Harry's Leven.. (Langzame Updates)

De eerste opdracht

"Harry!" fluister-riep Hermelien hem na. Harry liep voorop met Hermelien en Ron achter hem aan. Harry was op weg naar het luik en liet niemand hem stoppen.
"Kom op.." zei hij en hij trok zijn vrienden mee de deur door. Er was niemand. "Mooi, we moeten Draco tegenhouden om de Steen te pakken te krijgen en aan Sneep te kunnen geven."
"Is dat wel zo'n slim idee? Moeten we niet wachten en het aan een professor zeggen? Dit zou gevaarlijk kunnen zijn!"
Ron snoof en rolde met zijn ogen. "Alles wat wij doen is gevaarlijk."

Ze slopen naar de houten deur waar ze eerder in het jaar ook al per ongeluk terecht waren gekomen. Alleen was het nu niet per ongeluk. "Zijn jullie klaar?" fluisterde Harry.
Hermelien en Ron knikte naar hun beste vriend.
Harry richtte zijn toverstok naar de deurklink en fluisterde: "Alohomora." De deur klikte los en Harry deed hem langzaam open. Voor hen lag Pluisje, lekker te slapen.
"Oké, we moeten daar naar beneden. Hoe gaan we dat doen?"

Hermelien pakte een klein doosje uit jaar gewaad en zette het op de grond. "Wat is-" begon Ron.
"Ssh!" Suste Hermelien. "Het is een muziekdoosje, heb ik van mijn moeder gekregen toen ik hierheen ging. Je wind het op en het speelt muziek."
"Kan je hem langer laten spelen?" Vroeg Harry. Hermelien keek hem met opgetrokken wenkbrouwen aan. "Je kent me nu toch wel, Harry? Tuurlijk!" Ze mompelde een spreuk en het stokje in het doosje begon te draaien en er kwam een zacht deuntje uit.

Pluisje hoofd nummer 1 gaapte maar bleef liggen terwijl de andere twee door bleven snurken. Harry zuchte opgelucht. "Oke, laten we gaan!"
Ze schoven het luik open en klommen er een voor een in. "Is het wel veilig? Ik kan niks zien, wat als we-"
"Ron!" Riepen Harry en Hermelien vanuit het luik.

Ze vielen in een donkere kamer. "Au! Ron-"
"Dat was ik helemaal niet! Harry haal je voeten uit mijn maag!" Riep Ron.
"Dat kan niet! Hermelien zit op mijn hand!"
"Ik sta helemaal niet op je hand! Ik sta helemaal hier!" Hoorden ze Hermelien zeggen. Het klonk alsof ze aan de andere kant van de kamer stond en waarschijnlijk stondze daar ook.

"Lumos!" Zei Hermelien en haar stok gaf genoeg licht om te zien dat Harry en Ron samen bij elkaar lagen. "Hoe hebben jullie dat voor elkaar gekregen?" Lachte Hermelien.
De jongens stonden geïrriteerd op en klopte de zooi van hun gewaden.
"Wat is dit?" Vroeg Ron toen hij voor het eerst echt goed rondkeek.
"Geen idee," zei Harry. "Maar misschien loopt Draco hier wel ergens rond."
Ze liepen verder en kwamen bij een ronde tafel in een klein kamertje. Er zat een deur tegenover hun. Ron liep er naartoe en trok aan de hendel. "Op slot."

"Probeer de spreuk eens.." mompelde Hermelien terwijl ze iets op het tafeltje aan het lezen was.
Ron hief zijn stok en zei: 'Alohomora'
"Nope. Werkt niet." Zei hij terwijl hij weer aan de klink trok.
"Nee, we moeten de deur hiermee open zien te maken." Zei Hermelien.
De jongens keken over haar schouders mee naar de tafel die verschillende woorden en tekens had. Er zaten dikke groeven in.

"Wat is het?" Vroeg Harry.
"Een puzzel," zei Hermelien geconcentreerd. "Als we het op de goede manier draaien, krijgen we vast die deur open."
"Dus.." begon Harry weer. "Wat is de oplossing?"
Hermelien draaide om en keek Harry boos aan. "Als je even wacht, weet ik dat misschien!"
Harry hield zijn handen op als teken van overgave en ging naast Ron op de grond zitten. Ze hoorden het geschraap van de stenen puzzel tegen elkaar schuren en Hermelien zuchten.
"Zouden jullie me kunnen helpen?" Vroeg ze met een zacht stemmetje. "I-Ik snap de puzzel niet."

De jongens sprongen op en liepen naar haar toe en grijnsden breed naar Hermelien die erg aan het pruilen was. "Oh, geen zorgen, Hermelien," zei Ron. "Dit is pas de eerste puzzel die niet hebt opgelost in je hele leven. Jij mag de rest van de opdrachten doen, oké?" Ze glimlachte gelijk weer.
"Oké," zei Harry. "Wat hebben we hier?"

De puzzel was een grote, ronde, stenen plaat. Er zaten cirkels in gegraveerd die na elke cirkel steeds kleiner werden. Er waren 5 cirkels. In de middelste cirkel stond een gouden cirkel. Iets groter dan een knikker. Op de andere cirkels stonden ook dingen getekent.

"Hey!" Zei Ron. "Dat gouden ding lijkt wel op een Snaai, vind je niet?" Harry veegde het stof er nog eens extra goed vanaf en zag wat zijn vriend bedoelde.
"Ja, dan zijn dit vast.." ze veegden en bliezen al de viezigheid van de puzzel en zagen het zoals hij waarschijnlijk moet zijn. "De spelers. Dit zijn de jagers," Harry wees naar de op een na buitenste cirkel. "En dit de Drijvers met de Beukers ertussen.." Op de cirkel erna. Op de aller buitenste cirkel stond maar één plaatje. Het was een plaatje van een bezem, hetzelfde icoontje als de andere spelers. "Dit is vast de Zoeker."

"Ooh," begon Ron. "Ja, dus misschien moeten we een vrij pad maken voor de Zoeker om naar de Snaai te vliegen." De jongens schoven en puzzelden wat met de stukken en klikten ze elk op hun plaats.
"Nu kan het!" Harry legde zijn hand op het Zoeker plaatje en schoof het helemaal naar het midden van de plaat. Na elke cirkel klikte er iets en het leek alsof de plaat zelf een een slot aan het openen was.

Eenmaal op de 'Gouden Snaai' draaide Harry het icoontje een keer rond en het zakte automatisch op de Snaai. De puzzel vouwde in elkaar en er kwam een sleutel naar boven zweven.

"Goed gedaan!" Zei Hermelien. Ron pakte de sleutel en de drie renden naar de deur. Ron stopte de sleutel erin en draaide de klink. Het slot klikte en ze fluisterden elk een zachte 'yes'.

"Kom maar op, Draco!"

----

Hopelijk was de uitleg over de puzzel een beetje duidelijk. Ik sta altijd open om dingen nog een keer uit te leggen als het niet duidelijk  is. Ik wilde wat anders doen dan de boeken en dit kwam er als eerste bij me op!

xx C