Onmogelijke Liefde (one direction)

47. Verjaardag

*Een week later*

Niall maakt me wakker. Ik wrijf in mijn ogen en kijk hem verbaasd aan.

"Wat is er?" vraag ik.

"Opstaan," zegt hij enthousiast.

"Maar het is nog zo vroeg."

Ik probeer de deken over mijn hoofd te trekken maar Niall houdt me tegen.

"Sta nou op."

"Waarom?"

"Ik verveel me."

"Je verveelt je?"

Toch sta ik op en trek een broek en een shirt aan. Daaroverheen trek ik een blazer aan.

Vermoeid loop ik de trap af en tot mijn verbazing zie ik dat de rest ook al wakker is. Ze hebben al ontbijt gemaakt en zitten aan tafel.

"Waarom zijn jullie zo vroeg op?" vraag ik.

"We gaan nu," zegt Louis.

"Waar gaan jullie heen?"

"Met 'we', bedoel ik inclusief jou," zegt Louis.

"Waar gaan we naartoe?"

"Zie je dan wel."

Ik ga zitten aan tafel en begin te eten. De jongens hebben zo'n haast dat ik na het eten meteen op moet staan.

"Rustig, rustig," zeg ik.

*In de auto*

We zitten al een tijdje in de auto. Geen idee waarheen. De jongens roepen de hele tijd dat het een verrassing is.

Eindelijk stoppen we voor een heel groot gebouw.

"Wat is dit?" vraag ik verbaasd.

"Wacht nou maar af," zegt Niall.

We lopen allemaal het gebouw in.

Een vrouw loopt op me af en vraagt me wat mijn kledingmaat is.

"Wat is hier eigenlijk te doen?" vraag ik haar.

"Je kunt hier skydiven."

"SKYDIVEN?!" roep ik verbaasd.

De jongens hebben me duidelijk gehoord en beginnen te lachen. Ik loop op ze af.

"Skydiven, jullie willen dat ik uit een vliegtuig spring?!"

"HAPPY BIRTHDAY!" schreeuwen ze.

Ik kijk ze verbaasd aan.

"Dit wouden jullie doen voor mijn verjaardag? Hadden we niet gewoon kunnen bowlen?" vraag ik.

De jongens lachen nog steeds.

"No way dat ik daaruit spring."

Niall pakt mijn hand.

"Alsjeblieft?" zegt hij.

"Nee."

Een half uur later zitten we in het vliegtuig in de lucht. Niall heeft me toch meegekregen. De piloot geeft aan dat het tijd is om te springen.

"Ik ga niet springen!" schreeuw ik.

Niall pakt mijn hand vast.

"We doen het samen."

"Ik ga niet springen," zeg ik weer.

"Jawel!" roept Louis terwijl hij me duwt.

Ik gil de longen uit mijn lijf.

"LOUIS IK HAAT JE! DIT VERGEEF IK JULLIE NOOIT!"

Vlak na ons springt de rest ook.

Als ik eindelijk weer op de grond sta gooi ik mezelf op de grond. Blijkbaar heeft Niall alles gefilmd met een camera op zijn hoofd. Ik blijf een tijdje liggen tot Niall naar me toe komt.

"Alles goed?" vraagt hij me.

"Nee."

Hij komt naast me zitten en ik kijk in zijn gezicht.

"Jullie zijn verschrikkelijk," zeg ik.

Hij begint te lachen en slaat zijn armen om me heen.

"Vond je het niet eens een beetje leuk?" vraagt hij me.

"Jawel, op het eind, toen ik de grond raakte."

Hij begint nog harder te lachen.

We zitten inmiddels weer in de auto. Ze zijn me allemaal aan het uitlachen en doen me na om hoe ik schreeuwde.

Als we thuis zijn ga ik liggen op de bank.

"Ik haat jullie," zegt ik en begraaf mijn gezicht in een kussen.

*Later die dag*

We hebben net gegeten en kijken nu tv. Bij een nieuwszender blijven we even kijken. Ze hebben het over mij. Opeens zie je me hard schreeuwen in de lucht.

Boos kijk ik de jongens aan.

"Hoe komen zij daaraan?" vraag ik.

"Ik heb het op twitter gezet," zegt Harry, "ik vond dat meer mensen ervan mochten genieten."

Zonder iets te zeggen kijk ik weer naar de tv. Ze spelen het filmpje steeds opnieuw af.

"Ja, ze genieten er zeker van," mompel ik.

Dan komt Niall met taart aanlopen.

"Taart maakt alles goed!" zegt hij.

Ik lach en kijk ze allemaal aan.

"Bedankt jongens, ondanks dat ik het eng vond, was het een superverrassing! Ik hou van jullie!"

Ze lopen op me af en geven me een knuffel. Dit was echt een speciale verjaardag!

*****************************************