Anonim: KAYIP

Özel- 0.4

   Anonimin ağzından...

    "Çok güzel kokuyor," diyen sesini duyduğumda, başımı hafifçe kaldırarak yüzüne baktım.

    Bir ağacın altında, çimenlerin üzerinde oturuyorduk. Karşımızda uçsuz bucaksız bir deniz eşlik ediyordu bize.

    Güneş tepemizdeydi. Ama yakmıyordu. Aksine tatlı bir sıcaklık bırakıyordu.

   Free, sırtını ağacın gövdesine yaslamıştı, bende sırtım onun göğsünde olacak şekilde bacaklarının arasında oturuyordum.

    Elleri boynuma yakın bir yerlerde dolanırken, derin bir nefes aldım ve mümkünmüş gibi ona daha çok sokularak, "Ney çok güzel kokuyor?" diye sordum.

    Gülümsediğini hissettim. Ellerini biraz yukarı kaydırdığında, "Saçların." dedi ve eş zamanlı olarak parmakları başımın üzerinde dolanmaya başladı.

    Ne yapacağımı şaşırdım.

   Hiç hareket etmemek ve keyiften ölmekle, dönüp ona sarılarak huzurdan ölmenin arasında gidip geldim.

    Ve sadece başımı hafifçe geriye atarak omzuna yaslandım.

    Yanımda olduğuna inanamıyordum.

   Resmen artık evden çıkarken buluşacağım kişi o oluyordu. Ona doğru adım atmamın ve yolun sonunda onu bulmamın gerçekliği bile kalbimin deli bir güçle atmasına sebep oluyordu. Bu öyle bir şeydi ki, nefes almayı bile unutturuyordu bazen bana.

    Derin bir gülümseme dudaklarıma yerleştiğinde, gözlerini kapattığını gördüm.

    Uzun kirpikleri, o aşık olduğum gözlerinin üzerine öyle bir kapandı ki, bu güzelliğin karşısında afalladım ve parmak uçlarımın ona dokunma arzusuyla sızladığını hissettim.

   O da derin bir nefes aldı.

   Sonra, "Burada," diye söze başlayarak duraksadı. 

    Saçlarımdaki ellerini belime indirdi ve beni sıkıca sararak yavaşça kendine bastırdı.

    Gözlerimi birkaç kez kırptım ve sertçe yutkundum.

    "Çok iyiyim, hayatımda ilk kez." diyerek sözünü tamamladığında, aniden gelen bir cesaretle sırtımı gövdesinden ayırarak yüzümü ona döndüm ve yeniden bacaklarının arasına yerleştim. Bu defa benim bacaklarımda onun belinin iki yanına konumlanmıştı.

   Bir süre öylece yüzüne baktım, her çizgiyi ayrı ayrı ezberledim yeniden. Defalarca kez olduğu gibi, yine sanki upuzun bir yolculuğa hazırlanıyormuşum gibi bir heyecan sardı içimi. Sonra, o heyecanı da kattım yanıma ve yavaşça ona yaklaşmaya başladım. Tam boyun girintisinde durduğumda, sıcacık nefesi saç diplerime değiyordu.

    Bir eli destek vermek ister gibi sırtıma giderek orayı yavaşça okşamaya başladığında, dudaklarımı yavaşça boynuna bastırdım ve elim büyük bir istekle sakallarına dokundu.

    O an her şey durdu ve teker teker gerçekliğini yitirmeye başladı.

   Deniz dalgalarını susturdu, martılar bir yerlere kondu.

   Ağaçların üzerindeki kuşlar birkaç saniyeliğine uçtu.

   Toprak koktu.

   Sakalları kalbime dokundu ve onun dudakları da benim saçlarımı buldu.

   Bir rüyam daha gerçek oldu.