Onmogelijke Liefde (one direction)

1. Amerika

"Ja, het is tijd," zegt mam tegen me. "Je vliegtuig vertrekt zo, weet je zeker dat je hiermee door wilt gaan?" Over die vraag had ik al maanden nagedacht, en toch wist ik het nu nog niet zeker. Maar ik zou nu niet terugkrabbelen, niet na al die moeite.

Het was eindelijk zover, ik zou in dit vliegtuig stappen en in Amerika landen. Mijn eerste modellenopdracht, zo spannend! Model worden was niet iets wat ik altijd heb gewild, tot ik op straat werd ontdekt en meteen werd gevraagd om model te zijn voor Dior. Ik heb er lang over nagedacht, maar wist zeker dat ik nooit meer zo'n kans zou krijgen.

Na lang overleg met mijn ouders heb ik de beslissing genomen om het toch aan te nemen. Ik wist alleen niet wat ik allemaal kon verwachten. Eenmaal geland zag ik een auto met een chaffeur die een bordje had met mijn naam erop. Het voelde zo cool om dat te zien. Ik stapte in de auto en werd meteen afgezet voor het hotel. Ik moest eerst een nachtje slapen en dan zouden we s'ochtends alles bespreken.

Uitgeput van de vliegreis nam ik een heerlijk warm bad. Zodra ik mijn pyjama's aanhad, ging ik snel mijn bed in. Uitgeput van de drukte van die dag, viel ik meteen in slaap.

Die ochtend stond ik vroeg op, om te kiezen wat ik aan zou trekken. Ik moest er natuurlijk goed uitzien voor een goede eerste indruk. Toen ik eindelijk iets gevonden had deed ik snel mijn haar en make-up. Opeens klopte er iemand op de deur. Het was het personeel, die me mijn ontbijt kwam brengen en me vertelde dat mijn auto over een halfuur voor me klaarstond. Door de zenuwen kreeg ik geen hap door mijn keel.

Het was bijna tijd, dus deed ik nog een beetje lippenstift op. Ja, nu was ik klaar. Ik ging naar buiten maar raakte even geschokt. De auto was niet zomaar een auto, nee, ze hadden een limousine gestuurd! Vol blijdschap stapte ik de auto in. "Goede morgen," groette ik de chauffeur. "Goede morgen mervouw," groette hij mij terug. Wauw, hij zei 'mevrouw'.

Eenmaal aangekomen bij het kantoor van Dior, ging ik dood door de zenuwen. De chauffeur stapte uit en maakte mijn deur open. Ik stapte uit, maar wankeld op mijn hakken. Ik ontspande me een beetje en liep rustig naar binnen.

Eenmaal binnen kwamen er meteen mensen op me af. Ik werd gebracht naar de vergaderruimte. Ik liep naar binnen en gaf iedereen een hand. De vergadering kon beginnen!

*****************************************