He's My Apprentice [DISCONTINUED]

Application

Application:

          Message Received:

                       Tatyana

                    Ano na naman ba? Psh. Pauwi na't lahat yung tao nagte-text pa. Magkikita naman bukas. Bukas na lang niya pagsawaan ang mukha ko. Titigan niya kung titigan niya. =_______=

                    'Thia! Na-corner ako ni Shaun mo! Kasama niya yung 2 niyang friends. Makipaglaban ka raw kay Shaun or else bugbog-sarado ako dito sa tatlong 'to! Help me, Thia!!!!!!!! \(>O<)/'

                    Ibinulsa ko na lang yung cellphone ko. Bahala siya sa buhay niya. Kaya naman niya yung sarili niya. Sadyang OA lang ang best friend ko. =__=

                    Pinasok ko sa locker ko yung books ko. Dismissal na. Wala na masyadong tao kaya nangingibabaw yung...

                              "Ibigay mo lang sa 'min yung wallet mo nang hindi ka na masaktan."

                              "W-W-Wag n'yo kong saktan, please!"

                              "Ibibigay mo yung wallet mo o bubugbugin ka ulit namin?"

                    Yung binu-bully, kaklase ko siya. He was whimpering too. What a wimp. -__- Hindi niya kayang labanan ang mga iyan. Maybe he needs my help?

                    Naglakad ako sa hall kung sa'n alam kong madadaanan ko sila. Kaya lang, nung makita ko na sila. Kapit-kapit lang pala siya ng dal'wang lalaki tapos may nasa harap na leader siguro ng mga bullies.

                    I didn't stop walking pero naramdaman nilang nakatingin ako sa kanila kaya tumigil sila sandali. Ganyan naman silang lahat. Judging by their looks, mukhang ilang seconds ko lang naman silang ililigpit. But, nah. Waste of time. -____-

                    Dumiretso na lang ako sa parking area para kunin yung big bike ko.

*flashback*

                              "Sige! Bye, Tanya! Mwahugs! Sayonara!"

                    Kumakaway ako habang naglalakad palayo si Tanya papuntang Ferrari niya. Best friend ko iyan! ^_______^

                    Nung umandar na yung kotse, pumasok na 'ko sa bahay namin. Sinarado ko yung pinto. Pero bakit parang ang tahimik masyado? Hmph. Siguro nagtatago na naman si Mommy tsaka si Daddy sa sala tapos gugulatin na naman ako. Lagi namang ganun kapag tahimik sa bahay, eh. >3<

                    Hinubad ko yung sandals ko at nilagay sa dapat paglagyan tapos dumiretso na 'ko sa sala. Wala sila? N-Never pa sila lumipat ng site na paggugulatan sa 'kin.

                              "Mommy? Daddy? Nasa'n po kayo?"

                    Nalampasan ko na halos kalahati ng sala bago ko matanaw yung... si Mommy at si Daddy. Lying on the floor. Lifeless. Dead.

*end of flashback*

                    Once again, a teardrop came out of my left eye.

                    Nung namataan ko na si Lukos, kinapa ko na yung susi niya.

                              "Miss Ryder!" B-Bakit nandito siya? Lumingon na 'ko. "Turuan mo 'kong lumaban. Howl, please be my sensei." Nag-bow pa siya. -____-

                    So, ano nga? Tutulungan ko ba siya? For a lot of times, naisip ko nang tulungan siya. This is better. Kapag tinuruan ko na siyang lumaban, hindi na nga siya mabu-bully. Pero bakit ba gusto kong tulungan 'to? What makes him so special?

                              "Just make sure you won't be a pain in the head." So, sa base din pala ang bagsak ko today? Tsk.  -____- ++ "Hop in. Angkas ka na lang kay Lukos. Ayun lang siya." Tinuro ko si Lukos.

                              "Umm... Hindi ako sumasakay ng motor, eh. Big bike lalo. M-May kotse naman ako. Do'n na lang siguro 'ko, Miss Ryder." Ugh. Miss Ryder ng Miss Ryder pwede namang Cynthia na lang. Nambubugbog ako ng kaaway pero madalang naman ako mangagat.

                              "Sosyal ka pala. Suit yourself."

 (A/N)           Medyo matagal pa ang mga updates nito, tatapusin ko muna yung ibang stories ko. Dapat nga next time ko na ipo-post kaya lang hindi ko natiis. Please sabihin n'yo kung maganda ba. Your comments or criticisms will be appreciated. ^__^

          Maraming mysteries na kaga'd ang nilabas sa prologue pa lang. Sabi nga ng mga kaibigan kong may kalog ang utak, ang prologue daw ay spoiler lang or filler.

          Support n'yo sana yung story ko. Oh, and magpo-post ako ng prequel nito kapag maganda yung kinalabasan ng story. Codename: Blood Rain ang title niya. Basta, mas-spoil kasi yung Book 1 kapag pinost ko agad yung prequel, obviously.