i'm adopt ✔

_11_

p.o.v Sofie

Na een kwartier gaan we eten. Wie heeft dat bedacht? Ik wil niet eten. Met een boze blik loop ik naar de keuken waar mijn avondeten van gister ook nog steeds staat. Ik ga naast Niall en de muur zitten en pak een droge cracker die ik naar binnen werk. Zodra ik hem op heb ga ik onderuit gezakt op de stoel zitten. Gelijk kijkt Niall me fronsend aan.

'je moet nog een boterham eten' zegt hij dan. 'nope' zeg ik gelijk. Niall zucht en smeert een boterham die hij op mijn bord legt. 'denk je nu echt dat ik die ga eten, nee' zeg ik. 'je kan ook je avondeten van gister erbij eten' zegt Liam die zich in het gesprek mengt. 'hou jij je er lekker buiten' antwoord ik terug. 'Sofie, ga maar weer even naar boven. Je kan dadelijk je eten op komen eten' zegt Niall. Boos sta ik op en loop ik naar boven. Daar ga ik op mijn kamer zitten en pak mijn mobiel die ik van Niall heb gekregen. Ik ben nog best wel jong maar ik vind het niet erg. Hij had de nummers van de jongens, Femke en zichzelf er in gezet. Ik ga naar het gesprek met Femke en improviseer wat.

'hoi Femke, alsjeblieft haal me hier weg. Ze mishandelen mij, ze doen me pijn en dwingen me dingen. Kom zo snel je kan. groetjes Sofie'.

Ik weet dat ze me niet mishandelen en dat ze het beste bedoelen, maar dit is de enige manier hoe dat ze komt. Na een minuut krijg ik een bericht terug.

'ik ben onderweg, houd je scherp. Ik haal je daar weg' staat er. Mooi, ze geloofd het.

Een tijdje zit ik stil op mijn kamer te wachten als de bel gaat. Ik kijk uit het raam en zie Femke staan. Ik ren mijn kamer uit naar de trap waar ik kan mee luisteren. Niall maakt de deur open en kijkt gelijk raar naar Femke. 'hooi, wat kan ik voor je doen' vraagt Niall. 'geef Sofie. Waarom mishandelen jullie haar? Hoe zielig kun je zijn' zegt Femke hard en boos waardoor de rest ook gelijk aan komt gelopen.

'waar heb je het over? We mishandelen haar niet. Ik heb haar nog nooit geslagen, geknepen of wat dan ook' zegt Niall niet begrijpend. 'Sofie zegt iets heel anders. Volgens haar mishandelen jullie haar, doen jullie haar pijn en dwingen jullie haar dingen te doen' verteld Femke kijkend op haar telefoon.

'Sofie' roept Niall van beneden. Gelijk ren ik naar beneden in de armen van Femke. 'wat heb je tegen Femke gezegd' vraagt Niall geïrriteerd. 'niks' zeg ik zo onschuldig mogelijk. 'jawel je zei dat ze je pijn doen en dat ze je mishandelen' zegt Femke. 'oke, ja misschien heb ik dat gezegd' zeg ik nog steeds zo onschuldig mogelijk. 'waarom, wij doen het beste voor jou en dan zeg jij dit tegen Femke' zegt Niall met tranen in zijn ogen. 'kom even binnen' zegt Niall.

Met zijn alle lopen we naar binnen waar we op de bank gaan zitten. 'nou omdat ik van jullie meer moest eten' zeg ik. 'Sofie, hier hebben we het vaak over gehad. Je moet eten of je dat nou wil of niet. En dat betekend dan niet gelijk dat ze je mishandelen. Kijk wat je nu hebt gedaan' zegt ze wijzend naar Niall. 'moeten hun me maar niet volproppen' zeg ik boos. 'Sofie, het is niet volproppen. Je eet echt te weinig en de doktoren zeggen dat ook. Eet gewoon wat meer dan is er niks aan de hand' zegt Femke.

'jawel, die gast is bang voor lepels en hij noemt zichzelf Daddy Direction' zeg ik bot wijzend naar Liam. 'Sofie, dat is niet aardig wat je zegt. Misschien kan hij daar niks aan doen' zegt Femke. 'jammer dan' zeg ik. 'Sofie, gedraag je gewoon. Doe niet zo moeilijk tegen je nieuwe ouders en eet meer' zegt Femke. 'nee' zeg ik.

'oke jongens. Jullie zetten haar in een stoel. Ze mag eruit als ze het op heeft, hoe laat het ook is. Als het niet goed gaat, ga naar de dokter dan spuiten ze haar het eten wel in' zegt Femke. Ze staat op en loopt dan de deur uit.

Snel sta ik op en ren ik achter ze aan. 'Femke wacht' roep ik voordat ze de auto in gaat. 'kun jij mij niet adopteren, je bent zo lief' zeg ik tegen haar. 'nee, hun hebben je geadopteerd en je moet het echt gaan accepteren. Het zijn lieve jongens' zegt Femke voor ze wegrijd.

Niall komt van binnen naar me toe lopen en gaat naast me zitten. Hij slaat zijn arm om me heen en zo begin ik te huilen tegen zijn schouder aan.

Heey. Deel 11
Meer heb ik niet te zeggen