Sinner |S.Mendes ✔️

21 Udanej randki

Rozejrzałam się. O. Kurtka.

Tego.. Iana!

-Nie moja.

-Tak kurwa myślałem.

-Możesz mówić odrobinę ciszej?

-Trzeba było tyle nie pić.

Nie skomentowałam. Podeszłam do szafki i wzięłam telefon.

Nieznany: To co? Kiedy oddasz mi kurtkę?

Ach, czyli to pewnie numer Ian'a.

Shawn stanął naprzeciwko mnie i spojrzał na ekran mojego telefonu.

-No, kiedy oddasz mu kurtkę, Rachel? A może ja mu ją oddać, co?

Zablokowałam szybko telefon.

-Nie musisz, dziękuję. Sama mu ją oddam.

-No kurwa pewnie. Z wielką przyjemnością, jak mniemam.

-Po prostu muszę mu ją oddać.

-Taaa..

-Shawn, o co ci...

-Zawijam do domu. Nic tu po mnie.

-Nie no, poczekaj. –Chwyciłam go za rękaw bluzy.

-Zapomniałem o treningu, cześć.

-Shawn, kurwa, nie olewaj mnie!

-Idź do niego. Jak mu tam?

-Nie no, błagam cię. Jesteś zazdrosny o faceta, którego poznałam dziś w nocy, jak byłam koszmarnie pijana?

-Nie jestem zazdrosny, błagam.

Stanęłam w miejscu. Zbierz odwagę Rachel.

-Możemy pogadać? To ważne.

-O czym?

-O tym, co się wczoraj stało... Naprawdę ci ufam. I czuję się przy tobie bezpiecznie. Myślisz, że pozwoliłabym ci na cokolwiek, gdyby tak nie było? Że czekałabym na każdy możliwy moment spędzony z tobą?

No i cholera za dużo powiedziałam.

-A czekasz? –Zainteresował się.

Spuściłam wzrok. No, rób tak, jak kazała Tay. Odważnie.

Więc.. pokiwałam głową. Uniósł brwi, a potem się uśmiechnął.

-No i jeszcze... -Założyłam włosy za ucho.

-Ja się już ciebie.. w sensie.. nie mam..

-Nie boisz się mnie?

-Nigdy się ciebie nie bałam.

-Dobra, dobra.

-No może na początku.

-No właśnie.

Cisza.

-I.. Powiedziałeś, że „udajesz", bo dzięki temu nie musisz się tłumaczyć, jak mnie całujesz. O co ci chodziło?

-Nic takiego nie mówiłem.

-Mówiłeś, pamiętam. –Założyłam ręce na piersi.

-Chyba naprawdę dużo wypiłaś.

Mówił tak-pamiętam to.

-Tak... Możliwe.

-No, a teraz idę. Serio mam trening.

Pokiwałam wolno głową.

-NOo to hej.

-Pa. –Cmoknął mnie w usta i wyszedł.