Chapter 44 - Endearment

1.9K 72 15
                                    

Draft - May 26, 2017


Hello readers! :D 

Pasensya na kung naguguluhan kayo.. 

sa POV... kapag may nakita po akong naka bold na name ibig sabiin mo nun sa kanya yung POV na yun. minsan po nakakalimutan ko na i-bold yung name. Minsan po isa lang talaga yung POV ng chapter like nung sa last na kay Sab lang. 

if may napapansin pa po kayo na medjo magulo, please feel free to post a comment or send me a message.. :D 

eto na po yung update! :D

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Jillian

Bigla akong na irita ng biglang bumukas ang pinto. Mula kaninang umanag pag pasok ko ay wala na akong ibang ginawa kung hindi makipag meeting. I even haven't eaten lunch. And for Pete's sake eh 2 pm na. At kahit gustohin ko mang mag lunch eh hindi ko magawa dahil may report pa akong tinatapos.

" I told you not to disturb me, Hannah." Sabi ko ng bumukas ang pinto. I didn't bother to look at the doors direction dahil alam kong ito lang naman ang mag bubukas nito.

" Is that how you treat your secretary Ms. Salvador?"

Ng marinig ko ang boses na iyon ay mabalis kong inangat ang tingin ko at ngumiti.

" Guevara!" masayang tawag ko sa apelido nito.

" And now you look excited." Naka ngiting sabi nito " kanina mukha kang mangangain ng tao." Saka naupo ito sa upuan sa harap ko.

"Marami lang trabaho." Naka ngiti kong sabi dito. " isa pa, I didn't expect na dadating ka. Walang pumapasok dito ng hindi dumadaan sa kanya."

" Wag mong pagalitan ang secretary mo." Naka ngiting sabi nito " pinilit ko siyang papasukin ako kahit wala akong appointment sayo. I just want to surprise you."

" I am really surprised."

Na miss ko itong babaeng nasa harap ko. It's been months since the last time I saw her. Masyado kasi itong busy para sa bagong project na hinahawakan niya. Dapat ay sabay kaming uuwi dito sa Pilipinas. Pero dahil sa trabaho ay naiwan ito sa Prague.

I'm glad na nakasama ko siya ng wala ako sa Pilipinas. She was my shoulder to cry on. She was there to help me nung hindi ko alam ang gagawin ko sa buhay ko. She help me to accept kung ano ang meron sa buhay ko.

I can't thank God enough, when she brought Monica Guevara in my life ng pinipilit kong putulin ang koneksyon ko sa Pilipinas. I can't thank Him enough na pinilit si Monica ng parents niya na mag Master's Degree. Dahil kung hindi ng yari iyon ay hindi ko siya magiging classmate. I can't thank Him enough, for Monica's patience dahil kahit anong taboy ko sa kanya noon ay hindi niya ako iniwan.

She was my light during those time.

" So, how you doing?" tanong niya " I haven't heard anything since you left."

"Well.. a lot of things happened." Naka ngiti kong sabi

Nakita ko namang ngumiti ito " oh... I think maganda yung ngyari.. ang laki ng ngiti mo eh."

" the truth is, I can't really contain my happiness, Guevara." Naka ngiti ko pa ring sabi sa kanya. " I am elated."

Naka ngiti itong naka tingin sa akin. As if waiting sa kung ano pa ang sasabihin ko sa kanya.

" Kami na." naka ngiti kong sabi

" Kayo na nino?"

" Kami na ni Oli. Girlfriend ko na si Olivia Valderama." Wala akong pakialam kung sabihin ni Monica na nababaliw na ako pero hindi ko mapigilan yung ngiti ko habang sinasabi iyon.

Choosing YouWhere stories live. Discover now