He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017

~Hoofdstuk 46.~

Waarom deed mijn hart pijn?

Ik moest een paar keer diep keer ademhalen en knipperen met mijn ogen, om de tranen te bedwingen. 'Wat willen jullie van mij?' vroeg ik uiteindelijk met opgeheven hoofd. 

'Niets.' antwoordde Owen, 'We hoeven helemaal niets van jou. Het klinkt misschien hard, maar ik wil dat je ons,' hij gebaarde naar Mara en zichzelf, 'met rust laat. Dat is het enige dat we van je vragen. Oh, en het spijt me dat ik je een soort van heb gebruikt.' 

'Het spijt je?'  Woedend gaf ik een ruk aan mijn handen. Nu speelde hij echt met vuur. Waarom deed hij opeens zo? Misschien had Mara hem behekst met haar trucjes. Hij kon niet zo doen, niet na wat hij me allemaal had wijsgemaakt...

Ik wilde gillen. Ik wilde zo hard gillen, dat de ramen ervan braken. Als ik los zou komen, zou ik al de demonen in deze ruimte vermoorden, stuk voor stuk. Ik zou ze laten zien dat ze mij niet voor de gek moesten houden. 

De woede en verraad ontwaakte de innerlijke demon in me. Ik voelde het. Mijn hart pompte het bloed sneller en de haartjes op mijn armen gingen overeind staan. Kalmeer, probeerde ik mezelf nog toe te spreken. Maar het was te laat. Mijn vleugels dreigden uit mijn rug te komen, ik voelde de adrenaline.

'Laat me gaan, anders gaan jullie eraan.' snauwde ik. Waarschijnlijk waren mijn ogen donkerder geworden, want ik hoorde geschuifel in de kamer. Ze wisten nog niet wat mijn kracht was, dus het was logisch dat ze geschrokken waren van mijn reactie. 

Ze moesten mij vrezen. Dan zou ik tevreden zijn.

Toen niemand aanstalten maakte om me los te maken, voelde ik mijn huid tintelen. Alsof ik koorts had, warmde mijn lichaam op. Met een schreeuw rukte ik mezelf los van de stoel, waardoor Mara en Owen achteruit deinsden. Ik had ze nog zo gewaarschuwd...

Mijn vleugels ontvouwden zich en ik hoorde de demonen naar adem happen, ze hadden geen gouden vleugels verwacht. 'What the f--!' gilde Mara. Ze keek me aan met verwilderde ogen en Owen keek me met open mond aan. 

Ik rende op haar af, maar voordat ik haar bij haar keel kon pakken, duwde Owen me met veel kracht weg. Ik viel op de grond. De demonen besloten wijs weg te vluchten. Hij keek me aan met woedende ogen. 'Doe dit niet, Amara,' siste hij. 

Terwijl ik mijn vuisten balde, stond ik op. Mijn kleren veranderden langzaam naar de inmiddels bekende jurk. 'Je hebt een grote fout gemaakt, Owen. Alleen begrijp je dat nog niet. Nu ga ik laten zien hoeveel spijt je ervan gaat hebben.' Dat gezegd, wilde ik voor de eerste keer echt gebruik van mijn kracht.

Alleen was hij te snel. Hij was verdwenen voordat ik ook maar kon knipperen. Slimme demon. Zijn plannen ontwijken, huh?

Bij een boekenrek stond Mara. Dacht ze dat ik haar niet zag? Zonder erbij na te denken stormde ik op haar af, waarna ik haar door elkaar schudde. Achter haar vielen boeken op de grond. 'Jij!' gilde ik. 'Je hebt alles verpest. Had ik je maar in de Hel laten rotten.Ik zal je laten zien dat je de grootste fout in je leven hebt gemaakt. Asociale heks die je bent!' 

Mijn innerlijke demon wilde haar dood. Ik wilde dat ze verdween van de aardbodem. Ik wilde haar bij haar keel grijpen, maar ik werd weg getrokken. Twee sterke armen wikkelden zich om mijn middel heen. Ik worstelde heftig tegen, alsof ik mijn verstand had verloren.

'Niet doen, Amara. Als je haar aanraakt, is alles voorbij.' hoorde ik Rafaëls trillende stem zeggen. Ik draaide me met alle macht om en keek hem boos aan. 'Laat me los.' siste ik. De demon in me was nog niet blij.

'Kijk me aan, Amara. Je hoeft dit niet te doen. Ik ben er voor je, vergeet dat niet.' zei hij, alsof hij me bijna zou smeken om op te houden. Zijn groene ogen leken zo vertrouwd. 'Ik zal er voor je zijn.' mompelde hij. Ik merkte dat hij wit weg was getrokken en zijn onderlip trilde. Was hij... bang voor mij?

Ik was een monster.
Daarom heeft iedereen een haat aan mij.
Ik hoor hier niet te zijn- iedereen vreest me...

Toen pas merkte ik dat er tranen over mijn wangen heen liepen. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

Was het een beetje ontroerend? 

Niet vergeten te stemmen en te reageren!! En anders... WELCOME TO YOUR TAPE. *grijnst*

Hahahha grapjeeeh. Sorry voor de #TeamOwen mensen. MAAR AUB, GEEN HAAT REACTIES. IK HOU ER NIET BEPAALD VAN. Ik kan er ook niet veel aan doen. De titel is niet voor niet "He's the Angel, I'm the demon" ...

DE MEIVAKANTIE IS VOORBIJ... *huilt*
Morgen heb ik een toets. Ik moet leren. Maar ja hoor, ik kreeg weer inspiratie HAHAH

OKAAYY DOEI CUPCAKES

ADIOSSSS <3

xXx Jaani