Onmogelijke Liefde (one direction)

69. Zwanger

Ik sla mijn hand voor mijn mond. Ik- Ik ben zwanger?! Ik knipper een keer verrast. Miranda trekt me in een knuffel en begint dan te springen.

"Ik word tante!" roept ze.

Ze stopt meteen als ze Niall mijn naam hoort roepen. Verschrikt kijk ik haar aan. Snel doe ik de test in mijn tas en kijk haar doordringend aan.

"Niemand, Miranda, niemand krijgt dit te weten. Begrijp je dat. Geen woord! Ook niet Niall. Dit blijft tussen ons."

"Wat? Waarom?"

"Miranda, geen enkel woord!"

Ze knikt kort. Ik kijk snel in de spiegel en ga een keer met mijn hand door mijn haar. Ik haal een keer diep adem en loop dan samen met Miranda de trap af.

Niall slaat zijn arm om mijn middel en geeft me een kus. Ongemakkelijk kijkt Miranda ons aan. We lopen naar de woonkamer en nemen plaats op de bank.

"Hoe gaat het Niall?" vraagt Miranda.

"Goed, met jou?"

"Ja ook. Ik heb de drukte om me heen gemist."

"Blijf je hier wonen?"

"Nee, ik ga terug met kerst. Jullie gaan wel mee toch?"

"Amber wel, ik niet."

Verbaasd draai ik me naar hem om en kijk hem aan.

"En wanneer hebben wij dit besloten?" vraag ik hem.

"Dacht je serieus dat je niet zou gaan?"

"Eigenlijk wel ja."

"Je gaat gewoon, samen met Miranda."

"Hoe komt ze dan terug?" vraagt Miranda.

"Ze kan toch wel alleen reizen? Dat heeft ze al zo vaak gedaan," geeft Niall antwoord.

"Alleen zal ze niet zijn," zegt Miranda voordat ze het zelf ook maar beseft.

"Wat?" Niall kijkt me vragend aan.

"Miranda bedoelt dat ze misschien terug met me meekomt, dus ben ik niet echt alleen," zeg ik gauw.

"Oh, oke," zegt Niall.

Ik kijk Miranda woedend aan als Niall opstaat en naar boven loopt.

"Wat had ik nou gezegd?"

"Sorry, het kwam er zomaar uit. Het spijt me."

"Dit gaat nog eens wat worden," zeg ik deels tegen mezelf.

*1 maand later*

Samen met Miranda loop ik over het vliegveld. We hebben net afscheid genomen van de jongens en stappen in ons vliegtuig. Ik ga zitten op mijn plek met Miranda naast me. Mijn gedachten gaan terug naar vorige week.

Vorige week ben ik samen met Miranda naar de dokter geweest. Ik ben inderdaad zwanger zoals de test het al liet zien. Miranda is de enige die het weet. Van de dokter mag ik mijn medicijnen niet meer innemen omdat dit schadelijk kan zijn voor de baby. Mijn baby. Ik weet nog niet wanneer ik het aan Niall ga vertellen. Ik denk als ik terug ben met nieuwjaar.

Ik stop mijn oordopjes in mijn oren en ga liggen op mijn 'bed'. Omdat het een lange reis wordt, heeft iedereen een eigen bed. Miranda ligt vlak naast me met een boek in haar handen. Ik sluit mijn ogen en probeer wat te slapen.

-

De taxi stopt voor Miranda's huis. Ik geef haar een knuffel voordat ze uitstapt en loopt weg terwijl ze nog een keer naar me zwaait. Daarna rijden we verder naar mijn ouders' huis.