Anonim: KAYIP

4.0

Lost: Ben sana kızgındım.

Lost: Neden aptal gibi gülümsetiyorsun?

Free: İçimden geldi.

Lost: Kızgın olmasam bir şey derdim şimdi ama,

Lost: Kızgınım.

Lost: O yüzden diyemem.

Free: Desene desene.

Lost: Olmaz.

Free: :(

Lost: İçini seveyim.

Free: İçimi bir görsen,

Free: Yaşadığımdan şüphe edersin.

Lost: Kim üzdü seni bu kadar?

Lost: Senin için,

Lost: Acın için, Free

Lost: Bir şeyler yapabilmeyi çok isterdim.

Free: Yapıyorsun zaten.

Lost: Ne yapıyorum?

Free: Ben yaralarını kendi kendime sarabilirim aslında, hep sardım.

Free: Kabuk tuttu onlar hep.

Free: Ama biri geldi ben her başardım sandığımda.

Free: Kapanan yaralarımın hepsini yeniden kanattı.

Free: Hep aynı yerden, daha da fazlalaşarak.

Free: Durmadı hiç.

Free: Durduramadım.

Free: Ben sadece en başa dönmek zorunda kaldım her seferinde, canım acıya acıya.

Free: Çok yoruldum bu yüzden.

Free: Ruhumu taşıyamaz oldum.

Free: Ama sen geldin sonra.

Free: Ben yeniden kanayan yaralarımı sarmaya çalışırken daha güçlü hissediyorum artık.

Free: Bana iyi geliyorsun derken bundan bahsediyordum.

Free: Sevgin...

Free: Öyle güzel ki,

Free: O sevgiye sığınıp omuzlarımdaki yükü hafifletebiliyorum.

Free: Sevgin beni güçlendiriyor.

Free: Umarım, sende günün birinde benim kadar güçlü olabilirsin.

Free: Çünkü bunu gerçekten çok fazla hakediyorsun.