Harry's Leven.. (Langzame Updates)

Wat je hart begeert..

Sorry dat het zo lang duurde, ik wist niet zo goed wat ik wou schrijven, maar ik heb weer een paar leuke ideeën.

---------------Harry's Leven-------------------

Het was weer een tijdje geleden sinds het 'bijna' ongeluk en het drietal was weer bezig met school.

Harry had zijn onzichtbaarheidsmantel al een paar keer uitgeprobeerd en het was nu tijd om hem aan Ron en Hermelien te laten zien.

"Ik heb iets cools gevonden," zei Harry enthousiast. Hij liep de Griffoendor leerlingenkamer binnen waar Hermelien en Ron in de grote leunstoelen zaten. "Het staat ergens in een leeg lokaal, maar ik weet zeker dat ik nog wel weet te vinden."

"Oké, wanneer wil je gaan?" vroeg Ron.

Hermelien keek op van haar boek en keek de jongens aan. "Oké?! Wat als we gesnapt worden? Jullie denken nooit aan de consequenties die er zullen komen!" zei ze.

Ron haalde zijn schouders op en zei: "Daar hebben we jou toch voor?"

Hermelien zuchtte geïrriteerd en legde haar boek voor haar neer.

"En hoe gaan we daar komen dan? We zullen de leerlingenkamer nog niet eens uitkomen of we worden al gezien door Anderling. Of erger, Sneep."

Harry haalde wat onder zijn gewaad vandaan. "Ik heb dit van mijn vader gekregen." Hij vouwde het open en liet het aan ze zien.

Rons ogen sperden open. "Dat - dat is een.." Ron keek om zich heen om te kijken of iemand mee luisterde. "Een onzichtbaarheidsmantel ? Hoe kom je daaraan?"

Harry lachte. "Dat zei ik net. Mijn vader gaf hem aan me."

"Ja maar, hoe komt hij eraan?"

Harry vertelde Ron en Hermelien hetzelfde wat zijn vader hem vertelde.

"Dus je bent familie van de gebroeders Peverell?" zei Hermelien.

Harry en Ron keken haar raar aan.
"Wat?" vroeg hij.

Hermelien keek hem aan alsof ze stom waren. "De gebroeders Peverell? Antiochus, Cadmus en Ignotus Prosper. De broers in het verhaal van de Relieken van de Dood. Je weet wel, de Zegevlier, de Steen der Wederkeer en jouw Onzichtbaarheidsmantel.  Neem de drie relieken bij elkaar en je hebt de meester van de dood."

Harry slikte even flink en keek Ron aan. "Het is opeens niet zo'n leuk ding meer." mompelde Harry.

"Hoe dan ook." begon Ron. "Wanneer gaan we?"

Harry grijnsde. "Vanavond?" Ron knikte en Hermelien zuchtte.

"Oké, dan."

"Ik vind het nog steeds geen goed idee, Harry." fluisterde Hermelien.

Ze schuifelden met z'n drieën achter elkaar onder de onzichtbaarheidsmantel. "Oh kom op, Hermelien. Wees eens niet zo'n stijve hork." zei Ron.

Hermelien gaf hem een trap tegen zijn scheenbeen. "Au!"

"Ik ben geen stijve hork," fluister-riep ze. "Ik hou gewoon niet van in de problemen komen."

Harry leidde zichzelf, Hermelien en Ron door de donkere gangen.

"Hier is het," Harry opende een deur en hij keek naar binnen. "Kom op." fluisterde hij zo zacht mogelijk.

Harry liep verder naar voren. Opeens stopte hij. Verderop in het lege lokaal stond een grote spiegel.

Het had een grote goudkleurige lijst eromheen waar een rare tekst in was gesneden.

Harry keek uiteraard niet naar de spiegel waarvan hij al wist dat hij zou tegenkomen.

Hij keek naar een jongen van ongeveer hun leeftijd met zilver blond haar. Harry stootte Ron en Hermelien aan. "Kijk." fluisterde hij.

Harry wees naar Draco die voor de spiegel zat in zijn pyjama.

"Wat doet hij nou hier?" fluisterde Hermelien.

Ron susste zijn vrienden waardoor Draco omdraaide. Ze hielden hun adem gespannen in.

-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-

Draco stond naast de Spiegel van Neregeb.

Hij keek er naar maar zag alleen zichzelf. Hij dacht na, het leek net of hij iets aan het overwegen was met zichzelf.

Draco zette een stap naar links en keek recht in de spiegel. Hij schrok.
Draco's spiegelbeeld was niet meer het enige in de spiegel.

Hij zag zichzelf met een glimmende rode steen in zijn hand. Hij tilde hem op en keek er trots naar.

Spiegelbeeld Draco liep een stukje verder en knielde voor een figuur in de vorm van een man met een raar hoofd.

Hij legde de rode steen in de uitgestoken hand van het figuur. Het figuur klopte Spiegelbeeld Draco op zijn schouder en liep weg.

Draco zuchtte.

Dit was zijn lot. Waarom wilde hij dit zo graag? De Heer van het Duister zei dat hij deze spiegel moest opzoeken en erin moest kijken. Misschien wilde hij dit zodat iedereen erover zou ophouden.

Draco wist al van jongs af aan dat hij dit moest doen. Dat hij geboren was om deze taak te vervullen. Dus dat zal hij doen.

Draco keek met een ruk om. Hij keek goed het lokaal door, maar zag niks.

Hij zou toch zweren dat hij iets gehoord had. Misschien was het te laat.. ja, het was al elf uur.
Hij was gewoon moe, zei hij tegen zichzelf.

Draco gooide een groot donker blauw laken over de spiegel en schoof hem tegen de muur aan waar hij hem vandaan had gehaald.

Draco pakte zijn toverstok en lantaarn van de grond en liep richting de deur. Hij trok aan de deurklink en de deur ging open.

'Hé?'  dacht Draco. 'Ik had de deur toch op slot gedaan? ' Draco keek nog eens goed om zich heen in het lokaal en snelde de gang op.

-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-HL-

"Dat was bijna." fluisterde Hermelien. Ze was nog steeds een beetje bang dat er nog iemand in het lokaal verstopt zou zitten. "Ik zei toch dat we moesten oppassen!"

"Ja, ja.." zei Ron.

Hij trok de Onzichtbaarheidsmantel van hen af en gaf hem aan Harry.

Ze gingen naar de plek waar Draco een paar seconden eerder had gestaan en keken naar de grote spiegel die nu bedekt is met een groot doek.

"Zullen we?" vroeg Harry. Hij en Ron pakten elk een kant en trokken het laken ervan af.

Het doek viel van de spiegel en ze trokken de spiegel meer naar voren zodat hij in het licht van de maan zou staan.

"Neregeb jiz taw ra amneiz nesnem tawt einno otki ?" mompelde Ron. Hij las de spreuk die bovenaan de lijst van de Spiegel stond.

Hermelien kwam meer naar voren en keek waar Ron naar keek. "Ik toon niet wat mensen zien maar wat zij begeren." zei ze snel.

Ron en Harry keken haar aan. "Wat? Als je even puzzelt, staat dat daar."

Ron mompelde iets wat Harry niet kon verstaan, maar hij vroeg ook niet wat.

"Wat zien jullie?" vroeg hij. Hermelien en Ron keken Harry raar aan. "Zoals Hermelien zei, de spiegel laat zien wat je het allerliefste zou willen. Wat zien jullie?"

Ron ging voor de spiegel staan. "Ik zie.. ik zie een kamer vol met trofeeën. Vijf zwerkbal bekers, drie afdelingsbekers die dankzij mij gewonnen zijn, en wauw.." Ron keek vol bewondering naar de spiegel. "..en ook nog de Toverschool Trofee!"

Ron stapte aan de kant en Hermelien ging ervoor staan. "Oh.." zei ze glimlachend. "Ik heb al mijn Slijmbal len-en Puist-en gehaald met een Uitmuntend op alles!"

Ron zuchtte. "Natuurlijk ziet zij dát." mompelde hij.