Choosing You

Chapter 17: This Mess

Drafted: Oct 16, 2016

Chapter 17: This Mess

JILLIAN

It's been days since the day I said yes to EJ and by saying that I hang my self to death. Bawat araw na lumilipas pakiramdam ko pinapatay ko ang sarili ko dahil sa mga bagay na ginagawa kong pag tulong kay EJ.

"Alam mo bang sabi ni Miriam Defesor-Santiago ignorance can be cure but stupid is FOREVER!" rinig kong sabi ni Trina habang nakaupo ako habang naka harap sa open field ng university namin. Ilang minuto ko pa lang sinasabi sa kanya yung mga pinag gagawa ko nitong mga nakaraang araw.

"Anong namang kinalaman ng sinabi ni Miriam sa sinabi ko sayo?" tanong ko dito. Kasi wala namang ka konek-konek yung sinasabi niya

"Kung hindi mo ititigil yang pinag gagawa mo you will be forever stupid! Anong naisip mo at talagang tinutulungan mo pa talaga siya?"

"What do you want me to do? Say no because we are inlove with the same girl?" sabi ko dito sabay tingin din. I manage to say those words dahil alam kong walang ibang tao sa paligid namin.

"I am not saying that you'll do that" sagot nito sa akin "what I want you to realize is that you don't havr to do what you are doing. That is suicide Jillian!" ramdam ko ang inis sa boses nito "You are pushing her to Oli and walking away from Oli at the same time."

I understand what she meant. For the past few days kasi madalas kong iwasan si Oli. I try not to go to a place kung asaan siya. Madalas hindi ako sumasama sa kanya o sa kanila.

Iniwas ko ang tingin sa kanya at ibinalik sa oval.

"Pareho ko kayong kaibigan Jillian."rinig kong sabi nito "Don't be too blinded of your feelings. Nasasaktan din siya Jill. Sa lahat ng tao you should know better" saka ito umalis sa tabi ko.

Ng alam kong wala na ito ay agad ko itong nilingon.

Alam kong hindi lang ako ang nasasaktan at alam kong may masasaktan pa kung may gagawin pa ako. Mabuti ng ganito na lang. Hayaan na lang. Napalingon ako sa puno malapit sa inuupuan ko. Pinapakinggan ang mga huni nila. It is so amazing. I close my eyes as I listen to it habang kasabay nito ang pag ihip ng hangin na dumadampi sa mukha ko. Sana ganito na lang lagi. I wish I can just stay right here, forever.

Napadilat ako bigla ng may tumapik sa balikat ko. Hindi ko namalayan nan aka tulog pala ako sa pwesto ko.

"Hindi ka dapat dito na tutulog Ate Jillian." Sabi ni Alex sa akin "Buti na lang ako yung naka kita sayo dito."

Napa ayos naman ako ng upo saka tumingin dito " Anong ginagawa mo dito? " tanong ko

"Wala naman. Napa daan lang ako dito." Sagot nito saka inalis ang tingin sa akin "Alam mo ate mas mabuti kung ilalabas mo lahat ng nasa isip mo." Sabi nito "Hindi nakakatulong sayo kung sasarilinin mo lang."

"May mga bagay na mas mabuti pang ako na lang ang nakaka alam at nakaka ramdam kesa ibang tao pa, Alex."

"Pero hindi ibig sabihin nun dapat kang mag isa." Sabi nito "A soldier cannot win a war alone."

Napangiti naman ako sa sinabi nito. "Tama nga naman na maging captain ka ng team ninyo."

"That is out of the context Ate Jillian."

"Darating din ang time na pag ready na akong sabihin ang lahat, Alex. But for now," saka inalis ang tingin dito at bumaling sa field na unti unti ng nag kakaroon ng tao "I handle this on my own. Not because wala akong tiwala sayo but because ayoko ng isipin pa yung mga bagay na gumugulo sa isip ko."