Wat als Voldemort op een mysterieuze wijze nooit James en Lily had kunnen vermoorden? (Eigenlijk helemaal niet zo mysterieus maar oke..) Mijn mening en verhaal hoe Harry's leven eruit zou hebben gezien als Voldemort niet alles had verpest die éne Ha...
"Ik kan niet geloven dat hij dat deed!" zei Harry met zijn kaken stevig op elkaar. "We hebben niks gedaan! En als hij me in de eerste plaats niet van mijn ketel had gehouden, was het nooit gebeurd!"
"Ik zei toch dat hij vreselijk was? En dit was pas de eerste les. Dit krijg je dan 3 keer per week, ongeveer 40 weken lang, en dat ook nog 7 jaar!"
"Heb jij dat net uitgerekend?" vroeg Harry.
Ron haalde zijn schouders op. "Denk het," Ze begonnen te lachen. "Zullen we maar naar de leerlingenkamer. We hebben net voor de lunch pas weer les."
Harry knikte en de 2 jongens liepen naar het portret met de Dikke Dame. "Mimbulus Mimbeltonia." zei Harry toen ze naar binnen wouden.
De Dikke Dame liet hun binnen en ze gingen zitten op de rode bank voor het openhaard.
"Nu we hier toch zitten kunnen we net zo goed wat huiswerk maken."
"Ja daag.." begon Ron. Hij gooide zijn benen op de koffietafel en leunde achterover.
Harry zuchtte. "Wat wil je dán doen?"
Ron ging rechtop zitten en kreeg een glimlach op zijn gezicht. "Ken je tovenaarsschaak?"
Ron en Harry renden door de gangen opzoek naar de kassen.
"Ik wist dat we dat laatste potje niet moesten beginnen, nu komen we vast te laat!"
"Wist ik veel! Was het niet éérst links en dan 2 keer rechts?" Vroeg Ron rennend.
"Nee, Percy zei duidelijk 2 keer rechts en dán links!"
Harry en Ron rende door de gangen en zagen door de ramen de Kruidenkundekassen verderop al staan.
"Kom op!"
Ze deden hijgend de kasdeuren open.
"Ah, wat leuk dat jullie de tijd namen om op de komen dagen meneer Potter en meneer Wemel." Zei professor Stronk. Ze zagen Hermelien zuchten en met haar ogen rollen.
"Sorry professor." Zei Ron nog steeds hijgend.
"Ga nou maar snel zitten." Ron en Harry gingen naast Hermelien zitten en keken naar professor Stronk hoe ze uitlegde hoe je Abbesijnse Schrompelvijgen kon snoeien.
Harry viel halverwege bijna in slaap toen professor Stronk over duivelstrikt begon en zag dat Ron hetzelfde van plan was.
Hermelien in tegendeel, was heel enthousiast aan het meedoen en beantwoorde elke vraag.
"Zo komen we ook aan onze punten." Fluisterde Ron.
De bel ging en het trio liep door naar de volgende les.
Gedaanteverwisseling met professor Anderling.
"Wees blij dat jullie híer niet te laat zijn. Professor Stronk is nog één van de makkelijke leraren." Zei Hermelien.
Ze liepen door de deur en zagen al een paar leerlingen zitten. "Mooi. Precies op tijd."
Harry ging naast Ron op de tweede rij van voor zitten en Hermelien aan het bankje naast hun.
"Waar blijft ze?" vroeg Ron toen alle Griffoendor en Ravenklauw eerste jaars al binnen waren. "Ze is toch nooit laat?" vroeg hij aan Hermelien, die nee knikte en gelijk verder ging met het werk wat op het krijtbord vermeld stond.
"Waar is ze dan?" ging Ron verder.
"Als een leerling te laat is, wordt ze boos maar een leraar kan binnen komen wanneer hij of zij wil!"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Jongens.." begon Hermelien. "..ik zou stoppen als ik jullie was."
Ron keek haar vragend aan.
"Waarom? Ze is er toch niet."
Hermelien zuchtte en keek naar de grijs zwart gestreepte kat die op professor Anderling' bureau zat.
Ze keek naar Suzanne Bonkel die naast haar was komen zitten en rolde met haar ogen, maar ging verder met haar werk.
"Ron, begin gewoon met je werk." fluisterde Harry.
Ron pakte verbijsterd zijn veer en begon met de opdrachten.
Na een kwartier keek Ron op en zag nog steeds geen professor.
"Het is toch niet te geloven. Ze is er nog niet." Hermelien zuchtte een beetje té hard waardoor Ron haar boos aankeek.
"Ron, wees stil!" siste Harry. Een paar meisjes uit Huffelpuff die achter Harry en Ron zaten, begonnen te giechelen.
"Wat?" vroeg hij draaiend op zijn stoel. Ron draaide om en zag dat de streng kijkende kat zich verplaatst had naar het tafeltje van de meisjes. "Oh, hallo." zei hij zenuwachtig.
De kat sprong van de tafel en veranderde in professor Anderling.
"Oh," zei Ron, nu bezorgd. "Hallo, professor."
"Ik hoorde dat u problemen had met de afwezigheid van uw professor, meneer Wemel?"
Iedereen moest nu lachen. "Nee professor." zei hij.
Professor Anderling liep terug naar haar bureau en ging op de stoel zitten. "Terug aan het werk."
Ron pakte zijn veer weer op en fluisterde: "Had je me niet iets kunnen zeggen?" vroeg hij aan Harry die probeerde zijn lach in te houden.
"Je had het gewoon zelf uit moeten zoeken, Ron. We hadden het kunnen zeggen, maar dat is toch niet leuk?"
