Onmogelijke Liefde (one direction)

101. Matt

Ik word wakker door het felle licht dat door het raam schijnt. Ik knijp mijn ogen stijf dicht. Niall heeft zeker de gordijnen al geopend. Met mijn handen ga ik door het bed om zijn aanwezigheid te voelen. Als ik merk dat ik alleen ben, open ik mijn ogen. Niall is weg en heeft een briefje op zijn kussen achtergelaten. Ik vouw hem open.

Goodmorning sunshine,

ik ben zoals je ziet even weg. In de middag ben ik terug en neem je mee uit om te lunchen.

Ik hou van je,

Niall

Glimlachend leg ik het briefje opzij en laat me dieper in het bed zakken. Het is zo heerlijk warm.

Mijn momentje rust wordt verstoord door Rose's blije lach. Ze komt de kamer inrennen en springt op het bed. Lachend kijk ik haar aan.

Als ze is uitgesprongen stap ik uit bed en neem haar mee naar de badkamer. Ik trek haar pyjama uit en vul het bad.

Uit de kast van Rose pak ik een rode broek, een simpel shirt en een zwarte blazer. Ik trek ze bij haar aan en doe haar krullen in een staart. Als ik mezelf ook heb omgekleed in een broek met shirt, trek ik mijn leren jasje over mijn shirt heen.

We lopen samen de trap af en ik maak wat te ontbijten klaar. Ik zet de tuindeuren open en kijk naar de witte hemel. Rose rent vrolijk naar buiten en springt in het rond. In de verte zie ik iets bewegen. Gefocust kijk ik naar dezelfde plek. Als ik merk dat er mannen in onze tuin staan, pak ik Rose snel op en breng haar naar binnen. Ik doe de tuindeur op slot en kijk hoe de mannen steeds dichterbij komen. Ik begin het eng te vinden en word er bang van. Snel pak ik mijn telefoon en bel Niall.

"Ja?" neemt hij op.

"Niall, verwacht jij vandaag mensen?"

"Wat?" vraagt hij niet-begrijpend.

"Er staan hier een paar mannen in de tuin en komen steeds dichterbij het huis, heb jij hier enig idee van?"

"Nee.... Amber doe de ramen en deuren op slot. Nu."

Snel loop ik naar de voordeur en draai die op slot. Ik controleer de ramen en zie dat die ook dicht zijn.

"Niall, dit begint eng te worden, ze staan bij de keukendeur."

Met Rose in mijn armen loop ik naar de woonkamer.

"Rustig blijven Amber, het is niks."

Nu hoor ik geklop op de keukendeur.

"Niall, ze kloppen op de deuren en ramen."

"Ik ben er bijna, ik heb de politie ook al ingelicht en Peter is ook onderweg-" meer hoor ik niet van wat Niall zegt, want een vreselijk geluid onstaat er.

"Amber wat is er gebeurd?" hoor ik Niall bezorgd en paniekerig vragen.

"Het raam- het raam is ingegooid."

Ik druk Rose stevig beschermend tegen me aan. Opeens staan de mannen die net in onze tuin stonden, nu in onze woonkamer. Voordat ik het zelf in de gaten heb, begin ik te gillen. De mannen schrikken even maar lopen dan weer op ons af.

Ik zet een stap achteruit. En nog een. Ik kijk snel achterom en zie dat ik niet meer verder kan. De man die voor me is komen staan, steekt zijn armen naar Rose uit. Ik duw hem met mijn hand weg, maar hij grijpt mijn pols vast. Voordat ik kan reageren, draait hij in een beweging mijn pols om. Ik schreeuw het uit van de pijn. Rose kijkt angstig toe.

"Laat me los!" gil ik naar de man. Hij blijft mijn pols vasthouden en grijnst naar me. Ik zie een mes in zijn andere hand.

Bij de deuropening zie ik Niall gehaast naar binnen rennen. Hij bekijkt alles in een vluchtige blik en houdt zijn ogen dan gericht op de hand van de man die mijn pols vastheeft. Achter hem zie ik Zayn en Harry staan.