Listen To My Lullaby

Chapter 35 - I Believe In You

Ibinalik ko ang tingin kay Jace na nakatalikod mula sa akin.

Ngayon alam ko na kung bakit gano'n na lamang ang galit niya sa mga iyon. Hindi lang dahil sa nagawa nila sa kumpanya, sa Society o sa kung ano pa man kundi... dahil na rin dito.

He wants to gives justice to their poor victims. Iba lang ang paraan niya upang ibigay iyon.

Niyakap ko siya mula sa likod. Natigilan siya sa ginagawa. Noong mabawi niya ang sarili ay ipinagpatuloy niya ang pag-aayos ng baril.

"I'm not changing my mind." Sabi niya sa akin.

Mahigpit niyang ikinasa ang isang baril. Ibinaon ko ang mukha sa kanyang likod, enjoying that smell of power I feel from him. Gayunman, kapansin-pansin ang bigat ng pagbagsak ng hininga niya. He's still not in the mood.

"May sinabi ba ako?"

"Hindi ba't iyon naman ang dahilan kung bakit sinundan mo ako? To ask me to spare their life."

"Paano kung sabihin ko na kaya lang ako narito ay para yakapin ka ng ganito?" Niyakap ko siya ng mahigpit, nanlalambing kong ipinatong ang baba sa balikat niya. "No matter how bad you think you are, all I see is a man who just want to protect his people. You just have a unique way-- Jace's way-- pero alam ko na kapakanan lang naman naming lahat ang iniisip mo 'di ba?"

Huminto ako saglit.

"Alam mo..."

"Alam na alin?"

Inabot ko ang folder sa kanya. "Alam mo na marami na silang kaso. Alam mong marami na silang nagawang kasalanan sa batas hindi lang sa Society kundi pati na rin sa gobyerno. Pinapaimbestigahan mo muna sila hindi ba? Bago ka gumagawa ng kahit anong desisyon."

Hindi siya sumagot ngunit base sa reaksyon na nakikita ko sa kanyang mukha, alam kong tama ako.

Huminga ako ng malalim at isinandal ang pisngi sa kanyang balikat.

"I know you're tired. Tao ka lang. Napapagod din. You have done so much but no one seems to appreciate all of your efforts. If you know you are doing the right thing, bakit hinahayaan mo silang masama ang tingin sayo?"

"Doon naman nila ako kilala hindi? No matter how much I try to be good, they only see the bad things I have done. I don't need to prove myself to them. I am the bad merciless king they know? Then so be it."

"I am here. May tiwala ako sayo. Sabi ko na nga ba, alam ko hindi ka gagawa ng kahit anong desisyon ng hindi mo pinag-iisipan."

"I just did what I need to do."

"You don't need to defend your decisions to me kasi naiintindihan kita. Sana naiintindihan ka rin nila para hindi ka hinuhusgahan ng hindi nalalaman ang side mo."

Naramdaman ko na bumalik sa dati ang marahan niyang paghinga. Isinuklay niya ang mga daliri sa buhok bago ibinaba ang mga kamay sa mesa. Ang baril na nakapatong sa harap niya ay wala sa isip na lamang niyang tinititigan.

Tahimik kong pinakinggan ang pagtibok ng puso niya. Sa totoo lang, ayos na ako sa ganito. Hindi ko na inaasahan pa na magsasalita pa siya dahil alam ko naman ang ugali niya. Iiwan ko na sana siyang mag-isa at nang makapag-isip-isip noong marinig ko siyang magsalita.

"Nakakapagod lang minsan na wala nang ibang nakikita ang mga tao kundi pagkakamali mo. I am trying to improve this Society the best way I can. Hindi ko naman akalaing hahantong ang lahat dito—them having a rebellion. This was out of the plan. Ang daming nadadamay na hindi dapat nadamay and I feel everything was my fault."

"Jace, people make their own choices in life. Hindi mo hawak ang isipan nila lalo na ang puso nila. Yes you have a very unique approach in solving every problem, but if only they use that to motivate and improve themselves, sana kasing tatag sila ng Black Savage na pinamumunuan mo ngayon. Yung mga gang na sumanib sa NL7, they are weak minded. They are not ready to be ruled by a strong leader like you."