Deel 75

473 30 3
                                    

Veel te laat komen ze die dag op bureau aan. 'Van dongen, Wolfs' schelt haar iets wat boze stem al door de kantoortuin waardoor iedereen opkijkt van zijn werk. Even kijkt het tweetal elkaar aan om vervolgens mechels kantoor binnen te lopen. 'Waarom zijn jullie zo laat'. 'Uhm nou' begint Eva maar echt verder komt ze niet. 'We hadden ons verslapen' praat Wolfs maar verder. 'Jullie hadden je allebei verslapen' trekt ze een wenkbrauw op. Dat de twee een bed deelt maakt haar niets uit. Maar ze snapt het niet ze hadden toch ruzie of nu niet meer. ' Finn was een beetje overstuur toen we vertelde dat hij een broertje of zusje zou krijgen. Dus toen is Wolfs maar gebleven omdat Finn dat graag wilde' haalt Eva haar schouders op. 'Oké nou ga maar gewoon weer snel aan het werk' wuift ze het tweetal weg met haar hand. 'Hey Eef wat zijn jullie laat' word ze gelijk aangekeken door Marion. 'We waren de wekker vergeten' schud Eva haar hoofd waarna ze op de bureaustoel gaat zitten. 'Jullie hadden je verslapen' kijkt ze blij op. 'Mar' zucht Eva geen zin hebbend in dit gesprek. 'Eva ik heb je even nodig' verstoord Romeo hun gesprek. 'Een meisje wil aangifte doe van verkrachting. En ik dacht misschien is het beter als een vrouw dat doet' kijkt hij nu Wolfs schuldig aan. Hij weet hoe graag Wolfs weer een zaak zou willen doen maar deze zaak zou Eva dit keer beter kunnen doen. 'Is goed zit ze in de spreekkamer'. 'Ja, bedankt' knikt Romeo naar haar. Met stevige passen loopt ze naar de spreekkamer. 'Eva wacht' voelt ze Wolfs zijn hand op haar schouder. 'Kun je dit alleen'? Kijkt hij haar vragend aan. 'Waarom niet' haalt ze enkel haar schouders op. 'Ik weet hoe gevoelig dit puntje voor je is'. 'Ik red me wel hoor' knikt ze waarna ze de kamer in loopt waar een verlegen meisje stil op een stoel zit.

Stay strong 2 Where stories live. Discover now