i'm adopt ✔

_21_

p.o.v Sofie

De volgende dag gaan we naar Niall zijn ouders. Ik vind het zo spannend. Dadelijk mogen ze mij niet. Dadelijk dan doen ze me pijn. Er kan zo veel fout gaan. Op dit moment zit ik samen met Niall in de auto. Ik tik met mijn vingers ongeduldig op mijn been. 'ze zijn heel aardig hoor' zegt Niall. Als je nu niet merkt dat ik zenuwachtig ben dan ben je niet helemaal niet goed.

Na 4 uur rijden komen we aan. Echt die rit duurde gewoon te lang. Ik stap uit en pak Niall zijn hand. Voor de deur glimlacht hij nog naar mij en dan drukt hij op de bel. 13 seconden later, ja ik heb geteld, gaat de deur open. Er staan een man en een vrouw in de deuropening. Ze zijn er blij uit. 'heey Niall en Sofie' zegt de vrouw blij. De vrouw wil me een knuffel geven maar snel stap ik achteruit dicht tegen Niall aan. 'rustig, ze doen je echt niks' kalmeert hij me. Met zijn 4e lopen we naar binnen. Ik ga op de bank dicht tegen Niall aan zitten. Niall praat veel met zijn ouders over mij. Soms vragen ze mij ook wat, maar zo veel mogelijk ontwijk ik.

Rond half 8 begin ik moe te worden. Ja we waren hier nog tot heel laat. Zijn ouders zien er wel echt heel gelukkig uit. Dus ik gok dat ze blij zijn voor Niall. 'papa, ik ben moe' zeg ik zacht. 'kom bij mij zitten en dan slapen' antwoord hij. Ik knik en ga op zijn schoot zitten. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst en val zo in een diepe slaap.

De volgende ochtend word ik wakker op mijn eigen kamer. Waarschijnlijk heeft Niall dat gedaan. Vandaag gaan we op tour . Ik heb echt geen zin om 3 maanden in een bus te leven en dan verder niet veel te kunnen doen. Wat een plezier. We zitten nu in de bus. En het is ja groot voor een bus, maar om hier nou in te leven vind ik niet al te geweldig.

Er zijn ook maar 4 slaapplekken. Dus ik moet bij Niall slapen. En daar heb ik echt geen zin in. ik slaap graag alleen. Niet bij mijn 'papa'. Ja ik zie hem nog steeds niet echt als mijn echte vader. En ik weet dat hij zijn best doet, maar het blijft moeilijk. En ik vind hem wel aardig alleen hij is gewoon niet mijn officiële vader.

 Maar weer terug naar het heden. Ik zit dus in deze bus muziek te luisteren als iemand mijn oortjes uit mijn oren haalt. Ik kijk op en zie dat het Niall is. Gelijk kijk ik hem boos aan. 'hoe durf je' vraag ik. hij haalt zijn schouders op. 'maar we moeten je even iets melden' zegt hij. Oo nee, wat willen ze nu weer melden? Ze hebben namelijk nooit echt geweldige meldingen.

Meestal zijn het meldingen van wedstrijdjes die ze gaan houden. Ja in die paar weken ben ik veel te weten gekomen over hun. Ik kijk ze verveeld aan. 'je gaat elk optreden een liedje met ons zingen' probeert Niall vrolijk te zeggen. Het ziet er namelijk niet echt heel erg vrolijk uit.

'vergeet dat maar' zeg ik gelijk. 'oke het moet van het management, anders moet ik je wegdoen' floept hij eruit. 'vergeet het maar, ik ga dat echt niet doen, ik kan niet eens zingen' zeg ik eigenwijs. 'jawel' antwoord Niall kortaf.

 'nee, ik wil het niet Niall' zeg ik smekend. 'het moet, en zo erg is het niet, je doet het samen met ons' antwoord Niall. 'voor jou' antwoord ik boos. 'je bent vooruit gegaan' zegt Louis. 'mond dicht' antwoord ik.

na een veel te lange rit komen we aan bij een wel heel groot muziek stadion. Moet ik hier echt optreden? Ik houd er niet van om mijn stem te laten horen. Ik heb alleen niet veel andere keus. En nu het ergste van alles. Voor de bus hebben zich al meer dan honderd fans verzameld. Moet ik hier doorheen? Ik laat een hoorbare slik horen en gelijk zijn alle ogen op mijn gericht.

 'ik wil daar niet doorheen' zeg ik bijna smekend. 'ik bescherm je' zegt Niall die me oppakt. Gelijk sla ik mijn armen stevig om hem heen. Zodra Harry de deur van de bus open maakt ben ik bijna doof van al dat gegil. 1 voor 1 lopen we de bus aan en ik klem me elke keer weer steviger tegen Niall aan. het is nog niet eens officieel gezegd dat ik het kind van Niall ben. Dus ik weet niet waar ze zich druk over aan het maken zijn, misschien ben ik wel hun nicht, of ben ik wel hun zusje. Hoe kunnen hun dat nou weten?

 'Niall, ze staan zo dicht bij' zeg ik met een trillende stem. Gelijk stopt hij. 'ben je claustrofobisch' vraagt hij aan mij. 'beetje' zeg ik beschamend. 'ik ook hoor, hebben we een reden om ze weg te jagen' zeg Niall lachend. 'Louis' roept Niall. Louis kijkt om en snapt het volgens mij al gelijk. Hij pakt een luidspreker en begint met praten.

 'hoi iedereen, we waarderen jullie echt, maar jullie weten als het goed is dat Niall claustrofobisch is dus neem even afstand van hem' zegt Louis. Lekker subtiel Louis. Gelijk doen al de fans wat hij zegt en ontstaat er een mooi looppad. 'ik ben al wel een beetje gewend aan al de mensen, maar voor jou is het nog nieuw' zegt hij tegen mij.

 Zodra we bij Louis zijn kijkt hij ons raar aan. 'je kan er voortaan toch wel tegen' vraagt hij terwijl Niall me op de grond zet. Ik pak zijn hand en zo lopen we naar binnen. 'ik wel een beetje dan nog steeds is het niet fijn, maar Sofie lijkt wel op mij en heeft het ook dus ze voelde zich niet op haar gemak' legt Niall zo goed mogelijk aan. 'let maar op, dadelijk eet je ook nog de hele dag door' zegt Louis lachend. 'nooit' zeg ik zo serieus mogelijk.

hooi deel 21

hopelijk vinden jullie het leuk.

sorry als het soms door elkaar heen gaat maar soms upload ik op de computer en een andere keer op mijn telefoon. en door de wisselingen moet ik dingen soms 2 keer uploaden.