavond' vraagt Louis aan mij. gelijk knik ik mijn hoofd. 'mooi' zeggen ze in koor. alsof ze het hebben afgesproken.

rond half 8 worden de jongens geroepen. Niall neemt me mee en zet me op een stoel backstage. hij heeft me net zo'n microfoon als hem gegeven. een die je dus niet hoeft vast te houden omdat dat niet handig was. ook omdat ik een klein stukje gitaar speel. en omdat ik veel energie wil besparen.

de jongens rennen het podium op en gelijk ben ik doof. wat kunnen die kinderen schreeuwen. ze spelen een hoop nummers. tijdens de nummers zijn ze net zoals normaal veel aan het spelen met water en elkaar tackelen. dat doen ze echt elke keer. het zijn net kleine kinderen. dan beginnen ze aan hun praatje.

'oke, we willen beginnen met sorry dat we de tour stil hebben gezet. maar Sofie kon er niks aan doen. dus stop die haat tegen haar het was niet haar keuze. maar ze is terug en het gaat vrij goed met haar. alleen is ze verzwakt. ze is sterk genoeg om vanavond mee te doen dus hier is ze' zeggen ze om de beurt.

Niall komt backstage gelopen en tilt me op van mijn stoel. dan loopt hij het trapje op. een klein stukje draagt hij me en dan zet hij me neer. fijn. nu moeten die mensen wachten tot dat ik klaar ben met lopen. 'papa, kun je me naar die stoel tillen anders duurt het zo lang' zeg ik zielig. 'kom, je kan het. het maakt niet uit hoelang het duurt. we maken ons programma gewoon af' zegt Niall.

ik glimlach en begin met lopen. stapje voor stapje loop ik naar de stoel. Niall heeft mijn hand vast voor ondersteuning maar het gaat niet echt snel.

na 3 minuten zit ik eindelijk op de stoel. Niall geeft me de gitaar en dan begint het lied. iedereen schreeuwt hard. na het optreden tilt Niall me op en loopt met me naar de stoel die backstage staat. daar zet hij me op, geeft me een kus op mijn voorhoofd en gaat dan weer het podium op.

dat was wel leuk. hij heeft me nog nooit een kus op mijn voorhoofd gegeven. ik zie wel echt na elk ongeluk word onze vader dochter relatie weer beter. niet dat ik nu wil dat er veel ongelukken gebeuren. maar deze vooruitgangen vind ik wel leuk. hij laat steeds meer merken dat hij van me houd en ik laat het ook merken. hij is echt een topvader.

ik had me niks beter kunnen wensen. na 1 uur komen de jongens het podium afgelopen. gelijk trekt Niall me in een knuffel. 'je deed het heel goed' zeg ik tegen hem. 'jij deed het ook super goed' zegt hij terug. hij tilt me op en zet me in de rustplek. zo noem ik het. Niall kleed zich snel om en komt dan gelijk weer terug. hij wil me nu niet meer alleen laten, en als hij dat moet doen dan probeert hij zo snel mogelijk terug te zijn. alleen maar omdat hij denkt dat ik anders weer ontvoerd word.

hij is echt niet normaal bezorgd. het is wel schattig. hij regelt zelfs oppas als hij er niet is. al is het maar een kwartier. na een half uur is iedereen klaar en kunnen we naar de bus. we lopen door de menigte fans. Niall heeft me opgetild omdat het anders te langzaam ging door alle fans heen. aangekomen bij de tourbus gaan we snel naar binnen. 'je moet nu wel elke keer na de show gelijk naar bed' zegt Niall. 'ik wil niet naar bed' zeg ik zielig. 'ik ga ook naar bed hoor' vertelt hij. 'dan is het prima' antwoord ik.

hij grinnikt en we nemen afscheid van de rest. dan lopen we samen naar de slaapcabine. Niall doet mijn pyjama aan en legt me dan in bed neer. zelf loopt hij naar de badkamer om zich om te kleden. meestal heeft hij alleen een broek aan. hij zegt niet te kunnen slapen in een shirt.

na een paar seconden komt hij al weer terug gelopen. hij gaat bij me liggen en zo vallen we in slaap